ISO 6400, Olympus PEN E-PM1 bez redukcji, 100%

ISO 6400, Olympus PEN E-PM1 z redukcją, 100%

ISO 6400, Olympus XZ-1, 100%

Tak jak się spodziewaliśmy, najlepiej w tej kategorii wypadł NEX-5N. Aparat Sony w całym zakresie wartości ISO wykazał się niskim zaszumieniem, rozpoczynającym się od 1,26% (ISO 100), a kończącym zaledwie przy 5,7% (przy ISO 25 600). Za takie osiągi należy mu się 5,75 punktu. Modele z wymienną optyką Olympusa i Panasonika wyposażono w porównywalne przetworniki. I ich wyniki po załączeniu redukcji są zbliżone. Natomiast przy wyłączonej tradycyjnie obserwujemy bardzo wysokie zaszumienie w przypadku Olympusa. W Panasoniku (tak jak i we wcześniej testowanym G3) zaszumienie przy wyłączonej redukcji w zasadzie nie wzrasta, co wydaje się bardzo mocno podejrzane. Obu tym modelom przyznajemy po 5 punktów. Olympus XZ-1 pomimo kompaktowego przetwornika nie miał się co wstydzić za swoje wyniki, i jemu przyznajemy również 5 punktów.

Możliwości multimedialne

W XXI wieku już chyba nikt nie wyobraża sobie aparatu bez funkcji nagrywania sekwencji filmowych. Cała nasza czwórka umożliwia nagrywanie filmów, i to nawet w jakości Full HD w formacie AVCHD (z wyjątkiem XZ-1, maksymalnie HD w AVI Motion JPEG). Dźwięk stereo rejestruje NEX i PEN, pozostałe rejestrują dźwięk monofoniczny. W Panasoniku mamy możliwość regulacji odcięcia szumu wiatru oraz poziomu czułości mikrofonu. W obu Olympusach i Sony możemy podpiąć stereofoniczny zewnętrzny mikrofon, i nagrywać taki dźwięk również w XZ-1.

Wszystkie modele zapisują rejestrowany materiał na kartach SD/SDHC/SDXC, PEN dodatkowo obsługuje karty UHS-I, a Sony Memory Stick PRO Duo lub Memory Stick PRO-HG Duo umieszczane zamiennie w tym samym gnieździe kart co SD. W tej kategorii przodują PEN i NEX – 5,5 punktów. 5 punktów przyznajemy dla Panasonika, i 4,75 dla XZ-1.

Taki mały aparat przydaje się przy fotografii ulicznej nie będąc specjalnie zauważalnym. Zdjęcie wykonane aparatem Olympus E‑PM1. Par. eksp. 1/1000 s, ISO 800, f/5,6; f=17 mm

Możliwości edycyjne

Możliwości edycyjne wszystkich testowanych tu modeli dziś już nie zaskoczą. Są one najwyżej dobre. Oczywiście możemy włączyć odtwarzanie zdjęć, w Olympusach możemy wywołać plik RAW, zmienić rozdzielczość zdjęcia oraz je kadrować, wprowadzić kompensację cienia, zredukować efekt czerwonych oczu, wprowadzić korekcję nasycenia, efekt sepii lub czarno-biały i e-Portret; przy zapisie plików RAW możemy w programie Olympus Viewer dodać efekty Magicznych Filtrów. W Panasoniku dostępne są zmiany rozdzielczości, kadrowanie, zmiana proporcji, wkomponowywanie tekstu, edycja rozpoznawania twarzy oraz przycinanie filmów. W Sony możemy jedynie dodać efekty zmieniające nasycenie i kolorystykę obrazu. Z racji powyższych niepowalających możliwości takie też będą oceny. Po 5 punktów dla Olympusów, 4,5 dla Panasonika i 4 dla Sony.

Podsumowanie

Testowane modele są przyjemnymi w obcowaniu aparatami o relatywnie kompaktowych kształtach; najwygodniejszy do noszenia będzie XZ-1 z racji niewymiennej optyki. Pod względem możliwości przetwornika na pewno najlepiej wypadł NEX (czego się spodziewaliśmy). PEN daje duże możliwości filmowe (ze względu na możliwość podłączenia zewnętrznego mikrofonu oraz stosowania magicznych filtrów). W każdym z aparatów znajdziemy coś ciekawego dla siebie, ponadto pozostają preferencje kupującego do marki, jak również upodobania kolorystyczne.

Oczywiście, jak zawsze pozostaje też kwestia ceny. Najtaniej nabędziemy kompakt Olympusa i Panasonika GF3 (ok. 1500 zł), PEN to wydatek ok. 1800 zł. Najdroższy jest najnowszy NEX – 2400 zł, ale ten ma też największą matrycę. Powyższe ceny wg serwisu Ceneo.pl.

Piotr Hernik

Artykuł opublikowano w Foto-Kurierze 10/2011 >>>