Czy obiektyw musiał zostać tak skonstruowany?

Parafrazując cytat z filmu „Rozmowy kontrolowane” trzeba by stwierdzić, że „widocznie musiał, skoro został”. Stało się tak za sprawą skrócenia ogniskowej obiektywu lub zastosowania w obiektywie wewnętrznego ogniskowania (stara „osiemdziesiątka piątka” nie miała systemu IF). Kiedy Nikon pokazał zdjęcia prototypu nowej wersji obiektywu 85 mm do korekcji perspektywy, okazało się, że moduł z elementami sterującymi przesuwami oraz pokłonami przesunięto w stronę mocowania bagnetowego tak samo jak w optyce o ogniskowej 24 mm, a zatem należy przypuszczać, że cała seria PC-E będzie miała identyczne problemy przy przesuwaniu oraz obracaniu. Przez analogię należy podejrzewać, że skoro stara wersja osiemdziesiątki piątki nie zahaczała o pryzmat, to można było zrobić dwudziestkę czwórkę w podobny sposób.

Podsumowanie

Reasumując zastrzeżenia do nowego PC-E Nikkora 24 mm f/3,5D ED, należy stwierdzić, że jest to obiektyw, który w pełni i bez ograniczeń współpracuje tylko z jednym modelem aparatu, czyli Nikonem D3. Z innymi aparatami współpracuje w ograniczonym zakresie, lub nie współpracuje wcale. Wydaje się, że lepiej by się stało, gdyby inżynierowie firmy skonstruowali nowy obiektyw analogicznie do starej „osiemdziesiątki piątki” PC – czyli zachowali mechaniczne sterowanie przysłoną oraz  moduł sterowania perspektywą odsunięty od mocowania bagnetowego. Wielu fotografów (łącznie ze mną) z pewnością poświęciłoby wygodę w pełni automatycznego sterowania ekspozycją i przysłoną obiektywu z dwoma aparatami (D3 oraz D300) na rzecz ręcznej, ale pełnej współpracy ze wszystkimi lustrzankami Nikona.