Informacje od organizatora:

Otwarcie w piątek, 23 styczeń 2009, godz. 19.00. Wystawa czynna do 21. 03. 2009, od wtorku do soboty, w godz. 12.00-19.00.

Wystawa obejmująca rekonstrukcje kilku autoportretów Krzysztofa Wodiczki z początku lat 70. przypomina prace mało znane, częściowo tylko zachowane i funkcjonujące w postaci dokumentacji też tylko częściowo publikowanej. Centralną częścią ekspozycji jest instalacja przedstawiająca dwustronne zdjęcie autora pochylającego się nad swoim lustrzanym odbiciem. Czytelna parafraza sytuacji narcystycznego zapatrzenia w siebie artysty, który nie sięgając wzrokiem poza dylematy twórczego „ja", nie jest w stanie dojrzeć niczego poza własnym odbiciem. Podobnie ironiczne wobec „wsobności" twórcy są dwa inne autoportrety, których bohater jest „wyłączony" z tego, co dzieje się wokół niego. Dwustronny, podwójny z artystą patrzącym w górę lub w dół oraz narożny, w którym spojrzenie autora nie wykracza poza widzenie samego siebie. We wszystkich autoportretach czytelny jest autoironiczny wymiar tych prac, w których Wodiczko wykorzystując własny wizerunek dystansował się od indywidualistycznych roszczeń. Krytyczny wobec modernistycznych celebracji podmiotu w polskiej sztuce lat 70., do której nie dochodziły „pomruki o nieistotności autora". Dla zrealizowanych w latach 1973-1974 różnych wersji autoportretów, odniesieniem były również weryfikacje usytuowania własnej praktyki artystycznej w ówczesnej rzeczywistości, zwłaszcza złudnej pozycji podmiotu w kontekście polskiej „gry pozorów". Twórca projekcji publicznych, realizowanych od 1980 roku w różnych miejscach świata, postrzegający rolę artysty w kategoriach odpowiedzialności społecznej, w serii prezentowanych (zrekonstruowanych) autoportretów porzucał - jak pisał Andrzej Turowski - „egoistyczne usytuowanie podmiotu artystycznego w centrum tworzenia".

Kurator wystawy: Bożena Czubak

Krzysztof Wodiczko urodzony w Warszawie w 1943 roku, mieszka i pracuje w Nowym Jorku, Bostonie i Warszawie. Artysta multimedialny, teoretyk sztuki, profesor, wykładowca akademicki. Od 1980 roku zrealizował przeszło 70 projekcji w kilkunastu krajach na różnych kontynentach. Projekcje z użyciem slajdów i prezentacji wideo, we wnętrzach galerii i muzeów oraz na fasady budynków i pomniki, o wymowie politycznej i społecznej, podejmowały kwestie praw człowieka, demokracji, przemocy, alienacji. Począwszy od krakowskiej projekcji Słowa i gesty Wieży Ratuszowej (1996) artysta ożywia ważne dla miast monumenty czy budowle obrazami i głosami uczestników projekcji (Hill Monument, Boston 1998; A-Bomb Dome, Hiroshima 1999; El Centro Cultural, Tijuana, 2001; fasada Zachęty, Warszawa 2005, Kustmuseum, Basel, 2006). Obecnie trwają prace nad projektem dla Nowego Jorku (Governors Island) we współpracy z organizacją Creative Time. Kolejna publiczna projekcja planowana jest na 2009 w Bolonii, której organizatorem jest Museo d'Arte Moderna di Bologna.

Jest twórcą szeregu projektów, urządzeń, pojazdów, w których znajduje przełożenie jego krytyczno-utopijna postawa. W latach 70 tworzył projekty alegoryczne -Pojazdy, traktujące o granicach wolności w przestrzeni politycznej ówczesnej Polski. W kolejnych dekadach kontynuował prace nad urządzeniami i pojazdami, które opracowywane są z myślą o bezdomnych, emigrantach, weteranach, wyobcowanych: Homeless Vehicle (1988-89), Poliscar (1991), Alien Staff (1992), Porte-Parole (1994), AEgis (2000), Dis-Armor (1999). Jego Veteran Vehicle prezentowany był w sierpniu 2008 w Denver w ramach Narodowego Konwentu Demokratów.Obecnie pracuje nad projektem Percent for Art dla City of Cambridge Massachusetts, Pomnikiem -memoriałem poświęconym zniesieniu niewolnictwa w Nantes i projektem dla Fire Station Art Center w Dublinie.

opracowała: A.S.