|
Facebook
Poczta
Forum
Sklep
Logowanie
Dodaj
zdjęcie
Wydrukuj
zdjęcie |
Od 1996 roku Foto-Kurier 
|
- Rejestracja
- Użytkownicy
- Forum
- dlamobilnych.eu
-
Wydrukuj zdjęcie
-
-
Czasopismo
- Numer aktualny
- Numery archiwalne
- Wybrane artykuły
- Artykuły poradnikowe
- Fotograficzne ABC
- Inne
- Oprogramowanie
- Pierwsze opisy
- Technologie
- Testy
- Wydarzenia
- Wywiady
- Opisaliśmy
-
Porównywarka
- Aparaty (909)
- Obiektywy (784)
|
testowe
Plaubel Makina 67 - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 1/2001
Prezentowany aparat to przedstawiciel popularnej niegdyś grupy średnioformatowych aparatów dalmierzowych. Dobrze sprawdza się jako kamera plenerowa, a format 6 x 7 cm pozwala na rejestrowanie bogactwa szczegółów.
W latach 70-tych i 80-tych oferta wśród średnioformatowych aparatów dalmierzowych była całkiem pokaźna i naprawdę było w czym wybierać. Później ofetra skurczyła się, dziesięć lat temu na rynku królowała już Mamiya 7 II w otoczeniu swoich poprzedniczek - Mamiyi 6 i 7, oraz Bronika 645. Makina 67 firmy Plaubel należy zaliczyć do grona nieco już zapomnianych „dinozaurów”.
Aparat produkowano w dwóch wersjach: od roku 1979 do 1983 w wersji bez synchronizacji błysku gorącą stopką, w roku 1983 pojawił się model oznaczony Makina 670 z dodaną synchronizacją błysku. Format negatywu wynoszący 6 x 7 cm wymusza spore gabaryty aparatu, dzięki czemu Makina świetnie leży w ręku. Mimo że konstruktorzy darowali sobie wszelkiego typu ułatwienia, jak wybrzuszenie korpusu z przodu lub zagłębienie pod kciuk z tyłu, chwyt jest bardzo pewny i przekonuje, że Makiną swobodnie można fotografować „z ręki”. Transport filmu wykonywany jest dźwignią szybkiego naciągu. Wokół jej osi umieszczona jest… skala odległości, podana w metrach (w kolorze białym) i w stopach (na czerwono), oraz skala głębi ostrości dla przysłon f/8 i f/22. Wewnątrz skali znajduje się ogromny przycisk spustu migawki. Jak więc widać, elementy obsługi umieszczono dość nietypowo.
Na górnej pokrywie znajdują się jeszcze tylko licznik zdjęć i sanki. I to wszystko, bardzo skromnie, jak w Leice M6. Z przodu korpusu, u dołu, znajduje się czerwony przycisk pozwalający na chowanie obiektywu do wnętrza aparatu i wysuwanie go do przodu (podobne rozwiązanie zastosowała parę lat później Mamiya we wspomnianym modelu 6). Z korpusem obiektyw połączony jest elastycznym mieszkiem, a o odpowiednie ustawienie obiektywu dba interesujący mechanizm nożycowy w kształcie litery „X”. Mimo zastosowania tak złożonego układu, wizjer Makiny wyposażony jest w dalmierz, i to z korekcją paralaksy! Co ciekawe, korekcję paralaksy wykonuje nie cała ramka kadru, ale tylko jej górny lewy narożnik. W praktyce wymaga to nieco przyzwyczajenia.
O nietypowości Makiny decyduje jednak możliwość chowania obiektywu. Dzięki takiemu rozwiązaniu aparat może stać się małym, płaskim pudełkiem; mniej więcej tej wielkości co 2 kasety 4” x 5” jedna na drugiej. Stąd też tytuł tego tekstu. Sądzę, że Makina 67 stanowi złoty środek między małymi, lekkimi i prostymi w obsłudze aparatami dalmierzowymi z jednej strony a dającymi wysokiej jakości obraz, ale zwykle drogimi, dużymi i ciężkimi aparatami formatu 6 x 7 cm z drugiej. Ci, którzy nie wiedzą o czym piszę, niech kiedyś spróbują przez dłuższą chwilę potrzymać w ręku (w jednym!) Mamiyę RZ 67 z pryzmatem i Sekorem 180 mm. Do tego - powiedzmy - jeszcze motor. Nie wiem, ile to wszystko waży, ale wrażenie jest niezapomniane, dla bicepsa szczególnie. A Makina jest wręcz leciutka! Brak lustra powoduje, że zwolnienie migawki jest bezszelestne i nie musi płoszyć zwierzyny z okolicznych domostw. To znowu argumenty przemawiające za plenerowym stosowaniem aparatu.
Sercem aparatu jest obiektyw Nikkor 80 mm f/2,8, wyposażony w centralną migawkę Copal. Jest to obiektyw nieco krótszy niż przekątna kadru, a więc lekko szerokokątny, warto podkreślić, że dość jasny (Mamiya 7 ma też standard o ogniskowej 80 mm, ale ze światłem f/4). Skala przysłon pozwala w sposób płynny wybierać wartości do f/22, czasy otwarcia migawki obejmują przedział od 1/500 s do 1 s oraz B. Aby zwolnić fotografującego z obowiązku noszenia zewnętrznego światłomierza, w wizjer Makiny wbudowano światłomierz CdS ze skalą czułości do ISO 1600.
Aparat produkowano w dwóch wersjach: od roku 1979 do 1983 w wersji bez synchronizacji błysku gorącą stopką, w roku 1983 pojawił się model oznaczony Makina 670 z dodaną synchronizacją błysku. Format negatywu wynoszący 6 x 7 cm wymusza spore gabaryty aparatu, dzięki czemu Makina świetnie leży w ręku. Mimo że konstruktorzy darowali sobie wszelkiego typu ułatwienia, jak wybrzuszenie korpusu z przodu lub zagłębienie pod kciuk z tyłu, chwyt jest bardzo pewny i przekonuje, że Makiną swobodnie można fotografować „z ręki”. Transport filmu wykonywany jest dźwignią szybkiego naciągu. Wokół jej osi umieszczona jest… skala odległości, podana w metrach (w kolorze białym) i w stopach (na czerwono), oraz skala głębi ostrości dla przysłon f/8 i f/22. Wewnątrz skali znajduje się ogromny przycisk spustu migawki. Jak więc widać, elementy obsługi umieszczono dość nietypowo.
Na górnej pokrywie znajdują się jeszcze tylko licznik zdjęć i sanki. I to wszystko, bardzo skromnie, jak w Leice M6. Z przodu korpusu, u dołu, znajduje się czerwony przycisk pozwalający na chowanie obiektywu do wnętrza aparatu i wysuwanie go do przodu (podobne rozwiązanie zastosowała parę lat później Mamiya we wspomnianym modelu 6). Z korpusem obiektyw połączony jest elastycznym mieszkiem, a o odpowiednie ustawienie obiektywu dba interesujący mechanizm nożycowy w kształcie litery „X”. Mimo zastosowania tak złożonego układu, wizjer Makiny wyposażony jest w dalmierz, i to z korekcją paralaksy! Co ciekawe, korekcję paralaksy wykonuje nie cała ramka kadru, ale tylko jej górny lewy narożnik. W praktyce wymaga to nieco przyzwyczajenia.
O nietypowości Makiny decyduje jednak możliwość chowania obiektywu. Dzięki takiemu rozwiązaniu aparat może stać się małym, płaskim pudełkiem; mniej więcej tej wielkości co 2 kasety 4” x 5” jedna na drugiej. Stąd też tytuł tego tekstu. Sądzę, że Makina 67 stanowi złoty środek między małymi, lekkimi i prostymi w obsłudze aparatami dalmierzowymi z jednej strony a dającymi wysokiej jakości obraz, ale zwykle drogimi, dużymi i ciężkimi aparatami formatu 6 x 7 cm z drugiej. Ci, którzy nie wiedzą o czym piszę, niech kiedyś spróbują przez dłuższą chwilę potrzymać w ręku (w jednym!) Mamiyę RZ 67 z pryzmatem i Sekorem 180 mm. Do tego - powiedzmy - jeszcze motor. Nie wiem, ile to wszystko waży, ale wrażenie jest niezapomniane, dla bicepsa szczególnie. A Makina jest wręcz leciutka! Brak lustra powoduje, że zwolnienie migawki jest bezszelestne i nie musi płoszyć zwierzyny z okolicznych domostw. To znowu argumenty przemawiające za plenerowym stosowaniem aparatu.
Sercem aparatu jest obiektyw Nikkor 80 mm f/2,8, wyposażony w centralną migawkę Copal. Jest to obiektyw nieco krótszy niż przekątna kadru, a więc lekko szerokokątny, warto podkreślić, że dość jasny (Mamiya 7 ma też standard o ogniskowej 80 mm, ale ze światłem f/4). Skala przysłon pozwala w sposób płynny wybierać wartości do f/22, czasy otwarcia migawki obejmują przedział od 1/500 s do 1 s oraz B. Aby zwolnić fotografującego z obowiązku noszenia zewnętrznego światłomierza, w wizjer Makiny wbudowano światłomierz CdS ze skalą czułości do ISO 1600.
data dodania: 26-01-2013
godzina dodania: 22:36
odsłon: 15464
powrót na stronę główną »
Komentarze
sortuj według daty: rosnąco | malejąco
Artykuł nie był jeszcze komentowany.
Zostaw swój komentarz właśnie teraz.
Zostaw swój komentarz właśnie teraz.
Zobacz także:
Nikkor-Q Auto 400 mm f/4,5 - modułowe cudo
Flagowy Nikon D5 - artykuł z Foto-Kuriera nr 1-2/16, prawie jak test
Canon EOS 80D - pełny artykuł z Foto-Kuriera 4/2016
Zbliż się nie podchodząc
Pentax MZ-S - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 4/2001
Linhof Technorama 617 S III - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 2/2001
Nikon S – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w F-K 2/2001
Bronica RF 645 - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 2/2001
Nikon F6 - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 10/2004
Leica 0 - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 1/2001
Zoom-Nikkor Auto 43-86 mm f/3,5 – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w F-K 12/2000
Sony RX1 -pełnoklatkowy kompakt
Leica IIIb – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 11/2000
Sony A99 - pierwsze profesjonalne SLT
Obiektywy Nikkor – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 10/2000
Minolta Dynax 7 – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 10/2000
Canon EOS D30 – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 10/2000
Nikon SP – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 8/2000
HP Pentax EI-200 – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 8/2000
Nikon S2 – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 7/2000
Nikkor Z DX 12-28 mm f/3,5-5,6 PZ VR w naszej porównywarce
18 kwietnia 2023 r. Nikon zaprezentował pierwszy zoom z elektroniczną zmianą ogniskowej Nikkor Z DX 12–28 mm f/3,5–5,6 PZ VR. Jest on kompaktowy, lekki (205 g) i dobrze wyważony. Dedykowany jest użytkownikom aparatów z matrycami DX. Osoby nagrywające własne wideoblogi lub używające gimbala do nagrywania filmów docenią silnik zooma, który umożliwia zdalne ustawianie ogniskowej. Tubus obiektywu...
OKIEM EKSPERTÓW ocena zdjęć - Foto-Kurier 8-9/23 - zdjęcia użytkowników tego portalu
Marta Darowska i Tadeusz Koniarz, eksperci nie tylko w dziedzinie fotografii, poddają swojej opinii wybrane zdjęcia użytkowników galerii z foto-kurier.pl. Każde zdjęcie wgrane do serwisu może być poddane ocenie, po wyrażeniu na to zgody przez autora zdjęcia. Dołącz do zabawy w dowolnym momencie i czekaj na wybór ekspertów. Twoje zdjęcie może się już znaleźć w Foto-Kurierze 11/23. Daj sobie szansę.
Test Canona RF 135 mm f/1,8L IS USM - teleportretówka o dużej jasności
2 listopada 2022 r. Canon Europe wprowadził na rynek obiektyw Canon RF 135 mm f/1,8L IS USM, teleobiektyw stałoogniskowy, który idealnie sprawdzi się podczas wykonywania zdjęć portretowych w słabym oświetleniu. Jest to następca modelu Canon EF 135 mm f/2L USM. Przedstawiamy pełny test obiektywu opublikowany w Foto-Kurierze 6-7/23.
Strona została zoptymalizowana w przeglądarkach: Mozilla Firefox > 3, Chrome, Internet Explorer > 7 oraz Opera. Polecana rozdzielczość ekranu 1280 x 1024
Polityka plików cookies |