Pejzaż samotny

Autor wystawy: Marcin Jastrzębski
Do kiedy: 03.02.2012
Miejsce prezentacji: Stara Galeria ZPAF - Zielona Sala

Ulica: Plac Zamkowy 8 ,
Miasto: 00-277 Warszawa,

Wernisaż: 9.01.2012, godz. 18

Głównym zamierzeniem było, jak mówi artysta: "wyjście poza ramy fotografii pejzażowej. Bardzo charakterystyczna estetyka tego typu fotografii, pozwala na stworzenie obrazów, w których przedstawiony świat, oczyszczony jest ze zbędnych i ulotnych szczegółów. Uzyskana w ten sposób minimalistyczna forma, paradoksalnie nie ułatwia odbioru przedstawionych przedmiotów, a wręcz przeciwnie, powoduje, że malowana czasem i światłem sceneria, wygląda obco, ponieważ pochodzi, że „świata”, który nie jest dostępny naszym zmysłom..."

Wystawie towarzyszy motto: „Kto chce jednym spojrzeniem ująć wiele równocześnie przedmiotów, ten żadnego z nich nie widzi wyraźnie“ – Kartezjusz. Wszystkie fotografie zarejestrowane zostały na materiałach analogowych przy wykorzystaniu techniki długich ekspozycji.

Marcin Jastrzębski ur. 1974 w Lublinie. Studiował na wydziale Filozofii UMCS w Lublinie. Członek Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego oraz od 2007 roku Związku Polskich Artystów Fotografików.

Poniżej tekst krytyczny do wystawy Marcina Jastrzębskiego autorstwa Pawła Pierścińskiego Krajobraz tajemniczy – "Teraz" (Świętokrzyski Miesięcznik Kulturalny, Kielce, czerwiec 2009, nr 6):

"Członek ZPAF z Lublina specjalizuje się w stosowaniu długich czasów ekspozycji – od kilkunastu do kilkudziesięciu minut. Na fotografowanie wybiera zmierzch, zachód słońca lub przedświt, chętnie fotografuje poza kręgiem polarnym. Głównym tematem jego zainteresowań twórczych jest miejsce, gdzie ląd dotyka morza. Artysta fotografuje brzeg morski ( niekiedy z głazami narzutowymi, konarami uschniętych drzew, pozostałościami tajemniczych konstrukcji, lub znakami żeglownymi ), półwyspy i wyspy.

Długi czas ekspozycji zapisuje niezmienione zarysy lądu, wraz z przedmiotami usytuowanymi na pierwszym planie. Ich ostre, wyraźnie zarysowane kontury są zderzone z materią małych form (wody i chmur), których ruch daje obraz rozmyty, wieloznaczny. Fotografia zaskakuje niezwykłym efektem. Obrazy fotograficzne przypominają obrazy olejne. Emanuje z nich spokój, smutek oraz wieczna tajemnica tworzenia. Nienaganne technicznie prace wzruszają i zastanawiają. Powszechnie podobają się, przyniosły autorowi wiele nagród, także na wystawach międzynarodowych. Zdecydowanie zachęcam do poznania nowej, odmiennej wizji naszego ziemskiego krajobrazu."

Paweł Pierściński