Facebook
Poczta
Forum
Sklep
Logowanie
Dodaj
zdjęcie
Wydrukuj
zdjęcie

Od 1996 roku Foto-Kurier
jest jedynym polskim
przedstawicielem
panelu fotograficznego
stowarzyszenia EISA

SZUKAJ

Leica CL - Perła z lamusa: - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 8/1997

Wiadomo, że Japończycy są mistrzami w twórczym rozwijaniu i  udoskonalaniu osiągnięć naukowych i technicznych innych krajów.  Tak też zrobiła Minolta wypuszczając około roku 1980 aparat  kompaktowy "CLE" opisany w F-K nr 1/95. Jego pierwowzorem, można  by rzec "ojcem chrzestnym", była produkowana od 1974 roku LEICA  CL. Zewnętrznie niczym się nie różnią oprócz pokrętła czasów  otwarcia migawki, które w Leice znajduje się na czołowej stronie  korpusu, po lewej stronie obiektywu, natomiast wnętrze zostało  oczywiście znacznie udoskonalone.

Leica CL posiada migawkę szczelinową o pionowym przebiegu,  i czasach otwarcia od 1/2 do 1/1000 sek bezstopniowo oraz B. Czas   synchronizacji z lampą błyskową wynosi 1/60 sek.



W oryginalny sposób został rozwiązany integralny pomiar światła  poprzez obiektyw. Mianowicie fotoopornik CdS umieszczony jest  tuż przed migawką, na środku kadru, na ruchomej dźwigni. Przy  naciskaniu spustu, tuż przed otwarciem migawki, dźwignia ta  obsuwa się w bok, poza okienko z filtrem. Nastawienie czasu  odbywa się ręcznie dla wybranej przysłony i polega na  wyzerowaniu wskaźnika wychylnego, widocznego w celowniku po  prawej stronie. Pomiar jest bardzo wygodny, gdyż palec  wskazujący prawej ręki wprost automatycznie opiera się na  pokrętle czasów. Jest to znacznie wygodniejsze rozwiązanie niż w  Minolcie CLE. Do zasilania światłomierza stosuje się baterię  PX 625, 1,35 V. Nastawienie czułości filmu w zakresie 25 - 1600  ASA.

W celowniku, oprócz wskaźnika światłomierza, widać wybrany czas  oraz ramki świetlne dla ogniskowych 40, 50, i 90 mm, przy czym  ta ostatnia ukazuje się dopiero po założeniu obiektywu o tej  ogniskowej.



Centrum celownika zajmuje świetlne okienko ręcznego nastawienia  odległości. Powiększenie celownika - 0,6x. Korpus aparatu wykonany jest cały z metalu i pokryty częściowo  sztuczną skórą, a częściowo czarnym, metalowym lakierem. Na  spodzie umieszczona została korbka powrotnego przewijania filmu  i gwint statywowy, natomiast z pewnej strony obiektywu -  przycisk sprawdzania stanu baterii. Aparat jest rzeczywiście kompaktowy jak na tamte lata: wymiary  120x75x32 mm, masa 365 g.



Specjalnie dla tego aparatu opracowano dwa obiektywy:  Summicron-C 2/40 mm i Elmar-C 4/90 mm z mocowaniem bagnetowym  typu M. Pierwszy z nich ma 6 soczewek, minimalną odległość  przedmiotową 0,8 m, najmniejszy otwór przysłony 16, długość 23,5  mm i masę 120 g. Drugi sklada się z czterech soczewek, ma  nastawę od 1 m, przysłonę do 22, długość 61 mm i masę 250 g. Do  aparatu można również zakładać wiele obiektywów z serii M,  natomiast obydwa obiektywy serii C nie mogą być stosowane w  aparatach serii M.






 
data dodania: 26-02-2012
 
godzina dodania: 00:27
 
odsłon: 5743
powrót na stronę główną »

fotografia

Komentarze

zostaw komentarz

sortuj według daty: rosnąco | malejąco

Artykuł nie był jeszcze komentowany.
Zostaw swój komentarz właśnie teraz.
powrót na stronę główną »



Zobacz także:

fotografia
Zoom-Nikkor Auto 43-86 mm f/3,5 – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w F-K 12/2000
fotografia
Leica IIIb – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 11/2000
fotografia
Nikon SP – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 8/2000


Zdjęcie miesiąca
Marzec 2024
zdjęcie miesiąca
© fot. Anna Wójciuk
 
cofnij przenieś na początek strony
Wszelkie prawa zastrzeżone www.foto-kurier.pl  © 2000-2024. (0.103) / 0.094

Strona została zoptymalizowana w przeglądarkach: Mozilla Firefox > 3, Chrome, Internet Explorer > 7 oraz Opera. Polecana rozdzielczość ekranu 1280 x 1024

Polityka plików cookies   |