Informacje od organizatora:

Zdzisław Beksiński należy do kategorii twórców niepokornych, wobec których wszelkie próby klasyfikacji będą nieudane, gdyż nadrzędną kategorią ich działania jest bunt a także skrzętnie zakamuflowane emocje.
Fotografować zaczął już podczas okupacji i  kontynuował podczas studiów architektonicznych w Krakowie. Dla artysty, co przyznaje w wywiadzie udzielonym Wiesławowi Banachowi (25.10.2001), fotografia stanowiła substytut filmu, a konkretnie montażu i reżyserii filmowej. Kiedyś powiedział „ chciałem coś innego, osiągnąłem coś w bok", była to sytuacja która chyba dobrze określała jego rzeczywistość twórczą. Sytuacja człowieka, jakby wrzuconego w inne warunki. Określał też siebie jako kogoś z innej epoki. Zmuszony przez ojca do studiów architektonicznych, fotografował - dawało mu to poczucie całkowitej kontroli nad procesem twórczym. M.in. wybrał jako narzędzie aparat lustrzankę, gdyż w jej obiektywie widział efekt tego, co w danym momencie planował osiągnąć.
Tej ambiwalencji: sytuacji materialnej i woli twórczej przeciwstawiam temat wystawy: „Strefa", i pytam: czy jest to obszar sztuki do którego artysta zmierzał rozsadzając warunki w których żył, w kontekście subiektywnych widoków aparatu fotograficznego, czy też „chciał coś innego a osiągnął coś w bok"?

„Panuje rozpowszechniony pogląd że Beksiński zarzucił fotografię od lat 60-tych, co zresztą poniekąd wyrażał w swych wywiadach. Ale ostatnio został odnaleziony nowy materiał przez pewnego kolekcjonera, a który dotarł do mnie. Mianowicie odbitki które autor wykonał razem z laborantem ok. 1978 r. po przeprowadzce do Warszawy. (W wywiadzie przyznaje że w swoim mieszkaniu i pracowni przygotował ciemnię i czasem chwytał za aparat , ale z powodu braku dobrych warunków to odłożył.) Jeszcze raz zostały tu wykorzystane stare negatywy ale wywołane w nowy, bardziej eksperymentalny sposób. Z tej sesji pochodzi między innymi fotografia pt. „Strefa" od której zaczerpnąłem tytuł do wystawy. Mamy tutaj portrety m.in. żony, oraz pejzaże wyznaczające granice jakiejś zony, struktury emocjonalnej która pulsowała wówczas w artyście. Beksiński odrzucił wówczas te fotografie i nigdy ich nie pokazał. Ale sam materiał przetrwał i na wystawie będziemy mogli ocenić jego wartość. Ponadto obok fotografii zostanie pokazanych kilkanaście rysunków tego artysty." - (z wywiadu z Adamem Mazurem dla Obiegu.)

Tekst: Rafał Lewandowski