Sigma 28 mm f/1,8 EX DG Aspherical Macro
28 mm f/1,8 to ośmioletni obiektyw i jedyna stałoogniskowa konstrukcja Sigmy [10], nieoficjalnie mówi się, że szykuje się jej następca. Z testowanej trójki jest największy (83,6×82,5 mm) i najcięższy (500 g). Dedykowany do raczej ciężkich pełnoklatkowych aparatów obiektyw powoduje, że waga zestawu może mieć 1,5 kg (z Nikonem D800). Dłuższe użytkowanie takiego zestawu może dać się we znaki naszym mięśniom.

Sigma ma bardzo szeroki, 41-milimetrowy pierścień ustawiania ostrości [11], z czego 28 mm pokryte jest karbowaną okładziną. Pierścień ten możemy przesuwać góra/dół, przełączając zarazem tryb ustawiania ostrości AF/MF [12]. W trybie MF, tak jak w Nikkorze 28 mm f/2,8, po osiągnięciu minimalnej lub maksymalnej granicy ustawiania ostrości pierścień blokuje się. Przednia soczewka podczas ustawiania ostrości nie rotuje [13], ale zmienia swoje położenie, zmieniając wymiary obiektywu. Przy minimalnej odległości ustawiania ostrości obiektyw jest wyższy o ok. 5 mm.

Na tubusie jest oznaczenie EX [14] i jeszcze jeden pierścień [15]. Pierścień ten służy do zmiany przysłon w obiektywie. Wykorzystuje się go podczas pracy obiektywu z aparatami analogowymi i z korpusami pozbawionymi systemu AF (niektóre Nikony formatu DX).
Sigma 28 mm f/1,8 EX DG Aspherical Macro ma największą skalę odwzorowania z testowanych konkurentów. Wynosi ona 1:2,9. Stąd w nazwie obiektywu widnieje słowo Makro [16]. Choć Sigma to nie najnowsza konstrukcja, to użytkuje ją się wygodnie. Za mechanikę i ergonomię przyznajemy 5 punktów.

Szeroki kąt na pełnej klatce umożliwia wykonanie portretu z przerysowaniem. fot. P. Borys

Test

Test dedykowanych dla konstrukcji pełnoklatkowych obiektywów przeprowadzaliśmy z cyfrową lustrzanką Nikon D800 z 36-milionowym przetwornikiem. Pomiaru dystorsji i rozdzielczości dokonaliśmy w redakcyjnym studiu oświetlając zmodyfikowaną tablicę testową Vuzort-Sigma. Winietowanie ocenialiśmy na podstawie zdjęć równomiernie oświetlonej białej tablicy. Pomiary rozdzielczości wykonaliśmy dla środka kadru i brzegów. Przy badaniu na brzegach kadru wzięliśmy pod uwagę pomiar dla pełnoklatkowej matrycy i cropa (APS-C). Oprócz wykresów z wynikami rozdzielczości (dla każdego obiektywu przedstawione są wyniki dla czterech różnych wartości przysłony) przedstawiamy również wykresy MTF (udostępnione przez producentów). Pod kątem „zdjęć pod światło” sprawdzaliśmy obiektywy w studiu, gdzie 600-watowa lampa ustawiona była tuż za rogiem kadru i w plenerze fotografując pod słońce.
Pomiary parametrów obiektywów wykonywaliśmy z aparatami pełnoklatkowymi. Jeśli będziemy korzystać z testowanych obiektywów z aparatami z matrycą APS-C (crop), dystorsja i winietowanie będą zdecydowanie mniejsze. Obiektyw przeznaczony do „pełnej klatki” podłączony do aparatu z mniejszą matrycą nie będzie bowiem korzystał z całego swojego pola obrazowego tylko ze środkowej jego części.