Wernisaż: 2.03.2012 (piątek), godz. 17

ODNALEZIONA TAJEMNICA OBRAZU

Fotografia spowszedniała. Nie zostało już dzisiaj niemal nic z pierwotnej magii odbicia, które nie znika, jak na tafli wody czy w lustrze – ale trwa. Zdumiony Narcyz sto siedemdziesiąt lat temu mógł już wziąć do ręki mały arkusik papieru i wpatrywać się do woli we własny wizerunek (być może trywialny, jak chciał Baudelaire). Cyfrowe opracowanie zdjęć wyeliminowało także magię ciemni fotograficznej: miejsca, w którym po paru chemicznych zabiegach na czystej kartce papieru wyłania się nagle OBRAZ.



W pracach Karoliny Aszyk wciąż jednak dokonuje się misterium pojawiania się obrazu i utrwalania odbicia. Nie jest w nich ważna fotografia jako rodzaj grafiki – obraz na specjalnym papierze – ale jako obraz sam w sobie, istniejący niezależnie od podłoża, na którym został utrwalony. W najnowszej serii Przemienienie – ciemny, ukryty za szybą w czarnej ramie, z trudem daje się rozpoznać na skutek działających na powierzchni szkła refleksów świetlnych. Istnieje na granicy widzialności i niewidzialności. Zatraca cechy fotografii-przedmiotu, sprawiając wrażenie okna, przez które na chwilę można wejrzeć w inną rzeczywistość, nie wiadomo: realną czy odbitą?



W tych ciemnych oknach pojawia się kobieca twarz, ujęta w ciasnym kadrze, czasem jedynie we fragmencie. Na niektórych fotografiach kadrowana jest wewnątrz zdjęcia, krawędziami prostokątnego otworu-okna; bywa też przesłonięta zasłoną z gęstych rysunkowych linii. Jest to wizerunek twarzy samej autorki. Te fotografie nie są jednak autoportretami, jeśli za autoportret przyjmiemy obraz wnikający we własne psychiczne wnętrze czy analizujący własną życiową sytuację. Brak odzwierciedlenia jakichkolwiek uczuć poza zupełnym spokojem sprawia, że należy je odczytywać nie w kontekście indywidualnym, ale raczej w sposób uniwersalny, jako symboliczne ludzkie oblicze: ikonę ludzkiej osoby. „Ikona” – użycie tego określenia ma tutaj swoje mocne uzasadnienie, gdyż nieruchome rysy twarzy oraz wzrok skierowany wprost przed siebie przywodzi na myśl właśnie te dzieła sakralnego malarstwa (...).

Elżbieta Łubowicz

Karolina Aszyk (rocznik 1972), absolwentka Wydziału Malarstwa I Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. W 2005 roku, uzyskała doktorat z zakresu sztuk plastycznych w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.