Emocje i wzruszenia ludzi których pod „Ścianę” przywiodła czasem pobożność, a czasem ciekawość. Każdego dnia, bowiem miejsce to odwiedzane jest przez setki ludzi, nie tylko Żydów. 

Ściana Płaczu (hebr. ha-Kotel ha-Maarawi), zwana też Murem Zachodnim, jest jedyną zachowaną do dnia dzisiejszego pozostałością drugiej Świątyni Jerozolimskiej, pochodzącej z 20 roku p.n.e., a zbudowanej z inicjatywy króla Heroda i zburzonej przez Rzymian w 70 roku n.e. Pierwsza Świątynia wzniesiona z rozkazu króla Salomona przetrwała ok. 370 lat, zanim została zburzona przez Babilończyków. Jak twierdzą teksty rabiniczne, szechina (boska obecność) nigdy nie opuściła tego miejsca, dlatego wierni zgodnie z tradycją wkładają między kamienne ściany karteczki z prośbami do Boga. Ściana stała się celem pielgrzymek, miejscem, do którego Żydzi przychodzili opłakiwać swoich przodków i zniszczenie Jerozolimy. Nazwa Muru pochodzi od żydowskiego święta opłakiwania zburzenia świątyni przez Rzymian, obchodzonego corocznie w sierpniu. 

Michal Ronnen Safdie - ur. w Jerozolimie (Izrael) w 1951 roku, studiowała na wydziale socjologii i antropologii na Uniwersytecie Hebrajskim i Brandeis University. Pracowała jako pracownik socjalny w Ministerstwie Opieki Społecznej w Jerozolimie. W 1983 roku podjęła studia Fotografii Architektonicznej (Cambridge, MA), specjalizowała się w fotografii modeli architektonicznych. W 1995 r. zamieszkała w Jerozolimie rozpoczęła dwuletni projekt dokumentujący życie pod Ścianą Płaczu. Projekt zaowocował publikacją wydaną przez Hugh Lauter Levin w 1997 pt. The Western Wall oraz stworzona została podróżującą wystawa, która nadal jest, pokazywana na całym świecie.