Fotografie Korekcyjne

Autor wystawy: Karolina Breguła
Do kiedy: 03.10.2011
Miejsce prezentacji: Fundacja Archeologia Fotografii

Ulica: Andersa 13, klatka VII ,
Miasto: 00-159 Warszawa,
strona www: www.archeologiafotografii.pl

Wernisaż: 23.09.2011 godz. 1 7

Fototapety rozsiane po dzielnicy Śródmieście, często w ukrytych i nieoczywistych miejscach, mają frapować, ujawniać skryte pragnienia, zaskakiwać i otwierać pole refleksji o przestrzeni i potrzebach naszego miasta. Te miejsca to: mur przy klubie Cud nad Wisłą, skwer Tekli Bondarzewskiej przy Andersa 13, ul. Krucza przy ul. Widok, mur na skwerze przy Oboźnej niedaleko kawiarni Kafka, podziemia dworca Zachodniego, dom przy ul. Siennej 41.

Nie bez znaczenia jest fakt iż powiększenia pochodzą z archiwum Chomętowskiej, która z niezwykłą wrażliwością portretowała Warszawę – w latach trzydziestych jej rozwój, potem – wojenne zniszczenia i powojenną odbudowę.

Fotografie Korekcyjne są częścią wieloletniego projektu Żywe archiwa Fundacji Archeologia Fotografii, którego celem jest przypomnienie dorobku klasyków fotografii, poprzez wypowiedzi współczesnych artystów.

Karolina Breguła (ur. 1979) mieszka i pracuje w Warszawie. Artystka wizualna i konceptualna, autorka instalacji, fotografii, wideo oraz akcji społeczno-artystycznych. Absolwentka PWSFiTV w Łodzi. Jej twórczość podejmuje tematy różnorodności i napięć, które pojawiają się na styku różnych kultur. Interesują ją relacje ludzi w dużych społecznościach oraz relacje człowieka ze sztuką. W swoich ostatnich pracach skupia się na problemie recepcji współczesnych dzieł. Autorka takich prac jak Biuro tłumaczeń sztuki, Kamera wideo, Niech nas zobaczą.

Zofia Chomętowska, z domu Drucka-Lubecka (1902-1991). Jedna z najważniejszych i najbardziej aktywnych fotografek dwudziestolecia międzywojennego. Należała do czołówki polskich twórców dostrzegających możliwości aparatu małoobrazkowego (jako jedyna kobieta publikowała fotografie w czasopiśmie „Leica”). Urodziła się i wychowała na Polesiu, na terenach leżących dziś poza granicami Polski. Region ten był stałym tematem jej zdjęć. W połowie lat trzydziestych na stałe zamieszkała w Warszawie. Pod koniec lat 30. wygrała konkurs na stanowisko fotografa w Ministerstwie Komunikacji – robiła dokumentację fotograficzną Polski propagującą piękno kultury i natury. Należała do Fotoklubu Polskiego i miała związki towarzyskie i artystyczne ze środowiskiem piktorialistów, wykonywała wiele zdjęć leżących daleko poza tą stylistyką. W 1947 roku, jako współautorka wystawy Warszawa oskarża! pokazującej ogrom zniszczeń miasta, wyjechała z tą prezentacją do Londynu. Stamtąd wyemigrowała do Argentyny, gdzie nie powróciła już do zawodu fotografki.