Louis Jacques Mandé Daguerre interesował się uzyskiwaniem obrazów za pomocą tzw. camery obscury. Daguerre poznał Josepha Nicéphore'a Niépce'a, który w przybliżeniu od lat 20. XIX, a może i jeszcze dłużej interesował się też tym zajwiskiem. Niépce do otrzymania obrazu wykorzystywał metalową płytkę, którą pokrywał różnymi substancjami i wystawiał ją na działanie światła, a następnie polewał substancją rozpuszczającą. W roku 1827 wykonał najstarsze dziś znane zdjęcie - widok z okna (patrz niżej).

Swoją metodę uzyskiwania obrazu nazwał heliografią. Wymagała ona jednak długiego (do 8-godzinngeo) naświetlania. W 1829 roku Niépce rozpoczął współpracę z Daguerrem i zawiązał z nim spółkę. Po 4 latach Niépce zmarł, a Daguerre kontynuował prace wykorzystując do pokrywania płyt jodek srebra.

Na skutek rozwoju tej technologii 184 lata temu, 19 sierpnia 1839 roku, w Paryżu na spotkaniu Akademii Nauk i Akademii Sztuk Pięknych, François Arago zaprezentował wynalazek Daguerre’a, nazwany przez autora dagerotypią. Datę tę przyjmuje się umownie za dzień narodzin fotografii. W międzyczasie (po ogłoszeniu wynalazku Daguerre'a w biuletynie, ale przed jego prezentacją przez Arago) inny badacz, Brytyjczyk William Fox Talbot, ogłosił się wynalazcą fotografii.

Metoda Talbota (talbotypia, zwana też kalotypią) różniła się od metody Daguerre'a. Talbot stosował jako podłoże papier. Dagerotypia charakteryzowała się dużą szczegółowością, a talbotypia była mniej ostra.

ARW

Źródło: Wikipedia