Canon T-70 - artykuł opublikowano w Foto-Kurierze 3/1994

Jego pojawieniu się na rynku towarzyszyły komentarze typu "....model wysokiej klasy...wyposażony we wszelkie rodzaje automatyki...". Profesjonalny status Canona T-70 potwierdziła Europejskie Stowarzyszenie Technik Audio-Wizualnych (EISA), przyznając mu tytuł najlepszej lustrzanki roku 1984.

Sformułowanie „wszelkie możliwe rodzaje automatyki” brzmi dość intrygująco w erze wyrafinowanych systemów AF (Canon EOS 5, Minolta 9xi) i trójwymiarowej oceny warunków ekspozycji (system 3D Nikona). Minęło dziesięć lat i funkcje, w które wyposażono T70, uchodzące wówczas za szczyt osiągnięć technologicznych, wydają się dość podstawowe. Jednak nawet dziś można je uznać za kwintesencję tego, co powinna realizować zautomatyzowana lustrzanka.

FUNKCJE

Aparat dysponuje trzema wariantami ekspozycji programowanej:

- program "Standard" - dobiera średnie wartości zarówno czasu otwarcia migawki jak i przysłony;

- program "Wide" - stara się zapewnić dużą głębię ostrości;

- program "Tele" - faworyzuje krótkie czasy naświetlania.

Jeśli ustawimy pierścień przysłon na obiektywie w pozycji A istnieje możliwość automatycznego doboru przysłony do nastawionej ręcznie wartości czasu otwarcia migawki (Tv), zrealizowana w sposób szczególnie godny polecenia - otóż jeśli w danych warunkach niemożliwe jest dobranie przysłony do zadanego czasu, to aparat zapobiegnie nieprawidłowej ekspozycji, ustawiając najbliższą wartość czasu otwarcia pozwalającą na poprawne naświetlenie filmu, a następnie dobierze do niej wartość przysłony. Takiej funkcji nie ma wiele najnowocześniejszych lustrzanek, które tylko informują o konieczności dokonania zmiany nastawionej ręcznie wartości.

Po przesunięciu pierścienia przysłon na obiektywie poza pozycję A i nastawieniu wartości ręcznie, T70 realizuje funkcję automatyki czasów, jednakże tylko w wersji Stopped Down AE, czyli pomiaru światła przy przysłonie roboczej. Materiały informacyjne firmy Canon wymieniały makrofotografię jako główne pole zastosowania tego trybu. Tak czy inaczej nie jest to najszczęśliwiej pomyślana funkcja i lepiej od razu przejść na sterowanie ręczne przy zdjęciach nie wymagających pośpiechu.

Pozostałe dane:

- automatyka pracuje w zakresie 1-19 EV (ISO 100/21);

- pomiar ekspozycji - selektywny z pamięcią pomiaru lub integralny z uwypukleniem środka pola;

- realizowane są czasy od 2 do 1/1000 s oraz "B";

- czułość filmu ustawiana ręcznie w zakresie ISO 12-1600 co 1/3 EV;

- możliwość dokonywania korekty ekspozycji tylko przez zmianę zadanej czułości;

- ładowanie i przesuw filmu - automatyczny z szybkością do 1.2 kl./s.

W celowniku nie ma informacji o wybranym czasie. Można jednak zorientować się, w jakim przedziale jest on zawarty - gdy literka "P" miga, oznacza to czas dłuższy niż 1/60 dla programu "Standard" (1/30 dla "Wide", 1/125 dla "Tele").

Sygnały akustyczne

- koniec filmu - kilkusekundowe "pikanie";

- samowyzwalacz z 10-sekundowym opóźnieniem i sygnalizatorem akustycznym. Częstotliwość dźwięków wzrasta w dwóch ostatnich sekundach.

Wyposażenie dodatkowe

Jak na zawodowy aparat przystało jest ono dość pokaźne. Oprócz tak oczywistych akcesoriów jak mieszek i pierścienie do makrofotografii, w ofercie znajduje się wyzwalacz bezprzewodowy LC-2, który może, między innymi, uruchomić migawkę w chwili, gdy jakiś obiekt przetnie bieg promieni podczerwonych między urządzeniem a aparatem; jest to funkcja szczególnie doceniana przez fotografujących przyrodę.

Do Canona T-70 specjalnie dedykowana jest lampa Speedlite 277 T, współpracująca z programem aparatu. Wysyła ona przedbłysk, umożliwiający automatyczny dobór wartości przysłony z całego ich zakresu. Tu ważna uwaga - przedbłysk jest analizowany przez zewnętrzny czujnik lampy, dopiero właściwy błysk dozowany jest w systemie TTL. Należy o tym pamiętać szczególnie w sytuacjach niestandardowych. Wadą tej lampy jest nieruchomość głowicy, co znacznie ogranicza zakres jej zastosowań. Alternatywą są lampy firm niezależnych, np. Soligor 42 DA - ta lampa także współpracuje z dowolną przysłoną, którą należy jednak zaprogramować. Ciekawostką jest to, że T-70 można podłączyć do komputera i w ten sposób sterować jego funkcjami oraz zapamiętać parametry ekspozycji poszczególnych klatek.

Zalety

Spust migawki pracuje miękko, opóźnienie czasowe nie jest zauważalne, nieodczuwalne są też uderzenia lustra. Aparat jest energooszczędny - dwa alkaliczne "paluszki" wystarczają maksymalnie (wg producenta, ja nie sprawdzałem) na naświetlenie 40 błon 36-klatkowych. T-70 nie jest tak ergonomiczny jak najnowocześniejsze aparaty, ale na wygodę obsługi nie można narzekać.

Wady

Nie ma podglądu głębi ostrości, co w modelu deklarowanym jako zawodowy jest nie do wybaczenia. Mnie osobiście brakuje także konkretnej wartości czasu otwarcia migawki w celowniku, szczególnie w zakresie migotania literki "P".

Podsumowanie

Aparat bardzo dobrze realizuje funkcje, do jakich został skonstruowany. Z pewnością jest to jedna z lepszych lustrzanek bez autofokusa, zdolna spełnić większość wymagań zaawansowanego fotoamatora.

Piotr Bieniek