WERNISAŻ 12 czerwca o godzinie 18.00. WYSTAWA CZYNNA W TERMINIE 12- 30 czerwca 2009 r.

Wystawa odbywa się w ramach V Warszawskiego Festiwalu Fotografii Artystycznej.

To prawdopodobnie bardzo proste.
Ja i moje zdjęcia to nic więcej niż miłość, którą czułem, sprawy których szukałem, ludzie których spotkałem, poczucie winy i wszystkie te decyzje, które zmieniają chwilowo dwie osoby, gdzie wyobrażenie zawsze będzie przypominać fałsz, a rzeczywistość zawsze pozostanie niedotknięta.
Właściwie to tylko dążenie, decyzja, bądź pamięć, świat na trzech słoniach. Wszystkie te rzeczy,które są ze mną. Uczucie robienia czegoś tylko po to, by nie mówić i nie robić rzeczy, którymi raczej jestem. Wszyscy to robimy, żeby chronić wspomnienia. Stare fałszywe wierzenie, że jedno z dwóch - wyobrażenie/rzeczywistość - może być żywe zawsze.
Nie jestem pewien i naturalnie nie zmienia to wiele. Zbudować boisko z czegokolwiek, co jest pod ręką. Krok, krok i stop. I jeszcze raz
Spojrzenie na idee wakacji zmienia się z czasem kiedy dorastamy. Mam na myśli czas, który zlewa się w jedno niepozostawiające odstępów miejsce, dwa obrazy stające się jednym, czy też kolory, bądź czarne i białe. Wszystko to sprawia, że kompletnie odruchowo powstaje sens budowania
własnego domu wszędzie, gdzie jesteś. Nie szkodzi, że w czasie zmian jest to nieśmiałe, pomiędzy i wąskie. To wszystko nie dotyczy bowiem czasu, ani miejsca.

Zdjęcia żyją (w sposób w jaki żyjemy) głównie dlatego, że my musimy umrzeć. Zapisz swoje piosenki, nie ma zbyt wiele czasu na analizy. 

Piotr Zbierski