Angel Dreas

Autor wystawy: Grzegorz Wełnicki
Do kiedy: 15.07.2011
Miejsce prezentacji: Galeria Obok ZPAF

Ulica: Plac Zamkowy 8 ,
Miasto: 00-277 Warszawa,,
Telefon: 22/635 47 83,
strona www: www.zpaf.pl/

L’Arche to międzynarodowa organizacja związana z ludźmi niesprawnymi intelektualnie, głównie z Zespołem Downa. Została założona w 1964 roku przez Jean Vaniera, który w młodości służył w Royal Navy i w Royal Canadian Navy. Głęboko doświadczony przez życie, z barwną biografią stał się jednym z największych współczesnych autorytetów moralnych.

O spotkanych osobach autor wystawy mówi – „Anioły” – „byłem wśród nich i otrzymałem tak wiele, że nie mam wątpliwości, że to ja ich bardziej potrzebowałem, niż oni mnie (…) Dla mnie czas z Aniołami zaczął się w Święta Bożego Narodzenia 2009 roku. Odwiedziłem swoją pierwszą L’Arche – w Śledziejowicach i spędziłem tam najpiękniejsze Święta w moim życiu. Od pierwszego momentu zakochałem się w tych ludziach. Mają niewiarygodnie czyste i proste serca. Są miłością.

Zacząłem jeździć po świecie i odwiedzać inne domy, odnajdywałem i portretowałem moje Anioły. Robiłem im zdjęcia. Fotografie z przedmiotami, z rzeczami dla nich ważnymi. W każdym kolejnym kraju coraz bardziej utwierdzałem się w przekonaniu, że Anioły mają takie same, proste marzenia jak my. Kolorowe portrety uzupełniłem czarno-białym reportażem, którego specjalnie nie podpisałem. Staram się w ten sposób pokazać, że niezależnie od miejsca wszędzie na świecie jest podobnie.

Najbardziej niesamowitą postacią, którą spotkałem, był Loïc mieszkający w La Forestière, we Francji. Maleńki mężczyzna, jeżdżący na wózku, wydający z siebie tylko pojedyncze krzyki. Zrobiłem mu portret bez żadnego przedmiotu. Niezwykłym darem są same jego dłonie. Kiedy położyłem mu głowę na kolanach, poczułem jak wplata mi we włosy swoje maluteńkie palce. Były to najmocniejsze uczucia dobra, spokoju i miłości, jakich kiedykolwiek doznałem.”

Głównym celem ośrodków L’Arche nie jest rozumiana w potoczny sposób opieka nad ludźmi chorymi, ale bycie z nimi razem, tworzenie rodziny, organizowanie wspólnego życia, także tego w społeczeństwie, wśród innych, od których jakże często doznają odrzucenia. Twórcy ośrodków i osoby z nią związane uważają, że oni sami od swoich podopiecznych otrzymują wielki dar – miłość, niezwykłe zaufanie, spontaniczność, autentyczność, wzmocnienie wiary, bliskość Boga, piękno człowieka. Nie traktują swojej działalności jako formy poświęcenia się dla innych. To jest zupełnie inne podejście do tego typu pracy niż to, z którym spotykamy się na co dzień.