Informacje od organizatora:

Wernisaż w piątek 19 czerwca 2009, 18.00. Wystawa czynna do 15 lipca 2009 r.
 

Obecność człowieka kształtowała krajobraz północnych Włoch przez wieki. Jeszcze w XX wieku była to współpraca oparta na harmonii. Jednak w ciągu ostatnich 50 lat powstał tu jeden z najbardziej uprzemysłowionych i zaludnionych regionów.

Jesteśmy świadkami przemiany społeczeństwa z rolniczego w wielkomiejski.
Wiele z wiejskich domów zostało opuszczonych i porzuconych na rzecz mieszkań w miastach.

Tam, gdzie kiedyś stały ładne domy, kościoły, stodoły, teraz są tylko ruiny, porastające chwastami. Pejzaż prowincji oglądamy już tylko przez okno samochodu podczas szybkich podróży z miasta do miasta. Nasze dziedzictwo ulega zapomnieniu, prawie nikt, oprócz nielicznych, nie chce już mieszkać na farmach. A wśród ruin znaleźć można ślady pamięci po dawnych mieszkańcach. Pragniemy złożyć chołd, podkreślić potrzebę wspominania minionych czasów, starych zwyczajów i ludzi. Te domy wzbudzają wspomnienia. Powinniśmy ocalić od zapomnienia wartości wyznawane niegdyś przez społeczeństwo rolnicze i przekazać
je następnym pokoleniom: poezja, instynkt, prawda.
Globalizacja przynosi te same zasady, procesy, zwyczaje wszędzie, gdzie się pojawi, prowadząc do jednolitości, do utraty charakterystycznych, unikalnych cech.

Rolnicy uciekli do miast, gdzie zintegrowali się z nowoczesnym społeczeństwem.
Zwiększa się liczba terenów zabudowanych, w miejsce małych domków powstają bloki, a galerie handlowe zastępują dotychczasowe miejsca spotkań. I tak wieś zmieniła swój charakter i przeznaczenie. Stała się schronieniem dla wielu nielegalnych imigrantów, bezdomnych, wyjętych spod prawa, traktujących te ruiny jako schronienie. Farmy nie są już miejscem, gdzie się pracuje, gdzie spotykają się ludzie kilku generacji, gdzie powstaje rzemiosło. Ale z drugiej strony, swoje miejsce znajdują tu ludzie, którzy są przeciwni globalizacj, którzy nie potrafią przystosować się do życia w mieście.

Uzbrojeni w aparaty fotograficzne chodziliśmy po tych terenach, gdzie przeszłość miesza się z teraźniejszością. Nikt już nie pamięta tych, którzy tu kiedyś mieszkali. Te opuszczone, nie remontowane przez nikogo domostwa są symbolem przemijania i rozpadu, ale równocześnie stanowią żywe świadectwo przeszłości, która nikogo dziś nie interesuje, i skomplikowanej teraśniejszości, która właściwie też nikogo nie obchodzi.

Te opuszczone farmy są wyspami pamięci o tych, którzy tu kiedyś mieszkali.
Są również wyspami nadziei dla tych, którzy wybrali je dziś na miejsce zamieszkania. Są miejscem intergracji i sprzeciwu wobec postępującej globalizacji. Miejscem, gdzie możemy cofnąć się w czasie, jeśli tylko chcemy...

Pommefritz jest grupą artstyczną, która powstała w Manuti w roku 2004.
Członkami i założycielami grupy jest Mauro Manuini i Massimiliano Boschini.
Celem jest promocja, organizowanie i rozprzestrzenianie swej działalności fotograficznej.
W ciągu paru lat działalności grupa została zauważona w świecie i zyskała duże uznanie. Do ważniejszych wydarzeń należy udział artystów w Biennale Arad (Rumunia), w wystawach w Hongkongu, Sofii (Phodar Biennale), Maderze i na Asian Photo Festival (Bangladesz). W roku 2007 Pommefritz wzięła udział w festiwalu Fotografii w Rzymie (Galeria Crispi). W tym samym roku reprezentowali Włochy na Biennale w Cuenca.
Podczas miesięcznego pobytu duetu w Ameryce Południowej wystawili swe prace w Contemporary Art Institute w Andean. W roku 2008 wystawiali w Lublianie, USA, Włoszech, Niemczech. Brali udział w maratonie programu Big Brother. W roku 2009 prezentowali swe prace na wystawach we Włoszech oraz przyjęli zaproszenie na prestiżowe międzynarodowe biennale w Ballarat.
Mają na swoim koncie album autorski, a ich prace publikowane były szeroko w wielu magazynach na świecie.