Od zewnątrz, ergonomia, estetyka

Już pierwsze spojrzenie na aparat X-S1 sprawia, że mamy wrażenie, że obcujemy z konstrukcją niezwykle solidną. Cały korpus aparatu wyłożono od zewnątrz gumowaną okładziną imitującą skórę. Jej chropowata struktura sprawia, że aparat dobrze leży w ręku i nie wyślizguje się.

Zdjęcie z sesji zdjęciowej modelu X-1 Pro wykonane Fujifilm X-S1 ma maksymalną wielkość dla 300 dpi 25,4×33,87 cm. Szeroki zakres zooma optycznego przydaje się w ciasnych pomieszczeniach (24 mm umożliwiło objęcie wnętrza salonki Bieruta), a jednocześnie umożliwia maksymalne zbliżenie się do modelu bez konieczności zakłócania sesji zdjęciowej.

Producent zadbał o to, żeby wszelkie otwory takie jak: gniazdo kart pamięci, pokrywa komory akumulatora oraz elementy zewnętrzne tubusu obiektywu miały dodatkowe uszczelki. To wszystko przyczynia się do tego, że mamy konstrukcję odporną na kurz i wilgoć, którą można łatwo wykorzystać podczas podróży.

Panorama wykonana aparatem HS30EXR na szczycie góry Tamai w okolicach Ravascletto. Rozdzielczość pliku wynosi 3840×1080 pikseli, co umożliwia wykonanie powiększenia o wymiarach 32,5×9,1 cm dla 300 dpi.

HS30EXR jest mniejszy od modelu X-S1, nie ma tylu uszczelnień i jest nieco delikatniejszej konstrukcji od starszego ­brata. Zasadnicza różnica polega na tym, że górnej części korpus HS30 nie wyłożono gumową okładziną. HS30 pomimo swoich mniejszych wymiarów, podobnie jak X-S1, dobrze leży w ręku.

Przy fotografowaniu w dobrych warunkach oświetleniowych poziom szumów jest akceptowalny nawet przy ISO 3200. Powyżej tych wartości zanik szczegółów jest już dość wyraźny, a pliki rejestrowane są w mniejszych rozdzielczościach.

Bez wątpienia osoby o dużych dłoniach, częściej będą sięgały po X-S1 nie tylko ze względy na wymiary korpusu, ale i na wygodniejszą obsługę pierścienia zmiany ogniskowej obiektywu...

pełny tekst artykułu znajduje się w Wydaniu Specjalnym 1/2012 >>>