Jedno oko na Maroko

Autor wystawy: Helena Zawada
Do kiedy: 23.10.2010
Miejsce prezentacji: Galeria Po Prostu (Park Dreszera)

Ulica: Puławska 255 ,
Miasto: Warszawa,
strona www: www.sdk.waw.pl

Prezentowany cykl fotografii został zrealizowany w roku 2010 w Maroku. Zdjęcia wykonane aparatem typu Lomo, są częścią większego, obecnie realizowanego przez autorkę projektu, skupiającego się na kobietach. O różnicach i podobieństwach w ich sposobach bycia w przestrzeniach publicznych, w różnych odmiennych kulturowo częściach świata. Projekt ma charakter dokumentalny.

Marokanki unikają fotografowania. Po prostu nie mieści to się w narzuconym im schemacie, którego realizację można obserwować na ulicach miast i miasteczek każdego dnia. One przemierzają dystanse. Jeśli same, to szybko, po coś, z punktu do punktu. Jeśli z mężczyzną, to też prędko, ale i ze wzrokiem jakby bardziej wbitym w okolice zasłoniętych stóp. Marokanek nie spotyka się w kinach, restauracjach, kawiarniach, które to zwykle gęsto wypełniają mężczyźni, całymi dniami popijający orzeźwiającą miętę i oddający się gwarnemu, ulicznemu, towarzyskiemu życiu. Jeżeli uda się spotkać “nic nie robiącą“ kobietę na ulicy, tak po prostu stojącą czy też siedzącą, niby bez celu, nie oznacza to, że odpoczywa. Najprawdopodobniej czeka na jakiś środek transportu, który zabierze ją w kierunku kolejnych obowiązków, zasad i powinności “muzułmańskiej kobiety“.

Wernisaż: 8.10.2010, godz. 17

Helena Zawada: „...Fotografia wpadła mi w ręce wraz z pierwszym aparatem. Dostałam go od ojca w wieku 6 lat, gdy ten zmieniał swój wysłużony sprzęt na coś nowszego. Tym sposobem odziedziczyłam ruską Smienę. Och, jakże miło było móc po raz pierwszy obserwować świat przez ten zaszybkowy pryzmat, jakże przyjemnie zatrzymywać moment lekko wciskając palcem spust migawki. A dorosły świat pędził nie pytając o potrzebę posiadania kliszy. A może zwyczajnie pękał przed zostaniem przyłapanym, w krzywej pytającej pozie, przez małą dziewczynkę z aparatem u szyi .. Dwadzieściaparę lat później, te niezapisane ujęcia z głębokich szuflad, bywa, że wyjmuję, przykładam do teraz gdy fotografuję i patrzę, jak pędzący swiat nam się zdaje, a to tylko zmieniają się reklamy. Programy nadają wciąż te same”...