Autor wystawy: Marek Lejbrandt
Do kiedy: 14.06.2011
Miejsce prezentacji: Park Sztuki Młociny

Ulica: Węzeł komunikacyjny Młociny ,
Miasto: Warszawa,

Marek Lejbrandt jest wieloletnim członkiem Związku Polskich Fotografów Przyrody, przez kilka lat byłem jego prezesem. Autor podróżując po Polsce i po świecie szuka miejsc, ludzi, zabytków charakterystycznych dla danego regionu lub kraju. Nie ogranicza się tylko do przyrody, ale stara się fotografować ludzi, ich życie, zwyczaje. Opowiada o swojej pasji. 



Przyroda, ludzie, zwyczaje – czy jest coś, czego Pan nie fotografował?

Przez wiele lat życia fotografowałem prawie wszystko. Nie zajmowałem się fotografią aktu, praktycznie nie uczestniczyłem z aparatem fotograficznym w imprezach sportowych. Zawsze najbardziej intrygowała mnie przyroda, której obraz zmienia się w zależności od warunków pogodowych, a co za tym idzie od światła. Interesowałem się zabytkami, a zwłaszcza architekturą drewnianą zarówno sakralną, jak i świecką. Stojące przy drogach stare kapliczki i figurki też tworzą specyficzny klimat naszych wsi i miasteczek.



Która część świata, może Polski, była najbardziej przyjazna podczas „utrwalania na kliszy” ulotnych chwil i ich barw?

Na to pytanie nie mogę odpowiedzieć jednoznacznie, ponieważ wszędzie
można znaleźć to coś, co zainspiruje fotografa. W Polsce jest bardzo dużo ciekawych miejsc tylko trzeba je zauważyć. I dlatego nie jechać drogą szybkiego ruchu, a wędrować z ciężkim plecakiem. Poza granicami naszego kraju, zwłaszcza na innym kontynencie jest inna kultura, inna roślinność, inne ukształtowanie terenu. Warto na to patrzeć nie przez pryzmat basenu hotelowego czy dyskoteki.

Ile takich znikających obrazów ma Pan w dorobku?

Duża część dorobku fotograficznego z lat poprzednich uległa zniszczeniu z powodu złej jakości materiału. Wykonane slajdy w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych na filmach typu ORWO CHROM nie wytrzymały próby czasu. Dopiero następne filmy typu Fuji Velvia umożliwiły prawidłowe ich archiwizowanie.

Czym kierowali się właściciele domów chcąc mieć na ścianach Pańskie fotograficzne obrazy?

To zależy od indywidualnego gustu nabywcy. Jedni chcieli mieć wesoły, kolorowy obraz, który rozwesela lub rozjaśnia pokój, inni wybierali obrazy z fakturą zbliżoną do grafiki. Czasami zdziwiony byłem wyborem.

Barwy dnia – zmierzchu, poranku łatwiej uchwycić aparatem cyfrowym?

Niestety jeszcze nie. Efekty, które można osiągnąć fotografując aparatem analogowym (na filmie czarno białym lub kolorowym) na razie są zdecydowanie ciekawsze niż otrzymane przy pomocy aparatu cyfrowego. Matryca nie rejestruje takich szczegółów co film. Natomiast do fotografowania reporterskiego, zawodów sportowych, a także ruchu zwierząt aparat cyfrowy jest dużo wygodniejszy.

Czy nowoczesna technika i nowoczesne aparaty nie prowadzą do pewnego schematyzmu w fotografii? Kiedyś mozolnie ustawiano oświetlenie, pokazywano obiekt, człowieka z różnych stron. A obecnie migawka pracuje z kosmiczną prędkością i po to, aby wybrać tę najlepszą klatkę musimy przejrzeć gigantyczny materiał. Czy nie gubimy w tym artyzmu?

Ten kto przeszedł przez różne etapy fotografii poprzez wykonywanie zdjęć, następnie obróbkę w ciemni, pracę pod powiększalnikiem, zakup dość drogich wtedy materiałów ten inaczej podchodzi do ustawiania aparatu, kadrowania. Wykonanie dziesiątków podobnych ujęć powoduje, że jesteśmy często zniechęceni ich przeglądaniem i czasami zastanawiamy się, po co tyle tych klatek? Przy fotografowaniu dynamicznych zdjęć trzeba wykonać sporo ujęć, ale tu bardziej liczy się dynamika, a nie szczegóły w tle.
Przy fotografowaniu w plenerze trzeba mieć trochę wyczucia chwili i miejsca oraz szczęścia. Często bardzo ciekawe oświetlenie, układ chmur trwa kilkanaście sekund. I wtedy trzeba tam być, mieć przygotowany sprzęt z odpowiednim obiektywem.

Fotografia cyfrowa stała się bardziej dostępna dla dużej części społeczeństwa. Dzisiaj praktycznie każdy może kupić aparat i robić zdjęcia pamiątkowe z wyjazdów, ze spotkań rodzinnych. Do fotografii bardziej ambitnej potrzeba niestety trochę lepszego sprzętu i tej tzw. weny.

Przyroda, ludzie to ruch. Czy nie chciałby Pan utrwalać… komunikacji?

Przyznam się, że tym tematem mało się do tej pory interesowałem, nie licząc pojedynczych zdjęć. Może warto zainteresować się tą kategorią? Może ta rozmowa mnie zainspiruje i ukierunkuje?

Czy pamięta Pan swój pierwszy aparat. Kiedy i od kogo go Pan dostał?

To był aparat analogowy marki Druh. Otrzymałem go od ojca, który w tym czasie fotografował aparatem Zeiss Ikon na film 6x9. Ten zabytkowy ojca aparat posiadam do dzisiaj.