Twórczość zmarłego w 1972 roku Ray-Jonesa obejmuje jedynie dekadę. Już fotograficy młodsi o pokolenie traktowali go jako postać niemal mityczną. Jego działania uważano za pionierskie wobec brytyjskiej "niezależnej fotografii". Zdjęcia Ray-Jonesa o dokumentalnym, niemal antropologicznym charakterze, stanowią celną obserwację współczesnego społeczeństwa Wielkiej Brytanii. A Day Off - An English Journal (1974) - album wydany już po śmierci fotografa - gromadzi jego najbardziej rozpoznawalne prace. Wykonane w trakcie weekendowych wypadów za miasto, powstające od 1966 do 1969 roku zdjęcia składają się na cykle The Seaside, Summer Carnivals, London oraz Society. Uchwyceni na nich przedstawiciele brytyjskiego społeczeństwa, przeciętni obywatele, spędzają swój wolny czas w uświęcony tradycją sposób - głównie w nadmorskich kurortach w rodzaju Brighton oraz w trakcie letnich festiwali. Sam Ray-Jones twierdził, że jego celem jako fotografa jest ujęcie specyficznie brytyjskiej aury oraz dostrzeżenie nostalgicznego potencjału i surrealnego humoru w zwyczajnych sytuacjach.


Tony Ray-Jones, Newly ordained Mormon Deacons, Salt Lake City, 1971.

Niezwykle znaczącym okresem dla artystycznego uformowania Ray-Jonesa był jego pięcioletni pobyt w USA i studia na Yale University of Art. W trakcie rocznego pobytu w Nowym Jorku, uczęszczając do laboratorium Alxeya Brodovitcha, artysta miał okazję poznać i czerpać inspirację z "fotografów ulicy" - Joela Meyerowitza i Garry'ego Winogranda. W ich towarzystwie, z Leiką w ręku, uczył się wtapiać w wieloetniczny, nowojorski tłum, czyniąc z fotografowanych scen świadectwo samego aktu obserwacji. Ten sposób rozumienia fotografii dokumentalnej zabrał ze sobą na Wyspy. 

W zdominowanej przez fotografię komercyjną Wielkiej Brytanii lat 60., dokumentalna, antropologiczna, nastawiona na ujęcie tego, co specyficznie brytyjskie, postawa Tony'ego Ray-Jonesa była odosobniona i egzotyczna. Jeszcze w 1968 roku próby wydania albumu England by the Sea stanowiącego bazę dla późniejszego A Day Off, spełzły na niczym - wydawcy twierdzili, że album nie zdobędzie zainteresowania.

Nawet w chwili obecnej ciężko jest określić Ray-Jonesa mianem popularnego fotografa. Dopiero w 2004 roku jego twórczość doczekała się pełnej retrospektywnej wystawy w National Museum of Photography, Film and Television w Bradford. Wystawa w Galerii Starmach stworzy polskiej publiczności możliwość wnikliwego zapoznania się z twórczością tego artysty, tak istotnego dla rozwoju fotografii dokumentalnej.