Facebook
Poczta
Forum
Sklep
Logowanie
Dodaj
zdjęcie
Wydrukuj
zdjęcie

Od 1996 roku Foto-Kurier
jest jedynym polskim
przedstawicielem
panelu fotograficznego
stowarzyszenia EISA

SZUKAJ

Canon EOS 5 - artykuł opublikowano w Foto-Kurierze 1/1993

W listopadzie 1992 roku Canon wprowadził do sprzedaży lustrzankę klasy półprofesjonalnej – EOS 5. Nowością było sterowanie wyborem punktu automatycznego nastawiania ostrości poprzez ruch gałki ocznej (Eye Controlled Focus). W Japonii aparat był dostępny pod symbolem EOS 5 QD, natomiast w USA - EOS A2 oraz EOS A2E. Amerykańska wersja EOS A2 nie miała systemu Eye Control Focus, za to oferowała optyczną korekcję okularu. 

Eye Controlled Focus działa w sposób następujący: po wykalibrowaniu systemu do charakterystyki własnego oka wystarczyło aby użytkownik spojrzał na jeden z pięciu punktów na matówce, i aparat nastawił tam właśnie ostrość, z tym że system działał wyłącznie w poziomie.

Obecność aż pięciu punktów ustawiania ostrości – rozwijająca rozwiązanie z EOSa 10 - była kolejną ważną cechą nowego modelu, rozszerzającą możliwość naturalnego kadrowania na matówce bez potrzeby zapamiętywania ostrości w centrum kadru i przekomponowywania obrazu. Środkowy czujnik był krzyżowy a po jego lewej i prawej stronie umieszczono po dwa pionowe (układ II+II). Oprócz systemu Eye Controlled Focus EOS 5 dawał możliwość wyboru jednego z pięciu punktów przez użytkownika lub automatycznej ich selekcji przez oprogramowanie aparatu.



Nowością było też zwiększenie ilości pól zaawansowanego pomiaru światła do 16 i ich sprzężenie z pięcioma punktami nastawiania ostrości, zawężenie (znaczne jak na sprzęt nieprofesjonalny Canona) obszaru pomiaru punktowego do 3,5% oraz powiązanie (co prawda podobny system eksperymentalnie miał EOS 10, ale nie o takim stopniu wyrafinowania) czteropolowego czujnika pomiaru błysku z punktami autofokusa, co dawało znacznie większą liczbę prawidłowych ekspozycji fleszem dla obiektów niecentralnych. 

Z profesjonalnych cech aparatu można wymienić migawkę o czasach do 1/8000 s., niezależne gniazdko do fleszy studyjnych i bardzo przydatny przy tym tryb synchronizacji X (czasy od 1/60 do 1/200 s.). Brak za to oddzielnego przycisku kontroli głębi ostrości – może się ona odbywać w trybie Eye Control Focus poprzez spojrzenie na specjalny znacznik na matówce lub – po przeprogramowaniu odpowiedniej funkcji indywidualnych ustawień użytkownika – poprzez wciśnięcie klawisza pamięci pomiaru. Wartości ekspozycji ustawiane są w sposób typowy dla amatorskich Canonów co 1 EV, a zewnętrzny ekranik ciekłokrystaliczny nie jest podświetlany. Seryjny przesuw filmu odbywał się z typową dla pół-profesjonalnych EOSów prędkością maksymalną 5 klatek na sekundę. Bardzo ważnym elementem osprzętu był uchwyt do kadrów pionowych VG-10, który co prawda nie zawierał dodatkowego źródła zasilania, ale miał idealną ergonomię i dublował wszystkie elementy sterujące - dzięki temu EOS-5 był najwygodniejszym EOSem przy kadrach pionowych.



Z niezrozumiałych względów – być może podyktowanych umieszczeniem dodatkowego zasilania – ani Power Drive Booster E-1, ani nawet nowy PB-E2 do profesjonalnych Canonów nie zapewnia tak wysokiego komfortu obsługi. 16 funkcji indywidualnych ustawień użytkownika pozwala w znacznym stopniu dopasować działanie aparatu do swoich potrzeb, na przykład wybrać szybsze i głośniejsze (choć nadal bardzo ciche) lub wolniejsze i prawie bezgłośne zwijanie powrotne filmu, kazać aparatowi zostawić końcówkę filmu na zewnątrz, powiązać działanie dwu-sekundowego samowyzwalacza ze wstępnym podniesieniem lustra, wyłączyć podświetlanie aktywnego pola autofokusa na czerwono czy wprowadzić synchronizację wbudowanego flesza przed zamknięciem migawki.

„Piątka” miała wbudowany, chowany flesz. Jest on wyposażony  w automatyczny mechanizm zmiennoogniskowy, który nastawia kąt oświetlenia odpowiednio do ogniskowej obiektywu zamocowanego do kamery. Zakres liczby przewodniej flesza wynosi od 13 do 17 z ogniskowymi obiektywów od 28 do 80 mm. Flesz automatycznie wyskakuje i zapala się w warunkach słabego oświetlenia lub przy oświetleniu przeciwnym podczas robienia zdjęć przy pełnej automatyce w programach "Portret" lub "Zbliżenie". Może być on także używany we wszystkich innych trybach przy słabym oświetleniu lub przy doświetlaniu w warunkach oświetlenia dziennego. 

Aparat był trzecim EOSem wyposażonym w tylne koło szybkiego sterowania. Tryb automatycznego przełączania między pojedynczym ustawianiem ostrości (One-Shot AF) a ciągłym ustawianiem ze śledzeniem ostrości (AI Servo AF) jest dostępny tylko w „zielonej” automatyce. Przy czułości ISO 100 autofokus działa w przedziale od 0 do 18 EV.

Migawka daje czasy od 1/8000 do 30 sekund i czas synchronizacji błysku 1/200 sek. Wbudowany samowyzwalacz ma sygnalizację wizualną i akustyczną (ta druga jest wyłączalna). Celownik daje powiększenie 0,73X i kryje 92% w pionie i 94% w poziomie pola obrazowego. Krzemowy fotoelement typu SPC daje 16-polowy pomiar zaawansowany, pomiar punktowy kryjący centralny krążek lub sprzężony z aktywnym polem autofokusa o powierzchni 3,5% pola obrazowego oraz pomiar centralnie-ważony. Przy czułości ISO 100 i obiektywie o jasności f/1,4, pomiar światła działa w zakresie od 0 do 20 EV. Zakres trybów ekspozycji obejmuje automatykę z pierwszeństwem migawki, automatykę z pierwszeństwem przysłony, elastyczną inteligentną automatykę programowaną, automatykę głębi ostrości, programy tematyczne oraz tryb w pełni ręczny z możliwością wyboru czasów dowolnie długich „B”. Korekcję ekspozycji w zakresie +/- 2 EV można ustawiać co 1 EV a czułość filmu odczytywana jest z kodu DX lub wprowadzana ręcznie w zakresie od 6 do 6400 ISO. Przycisk pod kciukiem blokuje pomiar światła. Model daje trzy-klatkową automatykę wariantów naświetlenia w zakresie +/- 2 EV co 1 EV, wielokrotną ekspozycję do 9 naświetleń na jednej klatce, 16 funkcji indywidualnych ustawień użytkownika. Wbudowany flesz „wyskakuje” w przypadku niskiego poziomu światła zastanego lub silnego światła tylnego w pełnej automatyce „zielonej” oraz w niektórych programach tematycznych, a po zrobieniu zdjęcia z błyskiem lampa o liczbie przewodniej od 13 do 17 (przy kącie rozsyłu kryjącym ogniskowe 28mm, 50mm oraz 80mm; ISO 100) sama się chowa. W trybach „kreatywnych” lampę można uruchomić i schować ręcznie, natomiast zawsze chowa się ona automatycznie po wyłączeniu aparatu. Pomiar błysku odbywa się przez obiektyw, możliwa jest synchronizacja przed zamknięciem migawki i redukcja efektu czerwonych oczu poprzez świecącą stałym światłem wbudowaną lampkę.

W Canonie EOS 5 zastosowano prawie bezdźwiękowy mechanizm przesuwu filmu - napęd paskowy. Redukuje on hałas wynikający z drgań podczas przesuwu filmu oraz zgrzytu pracujących kół zębatych. Aparat posiada również funkcję bardzo cichego powrotnego przewijania filmu (z możliwością wymuszenia w dowolnej chwili), która trwa dłużej, ale jest jeszcze cichsza niż w systemie normalnym. Swoją cichą pracę aparat zawdzięcza m.in. dwóm bezrdzeniowym silnikom zastępującym silniki konwencjonalne. Ich obroty są gładsze i mają one mniejsze drgania czego rezultatem jest minimalny hałas pochodzący z układu napędowego. Wewnątrz aparat jest wyłożony pianką zabezpieczjącą przed przedostawaniem się drgań na jego korpus. Transport filmu odbywa się w sposób pojedynczy lub ciągły z prędkością do 3 lub 5 klatek na sekundę.

EOS 5 był dość plastikowy, ale wbrew pierwszym wrażeniom był dość wytrzymały i niezawodny. 


Dane techniczne:
typ: jednoobiektywowa lustrzanka małoobrazkowa 35 mm 
obiektywy: Canon EF 
mocowanie obiektywów: bagnetowe Canon EF 
celownik: powiększenie x 0.73 z obiektywem 50 mm ustawionym na nieskończoność, widoczne 92% pola obrazu w pionie i 94% w poziomie 
migawka: o przebiegu pionowym, sterowana elektronicznie, czas otwarcia od 30 do 1/8000 sek, synchronizacja z fleszem 1/200 sek, skok co pół stopnia 
tryby pracy autofocusa: One Shot AF, One Shot AF/AI, Servo AF automatycznie włączany i przewidujący AI Servo AF 
zakres pracy autofocusa: EV 0-18 
rodzaje ekspozycji: program AE, priorytet czasu AE, priorytet przysłony AE, głębia ostrości AE i ręczna 
samowyzwalacz: opóźnienie 10 sek 
prędkość przewijania filmu: do 5 kl/sek 
zasilanie: ogniwo litowe 2 CR 5 
wymiary: 154 x 121 x 75 mm 
waga: 665 g 

Magdalena Kempisty

Artykuł uzupełniono o fragmenty z książki Canon EOS System



 
data dodania: 09-08-2010
 
godzina dodania: 01:43
 
odsłon: 10689
powrót na stronę główną »

fotografia

Komentarze

zostaw komentarz

sortuj według daty: rosnąco | malejąco

Artykuł nie był jeszcze komentowany.
Zostaw swój komentarz właśnie teraz.
powrót na stronę główną »



Zobacz także:

fotografia
Zoom-Nikkor Auto 43-86 mm f/3,5 – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w F-K 12/2000
fotografia
Leica IIIb – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 11/2000
fotografia
Nikon SP – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 8/2000


 
cofnij przenieś na początek strony
Wszelkie prawa zastrzeżone www.foto-kurier.pl  © 2000-2024. (0.122) / 0.110

Strona została zoptymalizowana w przeglądarkach: Mozilla Firefox > 3, Chrome, Internet Explorer > 7 oraz Opera. Polecana rozdzielczość ekranu 1280 x 1024

Polityka plików cookies   |