Obiektyw zmienia swoje wymiary przy zmianie ogniskowej. Najkrótszy jest oczywiście w pozycji transportowej (88,5 mm). Po przełączeniu go w tryb fotografowania (należy obrócić pierścień zoomowania na wartość 24 mm, poczujemy lekkie kliknięcie), długość obiektywu powiększa się o ok. 15 mm, a przy ogniskowej 70 mm o kolejne 34 mm (10) i wynosi ok. 137,5 mm.

System AF Nikkora Z 24–70 mm f/4 S rzadko się myli, działa dość szybko, jest praktycznie bezgłośny. AF pracuje tak cicho, że na nagraniu wideo (zeskanuj kod QR) praktycznie nie są rejestrowane żadne odgłosy jego pracy.

W komplecie z obiektywem otrzymujemy futerał, dekielki zakrywające oraz osłonę przeciwsłoneczną. Za mechanikę i ergonomię przyznajemy 5,5 punktu.

Przedni element jest pokryty powłoką fluorową, która aktywnie chroni przed osadzaniem się wody, pyłu, brudu… Wewnątrz tubusu znajdziemy 7-listkową przysłonę (12), którą możemy przymknąć do f/22.

Pomiary

Obiektyw testowaliśmy z bezlusterkowcem Nikon Z 7 wyposażonym w 45,7-milionową matrycę. Pomiarów dokonaliśmy w studiu. Badając dystorsję i rozdzielczość, fotografowaliśmy zmodyfikowaną tablicę Vuzort-Sigma, a winietowanie ocenialiśmy na podstawie równomiernie oświetlonej białej tablicy. Pomiary rozdzielczości wykonaliśmy dla środka kadru i jego brzegów. Oprócz wykresu z wynikami rozdzielczości przedstawiamy również wykres MTF (udostępniony przez producenta). Pod kątem „zdjęć pod światło” sprawdzaliśmy obiektywy w studiu, gdzie 600-watowa lampa ustawiona była tuż za rogiem kadru oraz w plenerze fotografując pod słońce.

Aberracja chromatyczna

Na zdjęciach z wykorzystaniem 24–70 mm f/4 aberracja chromatyczna jest praktycznie niewidoczna (w zakresie badanych przysłon) zarówno w warunkach studyjnych jak i w plenerze. Za aberrację przyznajemy 6 pkt.

« pierwsza « 1 2 3 4 » ostatnia »