Wystawa czynna od 18 sierpnia do 26 września 2008 r.

Informacje od organizatora:

Tomasz Pacan urodził się i mieszka w Kielcach. Tu ukończył naukę, wyższe studia techniczne (Politechnika Świętokrzyska w Kielcach, Wydział Budownictwa Lądowego, dyplom 1995 r.). Tu pracuje w zawodzie, powołał i prowadzi własną firmę budowlaną. Fotografuje od kilkunastu lat, należy do grupy kieleckich fotografów "CKF" (od 2002), w roku 2007 został artystą fotografikiem, członkiem ZPAF w Okręgu Świętokrzyskim Związku Polskich Artystów Fotografików w Kielcach.


Od wczesnego dzieciństwa pasją jego życia stały się samoloty. Jak wielu młodych zapaleńców, rozpoczął poznawanie "latającego świata", wstąpił do modelarni lotniczej, a następnie uprawiał modelarstwo redukcyjne we własnym mieszkaniu. Po zafascynowaniu fotografią, modelarstwo lotnicze ustąpiło nowej miłości w życiu Tomasza. Jako samouk opanowywał arkana techniki i technologii fotografii, a także wyszukiwał trudnodostępną wiedzę o różnych rodzajach samolotów. Z łatwością określa sylwetki maszyn latających, zna tajniki i przeznaczenie poszczególnych modeli samolotów, rozpoznaje specjalne techniki i tajniki maszyn przygotowywanych do startu w pokazach samolotowych. Śledzi, poszukuje oraz uczestniczy w dostępnych mu pokazach lotniczych Air Show w Radomiu, CIAF w Brnie, ILA w Berlinie oraz w "Piknikach lotniczych".



Fotografuje samoloty z ziemi. Poszukuje własnego spojrzenia na latający temat. Tomasz fascynuje się niektórymi częściami aeroplanów, a jego reakcje przypominają zachwyt nad pięknem ciała kobiecego (akty). Bezbłędnie rozpoznaje estetykę ukochanych samolotów, ich kształty, krzywizny linii, harmonię, kompozycję wyglądu całości oraz drobnych części konstrukcji. Oprócz zjawisk optycznych rozpoznaje zapachy (na przykład spalonej nafty lotniczej) oraz dźwięki (niejednokrotnie przekraczające "próg bólu" - ponad 120 decybeli). Z czasem dostrzega aspekty "ruchu powietrza" oraz szczególne zachowania samolotów. Podnieca go specyficzne "drżenie powietrza" zapowiadające nadlatującą eskadrę. Chłonie efekty wizualne, smugi kondensacyjne naturalnie powstające na powierzchni płatowca oraz warkocze dymów sztucznie wytworzone przez specjalne instalacje. W otaczającym go świecie widzi matematyczny porządek i geometryczny ład. Świat postrzega w szlachetnej gamie czerni i bieli. Podobnie jak koledzy z kieleckiej szkoły krajobrazu "uprawiają" ziemię, tak Tomasz Pacan "uprawia niebo".



Tomasz, na podobieństwo rolnika, gospodaruje planami, tworząc pagóry utkane z pyłu i dymu. Jego "niebieskie pejzaże" rezygnują z koloru, przedstawiają świat sterylnie czysty, a przy tym piękny i uporządkowany.



Tomasz Pacan uwielbia przestrzeń, niezakłóconą i bezmierną. W zestawieniu z nieograniczoną przestrzenią, w prawdziwej skali jawią się obiekty latające, główni bohaterowie podniebnych pól pejzażu.

Paweł Pierściński