(9) Cyganie

Tegoroczny festiwal obfitował w wystawy, które oprócz artystycznego, posiadały także szczególny wydźwięk społeczno-kulturowy i środowiskowy.

 (9) Cyganie

W kaplicy Muzeum Arlaten, kolejna ekspozycja, tym razem zbiorowa, ukazała historię pielgrzymki odbywającej się co roku do odległej zaledwie o 30 km od Arles, nadmorskiej miejscowość Saintes-Maries-de-la-Mer. Pod koniec maja, nadciągają tu z całej Europy tysiące Romów, Cyganów i ludzi żyjących w podróży (9) , którzy zbierają się, aby oddać cześć swojej świętej patronce, Sarze. Przeszło stuletnia tradycja i specyfika społeczności fascynowały na przestrzeni lat wielu fotografów. Kierując się własną wrażliwością, indywidualnym podejściem i spojrzeniem, próbowali oni przekazać niepowtarzalny charakter rytuałów i przeniknąć ich duchową głębię. Wśród autorów znaleźli się Erwin Blumenfeld (1897-1969), Lucien Clergue (1934-2014), założyciel festiwalu w Arles, Martine Franck (1938-2012), żona Henri Cartier-Bresson, Lore Krüger czy też niedawno zmarła reprezentantka nurtu humanistycznego, Sabine Weiss (1924-2021).

(10) Oleňka Carrasco 

 Aktualny temat migracji widziany w różnych jego aspektach pojawił się na wystawie kolekcjonera Jean-Marie Donata Nie zapomnij o mnie i na bardzo osobistej ekspozycji Oleňki Carrasco  zatytułowanej Patria. Oleňka Carrasco (10), artystka pochodząca z Wenezueli, daje konceptualny obraz losów własnej rodziny, przywołuje dramat emigrantów, ból rozłąki, zagadnienie śmierci i samotności. To co pozwala żyć i nie zapomnieć, to materialne pamiątki, ocalone archiwum fotograficzne i pudełko z ziemią z rodzinnego domu. Artystka tworzy instalacje oparte na poezji, które wciągają i budzą emocje, szczególnie w odczucia osób, które w jej twórczości odnajdują cząstki własnych doświadczeń.

Nie zapomnij o mnie to jakby przeciwny biegun, to zbiór fotografii zrealizowanych w zakładzie fotograficznym w Marsylii w latach 1966 – 1985. Większość odbitek pokazuje anonimowe twarze ludzi przybyłych z Afryki Północnej, głównie z Algierii. Portrety do dokumentów, zdjęcia ślubne, montaże w oparciu o pamiątkowe wizerunki przywiezione w portfelu, to zamówienia, które z niewiadomych przyczyn nieodebrane przez klientów, pozostały w archiwum fotografa. Za każdą twarzą uchwyconą w ułamku sekundy, kryje się indywidualna, intymna historia życia.

(11) Montmajour

W tym roku do Arles, a właściwie do pobliskiego, monumentalnego opactwa Montmajour (11), zawitała także fotografia reportażowa. Okazją do jej prezentacji stał się jubileusz 50-lecia istnienia słynnego, francuskiego dziennika Libération (12).

(12) Libération

Gazeta od początków swojej egzystencji wspierała działalność reporterską i publikowała prace dokumentujące przełomowe wydarzenia wpisujące się we współczesną historię. Pierwsze, emblematyczne strony gazety, w sposób często nowatorski, czasem prowokacyjny, wykorzystywały materiał zdjęciowy, oferując mu wysokiej klasy oprawę graficzną.

(14) Sam Madhu

Obok historii, fotografia wciela nowe technologie, jest poszukująca i urzeczywistnia wizje futurystyczne. Artyści stawiają pytania o stosunek współczesnego człowieka do własnego wizerunku i ciała. Habeas Corpus to wystawa niepublikowanych prac i interaktywnych instalacji artystów młodego pokolenia, Inès Alpha, Romaina Gauthiera, Sam Madhu (14) i … Kami (14). Kami jest postacią stworzoną przez Cameron Wilson w oparciu o 100 rzeczywistych kobiet cierpiących na zespól Downa i jest pierwszą wirtualną influencerką, reprezentującą tę społeczność.

 (14) Sam Madhu i Kami

Jest oczywiste, ze spotkania w Arles nie mogły odbyć się bez udziału Państwowej Wyższej Szkoły Fotografii (ENSP) powstałej w tym mieście w 1982 a od 2020 zajmującej nowoczesny budynek w pobliżu kompleksu kulturalnego LUMA. Za dewizę szkoły uznać można instalacje Raphaël Dallaporta i Pierre Nouvel widoczną nad wewnętrznym patio. Artyści wykorzystują grę światła tworząc poetycka grę słów EBLOUIR/OUBLIER = olśnić/zapomnieć.