|
Facebook
Poczta
Forum
Sklep
Logowanie
Dodaj
zdjęcie
Wydrukuj
zdjęcie |
Od 1996 roku Foto-Kurier 
|
- Rejestracja
- Użytkownicy
- Forum
- dlamobilnych.eu
-
Wydrukuj zdjęcie
-
-
Czasopismo
- Numer aktualny
- Numery archiwalne
- Wybrane artykuły
- Artykuły poradnikowe
- Fotograficzne ABC
- Inne
- Oprogramowanie
- Pierwsze opisy
- Technologie
- Testy
- Wydarzenia
- Wywiady
- Opisaliśmy
-
Porównywarka
- Aparaty (922)
- Obiektywy (793)
|
testowe
Nikon F-801s - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 4/1996
W 1996 roku Nikon F-801s nie był konstrukcja nową. Przeciwnie; obchodził wtedy szóste urodziny, co jak na kamerę z rodziny AF to już ładny wiek. Mimo to był jeszcze produkowany i sprzedawał się całkiem nieźle. "Osiemsetjedynka" pojawiła się równolegle z Nikonem F-4 jako jego mniejszy (ale równie inteligentny) brat, jako uzupełniający korpus dla zawodowców, lecz także dla zaawansowanych fotoamatorów.
Wielką zaletą Nikona F-801s jest ergonomiczne ukształtowanie korpusu i sensowne rozmieszczenie przycisków. Dla osoby jako tako zaznajomionej z możliwościami współczesnych lustrzanek AF, kilka chwil z tym aparatem wystarcza do praktycznie całkowitego opanowania jego funkcji.
Zdecydowaną większość z nich wprowadza się lub zmienia w ten sam sposób: naciśnięcie któregoś z przycisków i jednoczesny obrót centralnego koła nastawczego. Dla przykładu rzut oka na Minoltę Dynax, np. 9xi, mówi nam gdzie trzeba się patrzeć, i czym zwalnia się migawkę. Reszta to na początku magia. Mimo dużej ilości dostępnych funkcji, praca "osiemsetjedynką" jest łatwa, a nawet przyjemna. Sprzyja temu wygodny wizjer high-eyepoint, jasne matówki oraz dwa wyświetlacze LCD. Główny, na korpusie, podaje absolutnie wszystkie potrzebne (i nie) informacje oprócz pracy układu AF i gotowości lampy błyskowej. Układ symboli i wskaźników jest, mimo ich dużego zagęszczenia, czytelny i bardzo ułatwia szybką orientację w aktualnie włączonych funkcjach.
Drugi z wyświetlaczy, umieszczony w wizjerze pod kadrem, pokazuje pracę układu AF, tryb naświetlania (M, A, S, P), wagę świetlną do pracy w manualu, oraz gotowość do błysku lampy błyskowej. Gdy oświetlenie spada poniżej pewnego poziomu, automatycznie włącza się podświetlanie wyświetlacza. Można je również włączyć ręcznie przyciskiem znajdującym się pod prawym kciukiem. Osoby, które noszą okulary, mogą bez problemu zamontować odpowiednią soczewkę w wykręconej oprawie wizjera. Co prawda u Nikona są takie oprawki dla korekcji wad wzroku z przedziału -5 do +3 dioptrii, ale można odpowiednią dla siebie soczewkę kupić w zakładzie optycznym za niewielką kwotę.
Body zasilane jest z czterech baterii 1,5V typu paluszki, które mogą być zastąpione akumulatorkami. Rozwiązanie takie podnosi dość gabaryty i masę aparatu, ale znacznie obniża koszty eksploatacji i podnosi niezawodność działania aparatu w niskich temperaturach. Ci, którzy planują często korzystać z autofocusa i ciągłego transportu filmu, niech poważnie pomyślą o "osiemsetjedynce". Wymiana kompletu baterii jest prosta i zajmuje dosłownie moment. Kolejną mocną stroną Nikona F-801s jest jego współpraca z lampą błyskową. Dotyczy to szczególnie lampy dedykowanej Nikon SB-24. Tworzy ona z korpusem aparatu oraz obiektywami Nikkor AF bardzo zgrane trio. W roku 87 był to chyba najlepszy system TTL-Flash na świecie. Główne możliwości lampy SB-24 to praca w następujących trybach: - manual (z redukcją energii błysku do 1/2, 1/4, 1/8 i 1/16) - błysk dzielony (od 2 do 8 błysków z częstotliwością 1-10 Hz, każdy z błysków cząstkowych o energii 1/8 lub 1/16) - automatyka Non-TTL (od 6 do 10 przysłon komputerowych, w zależności od czułości filmu) - TTL standardowy - TTL Fill-in Flash, czyli błysk rozjaśniający W pracy TTL można korzystać z pomiaru matrycowego, z centralno-integralnego lub punktowego. Istnieje możliwość synchronizacji błysku z pierwszą (Normal) lub ostatnią (Rear) lamelką mogawki. Głowica palnika typu zoom, daje kąt krycia błyskiem obiektywów o ogniskowej od 24 od 85 mm i ma możliwość obrotów i podnoszenia.
Jasne matówki maja mają pewną wadę: są tylko dwie. Niewielką pociechą jest cała gama matówek do Nikonów F-3 i F-4, gdyż nie można ich w F-801 zamontować; trochę szkoda. Matówka standardowa jest gładka, z kołami 3,5 i 12 mm oraz ramką ustawiania ostrości. Transport filmu możliwy jest w trybie zdjęć pojedynczych i ciągłym z prędkością przesuwu 2 lub 3,3 kl./sek, co w większości sytuacji wystarcza. Cofanie filmu do kasetki (niestety bez możliwości zostawienia końca filmu na zewnątrz) możliwe jest niekoniecznie po skończeniu całego filmu. Używanie kasetek bez kodu DX, lub z filmem o innej czułości niż mówi kod nie stanowi problemu: czułość możem ustawić ręcznie, w zakresie ISO 12-6400. Duże, choć rzadko wykorzystywane możliwości posiada samowyzwalacz: opóźnienie od 2 do 30 sek, lub dwa zdjęcia, jedno po 10, następne po dalszych 5 sek. Można też przerwać pracę samowyzwalacza bez straty klatki. Jego praca jest sygnalizowana diodą i, jeśli tego chcemy, dźwiękiem. Samowyzwalacz warto też używać, przy pracy ze statywem, jako zastępstwo wężyka spustowego. Producent przewidział tylko gniazdo do wężyka elektrycznego, dobrego i wygodnego, bo 3 metrowego, ale drogiego. Co prawda Nikon produkuje reduktor do klasycznego wężyka mechanicznego, ale jest on niewiele tańszy. Jest to niewątpliwie minus całej konstrukcji.
Zdecydowaną większość z nich wprowadza się lub zmienia w ten sam sposób: naciśnięcie któregoś z przycisków i jednoczesny obrót centralnego koła nastawczego. Dla przykładu rzut oka na Minoltę Dynax, np. 9xi, mówi nam gdzie trzeba się patrzeć, i czym zwalnia się migawkę. Reszta to na początku magia. Mimo dużej ilości dostępnych funkcji, praca "osiemsetjedynką" jest łatwa, a nawet przyjemna. Sprzyja temu wygodny wizjer high-eyepoint, jasne matówki oraz dwa wyświetlacze LCD. Główny, na korpusie, podaje absolutnie wszystkie potrzebne (i nie) informacje oprócz pracy układu AF i gotowości lampy błyskowej. Układ symboli i wskaźników jest, mimo ich dużego zagęszczenia, czytelny i bardzo ułatwia szybką orientację w aktualnie włączonych funkcjach.
Drugi z wyświetlaczy, umieszczony w wizjerze pod kadrem, pokazuje pracę układu AF, tryb naświetlania (M, A, S, P), wagę świetlną do pracy w manualu, oraz gotowość do błysku lampy błyskowej. Gdy oświetlenie spada poniżej pewnego poziomu, automatycznie włącza się podświetlanie wyświetlacza. Można je również włączyć ręcznie przyciskiem znajdującym się pod prawym kciukiem. Osoby, które noszą okulary, mogą bez problemu zamontować odpowiednią soczewkę w wykręconej oprawie wizjera. Co prawda u Nikona są takie oprawki dla korekcji wad wzroku z przedziału -5 do +3 dioptrii, ale można odpowiednią dla siebie soczewkę kupić w zakładzie optycznym za niewielką kwotę.
Body zasilane jest z czterech baterii 1,5V typu paluszki, które mogą być zastąpione akumulatorkami. Rozwiązanie takie podnosi dość gabaryty i masę aparatu, ale znacznie obniża koszty eksploatacji i podnosi niezawodność działania aparatu w niskich temperaturach. Ci, którzy planują często korzystać z autofocusa i ciągłego transportu filmu, niech poważnie pomyślą o "osiemsetjedynce". Wymiana kompletu baterii jest prosta i zajmuje dosłownie moment. Kolejną mocną stroną Nikona F-801s jest jego współpraca z lampą błyskową. Dotyczy to szczególnie lampy dedykowanej Nikon SB-24. Tworzy ona z korpusem aparatu oraz obiektywami Nikkor AF bardzo zgrane trio. W roku 87 był to chyba najlepszy system TTL-Flash na świecie. Główne możliwości lampy SB-24 to praca w następujących trybach: - manual (z redukcją energii błysku do 1/2, 1/4, 1/8 i 1/16) - błysk dzielony (od 2 do 8 błysków z częstotliwością 1-10 Hz, każdy z błysków cząstkowych o energii 1/8 lub 1/16) - automatyka Non-TTL (od 6 do 10 przysłon komputerowych, w zależności od czułości filmu) - TTL standardowy - TTL Fill-in Flash, czyli błysk rozjaśniający W pracy TTL można korzystać z pomiaru matrycowego, z centralno-integralnego lub punktowego. Istnieje możliwość synchronizacji błysku z pierwszą (Normal) lub ostatnią (Rear) lamelką mogawki. Głowica palnika typu zoom, daje kąt krycia błyskiem obiektywów o ogniskowej od 24 od 85 mm i ma możliwość obrotów i podnoszenia.
Jasne matówki maja mają pewną wadę: są tylko dwie. Niewielką pociechą jest cała gama matówek do Nikonów F-3 i F-4, gdyż nie można ich w F-801 zamontować; trochę szkoda. Matówka standardowa jest gładka, z kołami 3,5 i 12 mm oraz ramką ustawiania ostrości. Transport filmu możliwy jest w trybie zdjęć pojedynczych i ciągłym z prędkością przesuwu 2 lub 3,3 kl./sek, co w większości sytuacji wystarcza. Cofanie filmu do kasetki (niestety bez możliwości zostawienia końca filmu na zewnątrz) możliwe jest niekoniecznie po skończeniu całego filmu. Używanie kasetek bez kodu DX, lub z filmem o innej czułości niż mówi kod nie stanowi problemu: czułość możem ustawić ręcznie, w zakresie ISO 12-6400. Duże, choć rzadko wykorzystywane możliwości posiada samowyzwalacz: opóźnienie od 2 do 30 sek, lub dwa zdjęcia, jedno po 10, następne po dalszych 5 sek. Można też przerwać pracę samowyzwalacza bez straty klatki. Jego praca jest sygnalizowana diodą i, jeśli tego chcemy, dźwiękiem. Samowyzwalacz warto też używać, przy pracy ze statywem, jako zastępstwo wężyka spustowego. Producent przewidział tylko gniazdo do wężyka elektrycznego, dobrego i wygodnego, bo 3 metrowego, ale drogiego. Co prawda Nikon produkuje reduktor do klasycznego wężyka mechanicznego, ale jest on niewiele tańszy. Jest to niewątpliwie minus całej konstrukcji.
| ciąg dalszy artykułu na następnej stronie... |
data dodania: 03-12-2011
godzina dodania: 14:13
odsłon: 19059
powrót na stronę główną »
Komentarze
sortuj według daty: rosnąco | malejąco
Artykuł nie był jeszcze komentowany.
Zostaw swój komentarz właśnie teraz.
Zostaw swój komentarz właśnie teraz.
Zobacz także:
Nikkor-Q Auto 400 mm f/4,5 - modułowe cudo
Flagowy Nikon D5 - artykuł z Foto-Kuriera nr 1-2/16, prawie jak test
Canon EOS 80D - pełny artykuł z Foto-Kuriera 4/2016
Zbliż się nie podchodząc
Pentax MZ-S - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 4/2001
Linhof Technorama 617 S III - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 2/2001
Nikon S – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w F-K 2/2001
Bronica RF 645 - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 2/2001
Nikon F6 - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 10/2004
Leica 0 - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 1/2001
Plaubel Makina 67 - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 1/2001
Zoom-Nikkor Auto 43-86 mm f/3,5 – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w F-K 12/2000
Sony RX1 -pełnoklatkowy kompakt
Leica IIIb – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 11/2000
Sony A99 - pierwsze profesjonalne SLT
Obiektywy Nikkor – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 10/2000
Minolta Dynax 7 – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 10/2000
Canon EOS D30 – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 10/2000
Nikon SP – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 8/2000
HP Pentax EI-200 – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 8/2000
Sony FE 16-25 mm f/2,8 G nowy zoom szerokokątny z serii Gold - cena i dostepność
16 kwietnia 2024 r. firma Sony zaprezentowała kompaktowy, lekki, szerokokątny zoom o jasności f/2,8 mniejszy od innych, a równie dobry jak pozostałe.
Wygraj 2500 euro w EISA MAESTRO 2024 - konkurs „Sport i gry” tylko do 8 maja
Zapraszamy do wzięcia udziału w konkursie EISA MAESTRO 2024 - "Sport i gry". Główna nagroda wynosi 1500 euro + 1000 euro w głosowaniu na Facebooku. Żeby wziąć udział w konkursie wystarczy wgrać do serwisu foto-kurier.pl do zakładki zdjęcia seryjne/EISA MAESTRO 2024 pliki o dłuższym boku maksymalnie 1200 pikseli (waga maks. 2 MB). Przy korzystaniu z Photoshopa zdjęcia najlepiej zapisać jako „Zapisz dla internetu” („Save for web”).
Panasonic LUMIX S5II oraz S5IIX - aktualizacja w super cenie - lepsze udostępnianie, fotografowanie i filmowanie
10 kwietnia 2024 r. Panasonic poinformował o wprowadzeniu istotnych aktualizacji oprogramowania sprzętowego dla pełnoklatkowych bezlusterkowców Panasonic LUMIX S5II oraz Panasonic Lumix S5IIX. Usprawniają one fotografowanie oraz zwiększają możliwości udostępniania zdjęć i filmów. Jest to oprogramowanie sprzętowe 3.0 dla LUMIX S5II oraz oprogramowanie sprzętowe 2.0 dla LUMIX S5IIX.
Strona została zoptymalizowana w przeglądarkach: Mozilla Firefox > 3, Chrome, Internet Explorer > 7 oraz Opera. Polecana rozdzielczość ekranu 1280 x 1024
Polityka plików cookies |