Nikon F80 – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 4/2000

Nikon F80 z zewnątrz najbardziej przypomina model F60. Widzimy prawie identyczną stylistykę korpusu i niemal dokładnie takie samo rozmieszczenie elementów obsługi. Aparat dobrze leży w dłoni i dopóki do korpusu nie jest założony bardzo ciężki obiektyw, pewny chwyt nie stanowi problemu.

Z ciężkimi obiektywami - typu 80-200 mm f/2,8 lub 300 mm f/4 - warto wyposażyć korpus w Battery Pack MB-16, który oprócz znacznej poprawy ergonomii, umożliwia zasilanie F80 z popularnych baterii R6. Podobnie jak w modelu F60, góra korpusu zdominowana jest przez umieszczony po prawej stronie czytelny wyświetlacz LCD i położone po stronie lewej koło sterowania najważniejszymi funkcjami. Tylna ścianka ukształtowana jest tak jak w Nikonie F100 - z przeznaczonym dla kciuka przełącznikiem pola AF.

Z przodu korpusu umieszczony jest znany z F60 reflektorek kryptonowy, wspomagający automatyczne ustawianie ostrości w ciemności. Miłym zaskoczeniem jest wyposażenie korpusu w elektroniczny przycisk domykania przysłony do wartości roboczej. Podobnie jak w F5 i F100, przycisk ten działa w każdym trybie sterowania ekspozycją. To duży plus dla F80. Z drugiej strony obiektywu nic się nie zmieniło - obecne są tam blokada bagnetu i przełącznik sposobu ustawiania ostrości.

Obsługę bieżących funkcji aparatu wykonuje się, podobnie jak w F5 i F100, dwoma kołami nastawczymi. Jedno umieszczone jest pod palcem wskazującym, drugie z tyłu pod kciukiem. Aparat wyposażono w wizjer z wbudowaną korekcją wady wzroku w przedziale od - 1,8 do + 0,8 dioptrii. Wskazania w wizjerze w stosunku do F100 rozszerzono o informowanie na wyświetlaczu o aktywnym polu AF. Poniżej wizjera umieszczono przełącznik sposobu pomiaru światła, a w jego wnętrzu przycisk pamięci pomiaru. Niestety, umieszczenie tych elementów zbyt blisko wizjera nie jest dobrym pomysłem, dodatkowo oba przełączniki są bardzo małe.

Ustawianie ostrości
W tej dziedzinie konstrukcja Nikona F80 jest dość nowatorska. Zastosowano w nim moduł o nazwie Multi-CAM 900, który składa się z pięciu pól AF: środkowego pola typu krzyżowego i czterech poziomo ustawionych pól liniowych, umieszczonych nad, pod, z lewej i prawej strony pola krzyżowego. Takie umieszczenie pól odpowiada temu, co znamy z modeli F5 i F100. Różnice polegają na tym, że w modelach wyższych więcej jest pól krzyżowych i że są to pola podwójne. Mimo wszystko to, co oferuje Nikon F80, jest o wiele uniwersalniejsze od możliwości F70 lub F90X.
Ważne jest, że każde z pól może ustawiać ostrość bez względu na otwór względny obiektywu - znawcy Canona EOS 3 wiedzą, że duża ilość pól nie koniecznie musi oznaczać wszechstronność. Nikon F80 dysponuje trzema sposobami automatycznego ustawiania ostrości. W opcji „Single Area AF” o ustawieniu ostrości decyduje jedno, wybrane przez fotografującego, pole AF. W opcji „Dynamic AF” wybór pola zależy od położenia obiektu w kadrze - jego ruch powodować będzie aktywowanie odpowiednich pól i ciągłe utrzymywanie ostrości na obiekcie.

Nowością zaprezentowaną w F100 i obecną również w F80 był priorytet ostrości pierwszego planu - opcja, w której ostrość ustawiona będzie przez to pole, które wykryło najbliższy obiekt. Wyposażenie korpusu w zaawansowaną dobiegaczkę, która uaktywnia się samoczynnie, gdy tylko wykryje ruch obiektu, jest tak samo oczywiste, jak funkcja „Lock-On”, pozwalająca na prowadzenie ostrości na obiekcie nawet wtedy, gdy ten zostanie na moment zasłonięty.

Sterowanie ekspozycją
Do dyspozycji są jak zawsze program, automatyka czasu, automatyka przysłony i manual. Zrezygnowano z niepotrzebnych programów tematycznych, pozostając jednak przy możliwości dowolnego przesuwania pary czas/przysłona. W automatykach i w manualu czas otwarcia migawki i/lub przysłona dobierane mogą być przez fotografującego z krokiem co pół wartości. W modelu F80 - podobnie jak to ma miejsce w F-401, F50 i F60 - pierścień przysłon zawsze musi być ustawiony na największą liczbę przysłony. Czasy otwarcia migawki obejmują przedział od 1/4000 do 30 sek, z czasem synchronizacji 1/125 sek. Do dyspozycji jest oczywiście korekcja ekspozycji co 1/2 EV w przedziale +/- 5,0 EV oraz stopniowanie ekspozycji z krokiem od 0,5 do 2,0 EV. Podobnie jak ma to miejsce w F100, można naświetlić dwie lub trzy klatki. Cieszy również, że korpus wyposażono w funkcję wielokrotnej ekspozycji.

Pomiar światła
Pomiar światła, zarówno ciągłego jak i błyskowego, przejęty jest dokładnie z Nikona F100. Do dyspozycji jest więc 10-polowa matryca porównująca wynik pomiaru z danymi o trzydziestu tysiącach zdjęć, zapisanymi w pamięci aparatu, dalej - pomiar z uwypukleniem środka 75/25 oraz pomiar punktowy, ulokowany w jednym z pięciu pól AF. Światło błyskowe, łącznie z przedbłyskami, mierzone jest przez 5-polową matrycę znaną już modelu F90. Z obiektywami serii „AF-D” możliwy jest „Matrycowo sterowany błysk wypełniający 3D”, z pozostałymi obiektywami (bez literki „D”) osiągalny jest błysk sterowany matrycowo. W Nikona F80 wbudowano lampę błyskową o liczbie przewodniej 12 m, kryjącą błyskiem obiektywy o ogniskowej od 28 mm.

Typowy zestaw funkcji związany z obsługą błysku obejmuje synchronizację z długimi czasami otwarcia migawki, synchronizację przed zamknięciem migawki, korekcję mocy błysku (typowo dla Nikona w przedziale od +1,0 do -3,0 EV). Producent podkreśla, że wbudowana lampa błyskowa, dzięki nowemu mechanizmowi, podnosi się szczególnie wysoko, co zmniejsza ryzyko powstania efektu czerwonych oczu, oraz zmniejsza wielkość cienia rzucanego przez osłonę obiektywu.

Pozostałe dane
Wzorem innych zaawansowanych korpusów firmy, Nikon F80 wyposażony został w 18 funkcji indywidualnych, a ich zestaw zbliżony jest do tych w modelu F100. Interesuja jest możliwość wyświetlenia na matówce siatki linii - podobnych jak na matówce typu „E”. Jest to pewnego rodzaju obejście braku wymiennych matówek. Rozwiązanie to w znakomity sposób ułatwia wykonywanie reprodukcji i innych tego typu prac. Chciałoby się stosować to rozwiązanie do fotografii architektury, ale tu pojawia się pewien paradoks: F80 ma siatkę linii widocznych na matówce, a więc jest idealny do fotografowania architektury. Do architektury potrzebne są jednak obiektywy typu „shift”, ale z nimi w Nikonie F80…nie działa pomiar światła. Można oczywiście bronić Nikona, że przecież można stosować zewnętrzny światłomierz, ale prawdę mówiąc lepiej nie mieć siatki linii niż pomiaru światła. Brak współpracy z obiektywami bez CPU to bez wątpienia największa wada poza tym bardzo udanego modelu F80.

Matówka, oprócz wskazywania siatki, ma również interesująco rozwiązane wskazanie aktywnego pola AF. W dobrym oświetleniu pole aktywne zaznaczane jest w kolorze czarnym (jak w F5), ale gdy jest ciemno, lub sam obiekt jest ciemny, pole AF wskazywane jest na czerwono (jak w F100).

Nikon F80 można kupić w wersji F80D i F80S. Obie wyposażone są w tylną ściankę z datownikiem, z ta jednak różnicą, że wersja „D” naświetla tylko datę, i to tylko w rogu kadru, a „S” czyni to również na brzegu pomiędzy klatkami. Dodatkowo można naświetlić dane o ekspozycji, takie jak czas, przysłona i ewentualna korekcja ekspozycji. Może być to później duże ułatwienie przy archiwizacji zdjęć.