Wystawa heliograwiur Walerego

Autor wystawy: Stanisław Julian Ignacy Ostrorog
Do kiedy: 30.07.2011
Miejsce prezentacji: Dolnośląskie Centrum Fotografii "Domek Romański" Galeria Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Ulica: pl. bpa Nankiera 8 ,
Miasto: 50-140 Wrocław,
Telefon: 71 344 78 40,
strona www: www.okis.pl

Wernisaż: 8.07.2011, godz. 17

Stanisław Julian Ignacy Ostroróg to artysta niezwykle barwny i ciekawy. Pochodził z polskiej rodziny, jednak swoje życie spędził w przede wszystkim w Anglii i Francji. Jego ojciec – hrabia Stanisław Julian Ostroróg był fotografem, tak więc Walery miał dostęp do tej dziedziny sztuki od najmłodszych lat. W wieku dojrzałym pracował razem z ojcem w jego atelier w Londynie, a po śmierci ojca przejął prowadzenie zakładu. W latach 1890-1908, Walery wspólnie z Albertem Ellisem prowadzi zakład fotograficzny przy Baker Street w Londynie. Fotografowali słynne osobistości, a przede wszystkim aktorów londyńskich teatrów.

Później Walery przeprowadza się do Paryża, gdzie również otwiera zakład fotograficzny i kontynuuje portretowanie bohemy artystycznej. Fotografował aktorki teatrzyków Folies Bergère, Moulin Rouge, L'Européen czy Casino de Paris i stworzył tysiące egzemplarzy pocztówek z ich podobiznami. Tego typu twórczość stała się jego wizytówką. W latach 20. XX wieku następuje emancypacja kobiet. Zmienia się moda, kanony zachowań, a dla Walerego jest to sprzyjający moment by realizować bardziej śmiałe projekty fotograficzne. W tym czasie pracuje jako fotograf w teatrze Folies Bergère, którego gwiazdą była Josephine Baker. Wówczas powstaje słynna seria jej fotografii autorstwa Walerego.

Jak pisze Zygmunt Wielowiejski: Nieco jakby za kulisami tej jego oficjalnej pracy coraz częściej ,,eksperymentuje” Walery z ciałem modelek. Rezygnuje on przy tym prawie kompletnie z rekwizytów, skupiając się na układzie ciała, na geście, próbując w ten sposób skonstruować dynamikę obrazu. Rezultaty były nowatorskie, czasami prawie szokujące, niecodzienne i niespodziewane. Z powódek nie do końca wytłumaczalnych posługuje się on w tym czasie, i najczęściej właśnie w przypadku tego typu zdjęć, pseudonimem Laryew. To pod tym przydomkiem wydaje on w latach 20. XX wieku znakomity album zawierający sto heliograwiur. Portrety owe stanowią z pewnością apogeum twórczości Walerego. Na początku prawie niezauważone stały się z latami tak sławne, że dzisiaj przeszły na stałe do mitologii aktu kobiecego.