Uczestnicy wystawy:
Massimo Attardi (Włochy), Martina Biccheri (Włochy), Misha Burlatsky (Rosja), Jakub Byrczek, Tomasz Dembny, Krzysztof Dąbrowski, Henrik Fauro (Niemcy), Marek Gardulski, Łukasz Gietka, Milos Kral (Słowacja), Roman Krawczenko (Ukraina), Piotr Kwasiżur, Ewa Kutylak, Lech Lipiec, Janusz Marynowski, Roman Michalik, Aleksander Mitka, Tomasz Mościcki, Greg Ostrowski, Robert Pawłowski, Maciej Plewiński, Konrad Pollesch, Krzysztof Pruszkowski, Andrzej Pytliński, Janusz Sochacki, Marcin Stępień, Ireneusz Szczurowski, Marcin Szwaczko, Wiesław Szymaniak, Ricky Tomar (Indie), Carina Wachsmann (Niemcy), Zbigniew Wielgosz, Andrzej Wiktor, Janusz Witkowski, Maciej Wojtak, Renata Zarzyka.

 

SKRÓT O TECHNIKACH
CYJANOTYPIA – daje obraz pozytywowy w kolorze intensywnie niebieskim (błękit Turnbulla) po skopiowaniu w kopioramie negatywu czarno-białego, złożonego z uczulonym papierem artystycznym lub tkaniną, na który uprzednio naniesiona została warstwa światłoczuła, a następnie poddana przez określony czas ekspozycji w świetle UV i „wywołana” w wodzie.
GUMA DWUCHROMIANOWA – bardzo popularna do dzisiaj technika, pozwalająca uzyskiwać barwne obrazy fotograficzne o niepowtarzalnej kolorystyce i delikatnym kontraście. Odczynnikiem chemicznym, nadającym światłoczułość mieszaninie gumy arabskiej z pigmentem i wodą – jest dwuchromian potasu lub amonu. Ekspozycja jak w cyjanotypii. Wywoływanie obrazu następuje w wodzie.
BRĄZ VAN DYKE – to jedna z najstarszych technik fotograficznych, pozwalająca na uzyskiwanie metodą stykową pozytywów o ciepłej, brązowej barwie na fakturalnych papierach artystycznych, poddawanych ekspozycji światłem bogatym w UV. Wywoływanie w wodzie i następnie utrwalenie w roztworze tiosiarczanu sodu.
KALITYPIA – proces ten przypomina pod względem chemicznym technikę brąz VanDyke, tyle, że zamiast cytrynianu żelaza używa się jako uczulacza szczawianu żelaza.

AMBROTYPIA (mokra płyta kolodionowa) – polega na uzyskaniu w aparacie miechowym obrazu pozytywowego na płycie szklanej, pokrywanej tuż przed wykonaniem zdjęcia warstwą kolodionu, uczulanego w roztworze azotanu srebra. Naświetloną płytę wywołuje się w wywoływaczu i następnie utrwala.
OLEJ – dzięki ekspozycji światłem UV negatywu złożonego z papierem, pokrytym warstwą żelatyny, a następnie uczulonym dwuchromianem amonu, uzyskuje się po wypłukaniu w wodzie relief na powierzchni papieru. Relief ten przyjmuje tłustą, drukarską farbę, nakładaną przez autora ręcznie za pomocą pędzla, tworząc malarską w formie fotografię.
PRZETŁOK OLEJOWY – odbitka powstaje, kiedy świeżo uzyskany obraz w technice olejowej, złożony zostanie z wilgotnym papierem artystycznym i przepuszczony przez prasę graficzną.
BROMOLEJ – w tej technice olejowej wykorzystuje się relief powstały na powierzchni czarno-białej srebrowej fotografii, którą poddano procesowi odbielania.
FOTOGRAWIURA – odbitka powstaje z przepuszczenia przez prasę graficzna matrycy miedzianej, pokrytej farbą poligraficzną i wilgotnym papierem artystycznym. Obraz wklęsłodrukowy na płytce miedzianej jest trawiony wcześniej w chlorku żelaza.