Taman Negara - wystawa fotografii

Autor wystawy: Marek Lalko
Do kiedy: 31.05.2011
Miejsce prezentacji: Galeria Fotografii DeKa Dom Kultury Chwałowice

Ulica: 1 Maja 95 ,
Miasto: Rybnik,
Telefon: 32 4216222,
strona www: www.dkchwalowice.pl

Taman Negara znaczy po Malajsku dokładnie Park Narodowy, jest to największy i zarazem najstarszy las deszczowy na Ziemi, ma już 130 milionów lat. Na obszarze 4343 km kwadratowych żyje niezliczona ilość zwierząt i owadów.

Marek Lalko - urodzony w 1974, ukończył studia na wydziale artystycznym w Zielonej Górze dyplomem z grafiki i malarstwa ze specjalnością fotografia, na codzień żyjący w Zielonej Górze, oddaje się pracy ze studentami wydziału artystycznego Instytutu Sztuk Wizualnych w pracowni fotografii, także wykładowca Akademii Twórczych Poszukiwań w Zielonej Górze. Autor kilkunastu wystaw indywidualnych i zbiorowych.

Fotografia to moje życie. Stale poszukuję nowych dróg i słów do opowiadania o tym co mnie otacza i absorbuje moje zmysły. Czasem bardziej od emocjonalnej strony, innym razem „ja reporter” zmieniający się w rzemieślnika nieustannie powracającego do studia. Wpatrzony w matówkę kamery wielkoformatowej zapisuję czas, który z każdą sekundą zmienia twarze i życie moich przyjaciół i osób, które spotykam. Bezustannie pozostaję człowiekiem zafascynowany otaczającym mnie światem. Codziennie się dziwię, co daje mi zdolność patrzenia na życie codziennie od nowa.

W Parku Narodowym zastałem nienagannie zorganizowany resort turystyczny co zwykle nie napawa mnie optymizmem w kwestii fotografii. Jest to niewątpliwie atrakcja dla miłośników przyrody. Mimo słonecznego dnia, w dżungli panuje piękne przenikające przez gąszcz roślin światło. Chęć przekazania tego magicznego klimatu jest poważnym wyzwaniem, bo konkurencja działających zmysłów jest trudna do przejścia, co w kwestii fotograficznej zazwyczaj mogłoby stać się banałem. Przy pomocy przewodnika dotarłem do plemienia żyjącego w dżungli, i ta część fotografii wypełnia w większej mierze ten zestaw. Jest to „dzikie” plemię prowadzące koczowniczy tryb życia wspierane przez malezyjski rząd. Nie wiem na ile sytuacja jest wykreowana na potrzeby turystyczne, a na ile jest prawdziwym obrazem rdzennych mieszkańców i czy efekt jest zamierzony, czy wrażenie które się odnosi jest bezwarunkowe. Bez wątpienia jest ono mocne i nie ma nic wspólnego z wizytą w skansenie. Miejsce to daje poczucie bycia w wyjątkowych warunkach trudnych do wyobrażenia dla przeciętnego człowieka żyjącego w cywilizacji. Zatraca się poczucie czasu i tylko drobne akcenty przypominają nam „kiedy” jesteśmy.