Zenit 312m - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 7/1999

Zenit 312m to amatorska jednoobiektywowa lustrzanka małoobrazkowa przeznaczona do fotografii czarno-białej i barwnej. Może być stosowana do zdjęć specjalnych: fotografii reprodukcyjnej, zdjęć małych przedmiotów w dużym planie (makrofotografia), zdjęć mikroskopowych (mikrofotografia).

Tak rozpoczyna się opis techniczny - instrukcja obsługi aparatu Zenit 312m dołączona do aparatu produkowanego w Krasnogorsku koło Moskwy. Stylistyka kamery nawiązuje do poprzedniego "opływowego" modelu, Zenita 212k. Małe litery po numerze oznaczają sposób mocowania obiektywu: m - oznacza mocowanie gwintowe M42x1 i odległość roboczą 45,5 mm (tak jak w starych Prakticach); k - oznacza mocowanie bagnetowe zgodne z bagnetem K Pentaxa.

Podobnie jak język instrukcji obsługi, konstrukcja aparatu jest mieszaniną względnie zaawansowanych technologii, w tym niezłej optyki i jasnego wizjera, z wyraźnie archaicznymi elementami, jak całkowicie mechaniczna migawka z pięcioma czasami otwarcia (1/30, 1/60, 1/125, 1/250, 1/500 sek), B i T oraz denerwującym mechanizmem zwijania filmu do kasety, który funkcjonuje (niestety) w Zenitach od zamierzchłej historii.
Zacznijmy od mocnych stron, a mianowicie optyki. Aparat może być wyposażony w jeden z siedmiu obiektywów standardowych:

Obiektyw MC Zenitar - M2 2/50 był ostatnim z produkowanych w Krasnogorsku obiektywów standardowych do Zenitów; zwraca uwagę mała średnica mocowania filtrów – 46 mm; w poprzednio produkowanych obiektywach wynosiła ona 52 mm, tak jak w mechanicznych Nikkorach. Istnieje jednak pierścień pośredni pozwalający wrócić do dawnej średnicy filtrów, jest on dostarczany wraz z aparatem. Litery MC (Multi Coated) to nic innego jak wielowarstwowe powłoki przeciwodblaskowe, oczywiście lepiej jest kupować obiektywy z oznaczeniem MC. Poza obiektywami standardowymi istnieje wiele obiektywów wymiennych o ogniskowych od 20 do 1000 mm. Produkowane w ostatnich latach obiektywy opisane są w tabeli:

Ciekawymi konstrukcjami są Mir 20M o ogniskowej 20 mm, zoom Granit i obiektywy lustrzane ZM i MTO. Jak widać z pierwszej tabeli w obiektywach standardowych została znacznie zmniejszona minimalna odległość fotografowania - do 0,35m; podobnie jak obiektywie makro MC Industar L/Z pozwala ona na fotografowanie w skali 1:5, bez dodatkowych pierścieni pośrednich. Z nie wymienionych w tabeli obiektywów należy wspomnieć o niezłym obiektywie makro Wołna o ogniskowej 50 mm i obiektywie o ogniskowej 35mm umożliwiającym decentrowanie obrazu. Te oraz inne produkowane na Ukrainie obiektywy wyposażone w gwint mocowania M42x1 nie znalazły się w tabeli podanej przez rosyjskiego producenta. Obiektyw standardowy MC Zenitar M2 2/50 daje ostre, kontrastowe obrazy o lekko zimnym odcieniu.

Kolejnym mocnym punktem aparatu jest jasny wizjer wyposażony w dalmierz klinowy i bardzo drobny raster mikropryzmatyczny pozwalający na precyzyjne nastawienie na ostrość. Brakuje korekcji dioptryjnej tradycyjnie obecnej w dawnych radzieckich aparatach dalmierzowych. Należy pamiętać, ze pomocnicze urządzenia do nastawiania na ostrość (klin, raster) działają tylko z obiektywami o świetle mniejszym lub równym f/4; przy ciemnych obiektywach a także przy mikro makrofotografii do nastawiania na ostrość należy posługiwać się pozostałą częścią matówki. Daleko bardziej istotnym ograniczeniem jest małe pole widzenia wizjera wynoszące zaledwie 65% pola obrazu; inaczej mówiąc jedna trzecia obrazu nie jest widoczna w wizjerze. Jest to konsekwencją zachowania "pod maską" Zenita 312 starej konstrukcji, małe pole widzenia wizjera jest cechą charakterystyczną wszystkich Zenitów. Wada ta jest częściowo niwelowana w procesie kopiowania negatywów.

Aparat jest wyposażony w nieskomplikowany światłomierz działający przy zamkniętej przysłonie w systemie TTL. Po lekkim naciśnięciu spustu migawki w wizjerze są widoczne diody: w zależności od wariantu wykonania w wizjerze mogą znajdować się dwie diody czerwone lub trzy - jedna zielona i dwie czerwone. W wariancie z dwoma diodami świecenie górnej diody czerwonej oznacza nadmierną ekspozycję, świecenie dolnej diody oznacza niedostateczną ekspozycję. Pokręcając pokrętłem czasów i przysłon należy doprowadzić do momentu, w którym obie diody migają. W wariancie z trzema diodami należy doprowadzić do sytuacji, w której zaświeci się środkowa dioda - zielona. Producent zwraca uwagę, że gdy osiągnięcie optymalnego nastawienia jest niemożliwe (np. dioda zielona miga) należy wybrać wskazanie najbliższe prawidłowemu; ekspozycja będzie co prawda obarczona pewnym błędem ale akceptowalna; dotyczy to przede wszystkim materiałów negatywowych barwnych posiadających sporą tolerancję na błędy ekspozycji.

W aparacie zmieniono nieco szpulkę nawijającą film i sposób zwijania filmu po wykonaniu zdjęć. Jednak w dalszym ciągu dalekie są one od doskonałości. Przy zwijaniu filmu korbką należy zwolnić migawkę, zasłonić obiektyw i wizjer oraz wcisnąć przycisk obok spustu migawki razem z nim. Po zwinięciu i wyjęciu filmu należy naciągnąć migawkę i sprawdzić palcem czy zębatka naciągająca film wróciła do poprzedniego stanu, tj. obraca się tylko w jedną stronę, przeciwnie w stosunku do wskazówek zegara.

Dostarczana wraz z aparatem instrukcja obsługi, podobnie jak paszport aparatu, jest w języku rosyjskim. Może stanowić to poważne utrudnienie w prawidłowej eksploatacji aparatu. Osobom znającym język naszych sąsiadów gorąco polecam przeczytanie instrukcji; pozostali powinni się skonsultować z posiadaczami starszych Zenitów, na pewno razem uda im się "rozgryźć" ten aparat.

Podsumowując: na pewno nie jest to "compact killer" ale warty uwagi, prawie całkowicie mechaniczny aparat umożliwiający wykorzystywanie szerokiej gamy obiektywów dobrej jakości.

Dane techniczne:

Typ: lustrzanka małoobrazkowa z ręcznym nastawianiem ostrości i ręcznym przesuwem filmu.
Mocowanie obiektywu: gwint M42x1.
Celownik: pryzmat pentagonalny, niewymienny, pole widzenia 20 x 28mm (65%),
powiększenie okularu: 4,3x.
Ustawianie ostrości: ręczne.
Pomiar światła: pomiar integralny w systemie TTL, diody sygnalizujące niedoświetlenie, prześwietlenie, poprawna ekspozycję.
Migawka: szczelinowa, płócienna, o przebiegu poziomym; zakres czasów otwarcia migawki: 1/30-1/500 sek, B, T.
Samowyzwalacz: mechaniczny, maksymalne opóźnienie około 14 sek.
Zasilanie: 3 V (2 x 1,5 V), dwie baterie typu Mallory D396, Seiko SW-W8, jedna bateria Blik-1.
Wymiary: 143,7 x 97 x 115 mm
Masa: 820 g
Inne: centralny kontakt do lampy błyskowej, gniazdo statywowe 1/4", gwint mocowania filtrów: M52 x 0,75 lub M46 x 0,75, średnica osłony przeciwsłonecznej: 54.

Foto-Kurier Sklep - Kompleksowe wyposażenie studiów fotograficznych

data dodania: 04-08-2012

godzina dodania: 14:05

odsłon: 15943

powrót na stronę główną »

Komentarze

sortuj według daty: rosnąco | malejąco

Jan Niedziołko

23-03-2013 13:09

Świetny artykuł o niezłych w swoim czasie lustrzankach i bardzo popularnych. Używałem tej lustrzanki jeszcze w czasach powszechnie dostępnych kompaktów analogowych. Zdjęcia z Zenita z obiektywem MC Helios-44M-7 wychodziły znacznie lepsze niż z kompaktu analogowego Praktica p 70. Obiektywem od Zenita można zrobić ostrzejsze zdjęcia niż kitowym obiektywem Pentax 18-55.

powrót na stronę główną »