W dobie aparatów cyfrowych każdy początkujący fotograf prędzej czy później zacznie poszukiwać własnej drogi twórczej. Zanim jednak zaczniemy swoją osobistą przygodę z fotografowaniem dzikiej przyrody, zróbmy najpierw rachunek sumienia i odpowiedzmy sobie uczciwie na różne pytania. Czy odpowiada nam wstawanie w środku nocy, zmaganie się z wiatrem, deszczem i mrozem? Czy jesteśmy gotowi na spędzenie tysięcy godzin w terenie, na setki kilometrów przebytych w poszukiwaniu naszych małych bohaterów? Czy wystarczająco znamy teren i temat? Czy będziemy cierpliwie czekać na wydanie odpowiednich zezwoleń? Bo przecież albo tereny są prywatne, albo należą do Lasów Państwowych, albo są miejscem ochrony przyrody, nigdy więc nie jest prosto. Czy w pocie czoła będziemy budować czatownię, brnąć przez muł, bagno, rzekę z ciężkim ekwipunkiem na plecach? Czy nie będą nam przeszkadzały ukąszenia, bóle mięśni, potworne zmęczenie? Jeśli to cię nie zniechęciło, Drogi Czytelniku, to czas zacząć naszą przygodę.

Poranna toaleta jest nieodzownym elementem każdego dnia. Zastosowanie długiego obiektywu pozwoliło na wyeksponowanie ptaków, jednocześnie ładnie rozmywając tło.

Żuraw (Grus grus) – przepiękny, dumny, skryty, prawie niedostępny. Nazywany polskim strusiem ze względu na zwisający z tyłu pióropusz wydłużonych i wygiętych piór. Zawsze marzyłem o tym, aby zrobić mu zdjęcie. Zdjęcie, które z dumą będę mógł pokazać znajomym, mówiąc oto on. Przymiarki trwały długo: poszukiwanie miejsc ich występowania, długie rozmowy z kolegami ornitologami, wertowanie opracowań naukowych i w końcu bardzo długa droga załatwiania odpowiednich zezwoleń. Uzbrojony w potrzebną wiedzę, wyruszyłem na bezkrwawe łowy. Jednak wiedza książkowa to jedno, a wiedza praktyczna (czy terenowa) to zupełnie inna sprawa. 

Wspaniała symbioza. Widok jelenia pośród ptaków nie jest czymś niezwykłym. Ptaki nie obawiają się nawet większej ilości dużych ssaków. Czekając na ujęcie bądźmy przygotowani na wszelkie niespodzianki.

Przekartkuj całe wydanie >>>

Dariusz Ogłoza