Ekran LCD

Do kadrowania w czasie rzeczywistym możemy wykorzystać dotykowy, 3” ekran LCD o rozdzielczości 1,037 mln punktów, który jest uchylny. W górę możemy podnieść go o ok. 80°, a w dół o 50°. Choć dla wielu ta możliwość jest wystarczająca to nam bardziej odpowiadałoby, gdyby ekran był umocowany na przegubie z lewej strony korpusu tak jak to ma miejsce w modelu E-5. Za ekran przyznajemy 5,75 punktu.

Wizjer

Jak już pisaliśmy nowy OM-D ma wbudowany wizjer elektroniczny EVF o rozdzielczości 2,36 mln punktów i powiększeniu 1,48× (około 1,3× większej niż w typowej lustrzance). Wizjer elektroniczny jest lepszy od wizjera optycznego dzięki możliwości skorzystania z podwójnego systemu FAST AF, automatyki regulowania podświetlenia oraz trybu umożliwiającego podgląd obrazów HDR w wizjerze przed zrobieniem zdjęcia, bez konieczności odrywania od niego oka. Wizjer elektroniczny umożliwia także eksperymentowanie z czterema kluczowymi ustawieniami: proporcjami boków, powiększeniem, kolorami, światłami i cieniami. OM-D E-M1 wprowadza także nowy sposób dostosowania kolorów. Zamiast wykresów i cyfr użytkownik ma teraz do dyspozycji tzw. Kreator Kolorów. Wyniki można sprawdzić w czasie rzeczywistym w EVF dzięki podglądowi na żywo. Opóźnienie wyświetlania wynosi zaledwie 29 ms i jest niezauważalne dla ludzkiego oka, co umożliwia obserwację ruchu nawet bardzo szybko przemieszczających się obiektów. Jedyne wady tego typu systemu objawią się przy fotografowaniu w słabych warunkach oświetleniowych, w których wizjer dość mocno szumi, co jest typowym zjawiskiem dla wszystkich wizjerów elektronicznych. W takich warunkach przy korzystaniu z wizjera optycznego, dzięki zdolnościom adaptacyjnym naszych oczu, widzimy obraz bez zakłóceń. Zdarzało się, że przy pewnym ustawieniu aparatu względem fotografowanego motywu obraz w wizjerze pulsował, co może być przy dłuższym korzystaniu z wizjera dość uciążliwe dla fotografującego. Nadal idealnym wręcz rozwiązaniem wydawałoby się być stworzenie kombinacji wizjera optycznego i elektronicznego na zasadzie zbliżonej do aparatu Fujifilm X PRO-1. Za wizjer przyznajemy 5,5 punktu.

Możliwości fotograficzne

Olympus OM-D E-M1 jest odporny na kurz, zachlapania oraz temperaturę do –10°C. Jest jedynym aparatem tej klasy, który ma atesty na pracę w temperaturach od –10 do 40°C (firma podaje to w oficjalnej specyfikacji). To sprawia, że z powodzeniem możemy go zabrać w te miejsca, gdzie inny sprzęt elektroniczny odmówiłby nam posłuszeństwa. Całość jest bryzgoszczelna i pyłoszczelna co też nie ogranicza nas fotograficznie. OM-D E-M1 ma nowy 16,3-milionowy sensorem Live MOS (4608×3456 – 39×29,3 cm przy 300 dpi) i procesor obrazowy TruePic VII. Wprowadzenie na matrycę 37 pikseli odpowiedzialnych za detekcję fazy sprawiło, że aparat jest kompatybilny z obiektywami standardu Cztery Trzecie i Mikro Cztery Trzecie dzięki podwójnemu ­systemowi FAST AF (kontrastu i fazy). Jest to najszybszy w historii system AF zastosowany w aparatach Olympus. Detekcja kontrastu jest wykorzystywana z obiektywami Mikro Cztery Trzecie, a detekcja fazy z obiektywami Cztery Trzecie, które można zamocować do E-M1 poprzez bryzgoszczelny adapter MMF-3.

Przykładowe okno dialogowe

Detekcja fazy wykorzystywana jest też z obiektywami Mikro Cztery Trzecie w przypadku pracy w trybie ciągłym AF (np. podczas filmowania). Aparat wykrywa rodzaj używanego obiektywu i automatycznie wybiera najbardziej odpowiednią technologię ustawiania ostrości – AF detekcji fazy lub AF działający na zasadzie detekcji kontrastu. Technologie AF umożliwiają ustawienie ostrości na jednym z 37 punktów lub w 81 obszarach ostrości (detekcja kontrastu). W praktyce system AF działa bardzo skutecznie nawet w słabych warunkach oświetleniowych i przy poruszających się obiektach. Umożliwia wykonanie do 10 kl./s w pełnej rozdzielczości przy utrzymaniu ostrości na każdej z klatek. Dla porównania skuteczności działania systemu AF z obiektywami starszej generacji wzięliśmy obiektyw Zuiko Digital 12–60 mm f/ 2,8–4 oraz najnowszy M.Zuiko Digital 12–40 ze stałym światłem f/2,8. Skuteczność działania systemu AF z pierwszym modelem (12–60) jest porównywalna ze skutecznością w przypadku modelu 12–40 mm. Jedyna istotna różnica to wyczuwalne szarpanie i towarzyszące mu odgłosy pracy systemu AF w przypadku starszego obiektywu. W najnowszym 12–40 mm f/2,8 cały proces ostrzenia odbywa się szybko, bez szarpnięć i bezszelestnie. Ze starymi obiektywami działają również wszystkie pozostałe funkcje aparatu, w tym możliwość wyzwalania migawki poprzez wskazanie palcem punktu ostrości na ekranie monitora.