fot. Jacek Bonecki

F-K: Pana zdjęcia często sprawiają wrażenie fotomontaży, czy to spostrzeżenie jest słuszne?
J.B.: Absolutnie nie. Nie robię fotomontaży, bo po prostu nie umiem. Czasami stosuję wielokrotną ekspozycję. Podziwiam tych, co montują, ponieważ aby zrobić to dobrze, nie dość, że trzeba się na tym znać, to jeszcze mieć talent. Chciałbym kiedyś nauczyć się montażu, póki co nie mam na to czasu. Na moich zdjęciach wszystkie efekty są uzyskane za pomocą świadomego operowania językiem fotografii.

F-K: Czy sprzedaje Pan prawa autorskie do zdjęć?
J.B.: Owszem. Nie mam przed tym oporów, pod warunkiem, że dostanę godziwe pieniądze. W końcu fotografia w moim przypadku to nie tylko hobby, ale także działalność komercyjna.

fot. Jacek Bonecki

F-K: Na jakim sprzęcie Pan pracuje?
J.B.: Ostatnio najczęściej korzystam z lustrzanki cyfrowej Konika Minolta Dynax 7D. Mam do niej komplet obiektywów. Największe zalety tego aparatu to znakomita jakość obrazu, wynikająca ze wspaniałej plastyki i  dynamiki. 7D ma ponadto jasną matówkę i stabilizację matrycy, co bardzo podnosi wygodę fotografowania. O zakupie Dynaxa 7D zdecydowała jeszcze jedna rzecz. Gdy wyraziłem chęć jej przetestowania nie robiono mi problemów. Inne wiodące firmy takie chętne nie były. Sam korpus aparatu kosztuje kilka tysięcy, do tego dochodzi optyka, która również tania nie jest. Nie wiem zatem, dlaczego producenci, pomimo że płaci się duże pieniądze, zmuszają klienta do kupowania kota w worku. Gdy kupujemy samochód, najpierw możemy się nim przejechać. Dlaczego więc nie ma podobnej zasady w przypadku aparatów? Zupełnie tego nie rozumiem. Chociaż mam teorię, dlaczego producenci nie udostępniają potencjalnym klientom do testu aparatów.

fot. Jacek Bonecki

fot. Jacek Bonecki

F-K: Dlaczego?
J.B.: Ponieważ są one niedopracowane. Nowe modele wchodzą tak szybko... Jest naturalne, że nie są pozbawione wad. Producenci o tym wiedzą, i dlatego nie można ich przed zakupem gruntownie testować.

F-K: Polubił Pan cyfrę, czy znaczy to, że fotografia tradycyjna poszła w Pana przypadku w odstawkę?  
J.B.: Ależ skąd. Jestem swego rodzaju hybrydą, połączeniem tradycjonalizmu z  techniką cyfrową. Jestem zwolennikiem analogowego podejścia do  fotografii. Lubię do końca kontrolować światło, ekspozycję, kadr. Nie robię zdjęć masowo, na odwal się. Każda klatka stanowi osobną, idealnie skomponowaną całość. W tym momencie cyfrę traktuję jedynie jako nośnik zapisu. Poza tym korzystam też z aparatów tradycyjnych, m.in. ze  średnioformatowych Mamii i Hasselblada. Robię to jednak rzadziej, niż kiedyś.

fot. Jacek Bonecki

F-K: Dysponuje Pan aparatami średnioformatowymi: nie zastanawiał się Pan nad zakupieniem przystawki cyfrowej?
J.B.: Świetne rozwiązanie, myślę o nim od dawna. Ale ma niestety jedną wadę. Jest nią astronomiczna cena przystawek. Póki co są one poza moim zasięgiem finansowym. Nie jestem fotografem z górnej półki cenowej. Nie mam takich zamówień na zdjęcia, które pozwalałyby mi spokojnie zainwestować w przystawkę.

fot. Jacek Bonecki

F-K: Zgodzi się Pan z opinią, że wydatki na sprzęt fotograficzny są coraz większe, a stawki za zdjęcia coraz mniejsze? Czy to nie paradoks?
J.B.: Tak. W obecnych czasach sprzęt co jakiś czas trzeba wymieniać na nowy. Z aparatami cyfrowymi jest dokładnie tak samo jak z komputerami – poprzeczka technologiczna jest przez cały czas podnoszona. To wymusza zmiany. Niestety istnieje grupa osób – ja ich nazywam „misiami” – które nie zdają sobie z tego sprawy.