Jednym z najciekawszych zjawisk z pogranicza fotografii amatorskiej, zawodowej, artystycznej był po roku 2000 projekt Galerii Bezdomnej. „Bezdomna” szybko stała się fenomenem nie tylko artystycznym, lecz także społecznym. Kolejne odsłony galerii, jak się okazało, integrowały środowisko młodych fotografów z całej Polski. Warto pamiętać, że Galeria Bezdomna była odpowiedzią na kryzys w jakim znalazła się fotografia polska przełomu wieków. Przewartościowanie środków produkcji (przejście od elitarnej, artystycznej fotografii analogowej do dostępnej nie tylko dla zawodowców fotografii cyfrowej) nie wiązało się z wytworzeniem nowych kanałów komunikacji z widzem. Internet nie spełniał oczekiwań ambitnych młodych twórców, a środowiskowe galerie okazały się niewydolne i odporne na nowe zjawiska. Fenomen Bezdomnej irytował uformowane wcześniej środowisko artystyczne swoją masowością i entuzjazmem uczestników. Stąd istotną wymowę miało wsparcie symboliczne udzielone projektowi przez Andrzeja Świetlika i Tomasza Sikorę, którzy osobiście zaangażowali się wraz z gronem współpracowników w animowanie Galerii. Chodziło o to, by cała rzesza twórczo zajmujących się tym medium ludzi, nie stała się autentycznie „bezdomna”. Przy okazji wystawy Efekt czerwonych oczu Galeria Bezdomna znajduje przestrzeń dla siebie w Centrum Sztuki Współczesnej, co stanowi kolejny, ważny etap w jej rozwoju.

Adam Mazur