Canon EOS 90D + 10–18 mm f/4,5–5,6 IS; par. eksp.: 1/2000 s; ISO 400; f/5,6; f=10 mm

Od zewnątrz, estetyka

Między korpusami 80D i 90D od zewnątrz nie znajdziemy zbyt wielu różnic. Nieco zmienił się rodzaj radełkowania pokręteł, nazwa samego modelu i sposób wykonania piktogramów na kole wyboru funkcji. Aparat jest minimalnie mniejszy – 140,7×104,8×76,8 mm vs 139×105,2×78,5 mm, i o 29 g lżejszy od Canona EOS 80D. Do estetyki i jakości wykonania nowego modelu nie można mieć, podobnie jak w przypadku 80D, większych zastrzeżeń – obudowa jest bardzo zwarta, a elementy dobrze dopasowane. Zastosowane tworzywo sztuczne jest wysokiej jakości. To sprawdzona przez lata konstrukcja i nie trzeba tutaj było zbyt wiele zmieniać. Za estetykę wykonania przyznajemy konsekwentnie 5,5 punktu.

Ergonomia i intuicyjność obsługi

Aparat dobrze leży w ręku, wygodnie się go obsługuje. EOS 90D ma dotykowy ekran LCD, który umożliwia zmianę niemal wszystkich podstawowych parametrów poprzez dotyk odpowiedniego miejsca ekranu. Co ważne w dobie wszechobecnych smartfonów przeglądając zdjęcia na ekranie monitora możemy je również powiększać, zmniejszać i przesuwać za pomocą ruchów palców. To ważny aspekt mający wpływ na lepszą intuicyjność obsługi, o którym starają się zapominać konkurenci w swoich aparatach bez lustra i w kompaktach. Jeśli nie chcemy korzystać z dotykowego ekranu to parametry możemy ustawiać za pomocą poszczególnych przycisków. Są one dobrze oznaczone, nawet osoby używające aparatów innych systemów nie powinny mieć problemów z ich obsługą.

W szybkim dotarciu do funkcji pomoże nam przycisk funkcyjny „Q” [1]. Po jego wciśnięciu przechodzimy do podręcznego menu, w którym możemy ustawić niemal wszystkie podstawowe parametry zdjęcia. Dzięki dwóm wielofunkcyjnym pokrętłom – w tym wielofunkcyjnemu, charakterystycznemu dla profesjonalnych lustrzanek EOS joystickowi [2], który jest nowością w odniesieniu do modelu 80D – oraz klasycznym przyciskom, użytkownicy mogą pracować aparatem instynktownie i szybko zmieniać jego parametry. W Canonie EOS 90D inaczej skonstruowano mechanizm spustu migawki. Teraz działa on na zasadzie zbliżonej do profesjonalnych lustrzanek Canona. Koło wyboru trybów pracy obraca się, tak jak w 80D, o 360°, co jest wygodnym rozwiązaniem. Do lustrzanki możemy podpiąć ten sam baterry grip co do D80, co poprawi nam ergonomię chwytu przy współpracy z większymi obiektywami [3].

Szkoda, że pod ekranem wizjera nie ma czujnika zbliżenia oka, który by automatycznie wyłączał tylny ekran aparatu, gdy chcemy zajrzeć do wizjera optycznego. Za ergonomię i intuicyjność obsługi przyznajemy po 5,9 punktu.