Nikon F-601 - artykuł opublikowano w Foto-Kurierze 3/1992

Na jesieni 1990r. Nikon wypuścił na rynek nowy typ lustrzanki małoobrazkowej - Nikon F-601. Aparat ten wypełnił lukę w dotychczasowej ofercie tej firmy - pomiędzy dosyć prostym F-401s, a półprofesjonalnym F-801s. Parametry jak i cena predestynują go dla zaawansowanych fotoamatorów.

Nikon F-601 jest jednoobiektywową lustrzanką małoobrazkową, z systemem automatycznego nastawiania ostrości i wbudowanymi silnikami napędzającymi mechanizmy aparatu. Posiada metalową migawkę szczelinową, o pionowym przebiegu lamelek, sterowaną elektronicznie. Zakres realizowanych czasów: 30 s - 1/2000 s oraz B. W F-601, jak i w pozostałych lustrzankach autofokus, Nikon w odróżnieniu od Minolty i Canona, zdecydował się na kompatybilność nowego systemu z poprzednimi generacjami swojego sprzętu. Dotyczy to zwłaszcza obiektywów.

F-601 może współpracować zarówno z obiektywami nikkor AF, jak i starszymi, w których ostrość nastawia się tylko ręcznie - typu Nikkor AI-S lub AI. W przypadku tych ostatnich aparat pracuje z dodatkowymi ograniczeniami. Nie funkcjonuje matrycowy system pomiaru oświetlenia oraz działają tylko dwa z pięciu sposobów nastawiania parametrów ekspozycji - automatyczny z preselekcją przysłony i ręczny. Zaletą tej lustrzanki jest możliwość regulacji wszystkich funkcji aparatu niezależnie od siebie tj. ustawianie ich w dowolnej kombinacji.

Wystrój zewnętrzny:
Korpus wykonany jest z czarnego tworzywa sztucznego pokrytego z przodu gumowaną powłoką, zapobiegającą wyślizgnięciu się aparatu z ręki. Wszystkie informacje dotyczące nastawianych parametrów wyświetlane są na ciekłokrystalicznym ekranie LCD. Zewnętrzna forma plastyczna Nikona F-601, jak i przyciski sterowania aparatu, są podobnie rozwiązane jak w F-801s, dzięki czemu można łatwo "przesiadać się" z jednego typu aparatu na drugi. Rozmieszczenie ich jest dobrze przemyślane. Pod palcami prawej reki, trzymającej uchwyt korpusu, mamy wyłącznik główny, przyciski korekcji naświetlenia, korekcji siły błysku flesza, pamięci pomiaru oświetlenia i autofokusa oraz koło nastawcze parametrów min. czasów naświetlania. W wyniku tego możemy szybko i sprawnie zmieniać wartości tych funkcji aparatu bez konieczności odrywania go od oka. Nikon F-601 ma wbudowany wizjer typu "high point". Umożliwia on obserwację całego pola obrazowego (obejmującego 92% kadru), wraz z podświetlanym ekranem danych LCD, z odległości 18 mm. Jest to duże ułatwienie dla osób noszących okulary. Informacje podawane w celowniku dotyczą warunków ekspozycji (min. czasu i przysłony), nastawienia ostrości, stanu gotowości lampy błyskowej, wprowadzonej korekcji ekspozycji i in.

System automatycznego nastawiania ostrości.
Autofokus działa na zasadzie detekcji fazowej. Jego zalety to duża szybkość i wysoka czułość. Zastosowany w aparacie moduł AF, taki sam jak jak w Nikonie F-801s i F-4s, ma zakres czułości od EV 1 do EV 19 przy 100 ISO, co dla dolnej granicy odpowiada oświetleniu, dla którego czas naświetlania wynosi 4s przy otworze względnym obiektywu f:1,4. Pomiaru dokonuje się za pomocą jednego pola umieszczonego w centrum celownika.

Nastawianie ostrości w F-601 może odbywać się na trzy sposoby:

1) M - ręczny - przy pomocy elektronicznego dalmierza.

2) S - pojedynczy z pierwszeństwem nastawienia ostrości - do momentu jej prawidłowego ustawienia zostaje zablokowany spust migawki.

3) C - ciągły z pierwszeństwem nastawienia ostrości - jak wyżej, tylko bez zapamiętywania nastawionej ostrości tzn. może się ona zmieniać orzy przekadrowywaniu. W tym przypadku istnieje możliwość włączenia dodatkowej funkcji - pamięci AF.

W obu automatycznych sposobach ustawiania ostrości (S i C), w przypadku poruszających się obiektów, procesor aparatu aktywizuje funkcję predykcyjną. Dzięki niej mierzy szybkość zmiany położenia obiektu i wprowadza poprawkę nastawienia ostrości dokładnie w momencie ekspozycji.

Systemy pomiaru oświetlenia:
1) Matrycowy - pomiar dokonywany jest niezależnie w pięciu strefach pola obrazowego (środkowa w kształcie koła oraz cztery naroża). Procesor dokonuje analizy obrazu, min. średniego poziomu oświetlenia całości i każdego pola z osobna oraz różnicy kontrastow, i ustala optymalne warunki ekspozycji.

2) Bazujący na założeniu 75% czułości elementu pomiarowego w centralnie położonym kole o średnicy 12 mm. Zakres pomiarowy tych sposobów wynosi 0-19 EV dla 100 ISO.

3) Punktowy - dokonuje się bardzo selektywnego pomiaru w centralnym obszarze o średnicy 3,5 mm. Zakres pomiarowy: 4-19 EV dla 100 ISO.

Nastawianie parametrów ekspozycji może odbywać się wg. pięciu sposobów:

- ręcznego (M),

- automatycznego z preselekcją czasu (S),

- automatycznego z preselekcją przysłony (A),

- programu normalnego (P),

- multiprogramu (Pm).

Ten ostatni, w zależności od długości ogniskowej obiektywu, dobiera takie wielkości przysłony, a przede wszystkim czasu, aby uzyskać zdjęcia nieporuszone. Istnieje także funkcja "Program Shift", ktora pozwala ręcznie przesuwać profil programu tzn. zmieniać parametry ekspozycji, dobrane pierwotnie przez program, cały czas zachowując warunek prawidłowego naświetlenia.

Współpraca z lampą błyskową.
Mocną stroną Nikona F 601 są bardzo rozbudowane możliwości współpracy z fleszem. Przedstawiają się one następująco:

1. System synchronizacji:

a) Standard TTL - automatycznie zostaje dobrana długość błysku lampy za pomocą, dokonanego przez obiektyw, pomiaru światła odbitego od fotografowanego obiektu.

b) " Fill in " - jak wyżej, z tym, że procesor aparatu zaprogramowany zostaje na takie dozowanie światła flesza, żeby zmniejszyć kontrast fotografowanego motywu np. zdjęcia w cieniu, pod słonce itp.

2. Czas synchronizacji:

a) Maksymalny - 1/125 s.

b) Standardowy - dobierany automatycznie, w zależności od warunków oświetlenia, pomiędzy 1/60 a 1/125 s dla Pm, P, A oraz wybrany ręcznie, nie większy jednak od 1/125 s dla S, M.

c) Długi - daje możliwość robienia zdjęć w zakresie czasów 30 - 1/125 s dla Pm, P, A.

ciąg dalszy artykułu na następnej stronie...

1 2 » ostatnia »