Projekt PIN-UPS odnosi się do charakterystycznego miedzy innymi dla języka reklamy wyparcia nieprzyjemnych elementów z obrazów. Usunięcie negatywnie oddziałujących chłodnych barw powoduje, iż pierwsze wrażenie jest pozytywne, powoduje przyjemne odczucie tak jak w przypadku apetycznej pizzy, która w rzeczywistości wygląda zupełnie inaczej. Piękne i słodkie pin-up girls zestawione z gnijącymi owocami, kośćmi z rzeźni w pierwszym odruchu nie wywołują obrzydzenia. Jak w sygnałach podświadomych notowanych na krańcach postrzegania zakodowany zostaje pozytywny przekaz.

Jednakże przyjrzawszy się dokładniej oko dostrzega mało apetyczne pejzaże wypełnione procesami rozkładu i pokłosiem okrucieństwa. Sterta kości, tak starannie myta przez Marinę Abramović, pokryta fragmentami krwi i zdartego mięsa ma w naszej świadomości konkretne konotacje, zaś gnicie zanotowane chłodnym obiektywem aparatu, cytowane wprost z filmu Petera Greenewaya "Zet i dwa zera" przypomina o okresie gwarancji biologicznego worka zwanego życiem. Projekt PIN-UPS sprawia wrażenie, jakby został posklejany z pozoru apetyczną mazią estetyki fetysza. Charakterystyczna stylizacja glamour zaczerpnięta z fetyszystowskich filmów, posterów pin-up girls czy reklam podszyta jest nieświeżym zapaszkiem. Połyskujący i atrakcyjny blichtr miesza się z zapachem rozkładu.

Wernisaż: 21.05.2010, godz. 18