Martins został wybrany spośród 10 zwycięzców kategorii konkursu profesjonalnego, których ogłoszono wraz ze zdobywcami drugich i trzecich miejsc. Jury podało również nazwiska zwycięzców pozostałych konkursów: otwartego, młodzieżowego oraz studenckiego.

Ogłoszono również, że Alessandro Cinque (Włochy) jest pierwszym zdobywcą nagrody „Zrównoważony Rozwój", przyznawanej we współpracy z Fundacją Narodów Zjednoczonych i inicjatywą Picture This firmy Sony Pictures. Ta nowa nagroda w wysokości 5 tys. dolarów USA ma na celu wyróżnienie działań, ludzi i organizacji wspierających realizację jednego z Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ.

Wystawa prac laureatów i finalistów Sony World Photography Awards 2023 odbywa się w londyńskim Somerset House w dniach od 14 kwietnia do 1 maja 2023 r. Prezentowanych będzie na niej ponad 200 zdjęć w postaci wielkoformatowych wydruków, a także setki dodatkowych zdjęć w formie cyfrowej. Na wystawie będzie również można obejrzeć prace tegorocznej laureatki nagrody za wybitny wkład w fotografię, cenionej japońskiej fotografki Rinko Kawauchi.

FOTOGRAF ROKU

Cykl fotografii Our War autorstwa Edgara Martinsa (Portugalia) to oryginalny i wieloaspektowy hołd dla zmarłego przyjaciela Martinsa - fotoreportera Antona Hammerla, który został uprowadzony i zabity 5 kwietnia 2011 r. przez rządowe bojówki podczas wojny domowej w Libii.

Martins nie mógł dowiedzieć się, co stało się z ciałem jego przyjaciela; w końcu, sfrustrowany kolejnymi nieudanymi próbami, postanowił sam pojechać do Libii. Dostał się tam nielegalnie, przerzucony przez pewnego przemytnika paliwa i natychmiast zderzył się z wyjątkowo trudnymi i niebezpiecznymi realiami trwającej wojny domowej. Uświadomiwszy sobie, że nie zdoła przeprowadzić dokładnego i niezależnego śledztwa, Martins postanowił zamiast tego zadać sobie pytanie: „jak opowiedzieć historię bez świadków, zeznań, dowodów ani jej przedmiotu?"

W cyklu Our War Martins przywołuje postać nieżyjącego przyjaciela i nawiązuje do niej poprzez serię portretów ludzi, z którymi Hammerl był związany i którzy brali udział w walkach (są to między innymi bojownicy o wolność lub ich potomkowie, dawni członkowie zbrojnych oddziałów, okoliczni mieszkańcy, ludzie lojalni wobec Kadafiego td.). Wybiera bohaterów zdjęć spośród osób, które są podobne do Hammerla, mają podobne przekonania i poglądy albo przypominają nieżyjącego fotografa z różnych etapów ich przyjaźni. Projekt bada ideę nieobecności, dokumentowania, żałoby i uhonorowania danej osoby, a także analizuje rolę fotografa w strefie konfliktu. Martins staje twarzą w twarz z tymi trudnymi pytaniami, starając się ukazać fragmentaryczność, sprzeczności i niejednoznaczności nieodłącznie związane z wojną.

Sam Edgar Martins tak skomentował przyznanie mu tytułu Fotografa Roku: „To dla mnie ogromny zaszczyt. Mam wprawdzie nieco filozoficzne podejście do nagród i subiektywnej natury cudzych wyborów, ale wobec faktu, że na tegoroczny konkurs profesjonalny wpłynęło ponad 180 tys. zgłoszeń, czuję się naprawdę wyróżniony. Co więcej, jest to dla mnie dość emocjonalne doświadczenie, ponieważ w ten sposób mogę uhonorować mojego przyjaciela i zwrócić uwagę na trudną sytuację rodziny, która stara się odnaleźć ciało. Żaden inny konkurs nie ma takiego zasięgu, jak Sony World Photography Awards."

Odnosząc się do zwycięskiego projektu Martinsa, Mike Trow, przewodniczący jury tegorocznego konkursu profesjonalnego, powiedział: „W fotografii często chodzi o pamięć i jej istotę. Pamięć długotrwała polega na świadomym przypominaniu sobie przeszłych wydarzeń i naszej wiedzy o nich - czy to poprzez ich bezpośrednie doświadczenie, czy też za pośrednictwem niezliczonych mediów, z których korzystamy. W cyklu Our War Edgar Martins wykorzystał pamięć i własną inwencję do stworzenia przejmującego, osobistego zestawu portretów, przez które próbuje ukazać ostatnie dni swojego przyjaciela, fotoreportera Antona Hammerla. Jego praca pokazuje, jak wiele może zrobić fotograf, aby opowiedzieć historię i nadać jej znaczenie; każde zdjęcie pozwala lepiej zrozumieć drogę, którą kroczył Anton, nie mówiąc nigdy wprost o tym, jak zakończyło się jego życie. Całe jury w tym roku było pełne uznania dla tego dzieła i siły jego narracji."