Wizjer elektroniczny [6]

 
W Nikonie Z 7II zastosowano ten sam wizjer elektroniczny typu OLED o rozdzielczości około 3,69 mln punktów co w Nikonie Z 7. Pokrywa on kadr w 100% w pionie i w poziomie. Ma on aż 0,8-krotne powiększenie oraz 37-stopniowy kąt oglądania po przekątnej. Pomiędzy naszymi oczyma, a matrycą ekranu umieszczono specjalny układ optyczny, który umożliwia wygodne wyświetlanie wyraźnych podglądów porównywalnych do tych oferowanych przez wizjery optyczne. Wizjer ten minimalizuje wszelkie aberracje i nie powinien męczyć oczu, nawet podczas długich sesji fotograficznych. Niestety, tak jak w każdym innym wizjerze elektronicznym możemy i tutaj sporadycznie zaobserwować delikatne „mrowienie”, kaszkę aberracji chromatycznej na ekranie przy fotografowaniu w ciemnych pomieszczeniach. Przy fotografowaniu skomplikowanych drobnych detali sporadycznie mogą się pojawić w wizjerze różne artefakty tj. mora.

Jeden ze znaków drogowych w Warszawie przyozdobiono mini ulotką. Pełnoklatkowa matryca Nikon Z 7II w połączeniu z Nikkorem Z 50 mm f/1,2 umożliwia ładne rozmycie tła uwypuklające istotne elementy obrazu z pozoru nie mającego żadnego znaczenia. Par. eksp.: 1/3200 s; ISO 100; f/1,8; f=50 mm; korekta +2/3 EV; fot. K.Patrycy

Okular został pokryty powłoką fluorową, która wydajnie chroni przed zabrudzeniami. Na ekranie wizjera elektronicznego można wyświetlić menu, które umożliwia szybki dostęp do rozmaitych ustawień fotografowania, w tym czułości ISO, trybu pola AF i ustawień Picture Control. Punkt oczny wynosi 21 mm (–1 dioptria; od centralnego punktu soczewki okularu wizjera), a korekcję dioptryczną możemy wprowadzić w zakresie od –4 do +2 dpt (korekcja odbywa się w prosty sposób za pomocą wysuwanego pokrętła z prawej strony wizjera i co ważne raz wybrane wartości przypadkowo nie zmieniają się). Obok wizjera umieszczono czujnik zbliżenia oka, który odpowiada za automatyczne przełączanie między wyświetlaniem obrazu na ekranie z tyłu aparatu i w wizjerze.

Wizjer EVF oceniamy bardzo wysoko na 5,85 punktu. Nadal naszym ulubionym rozwiązaniem pozostaje wizjer hybrydowy, optyczno-elektroniczny stosowany m.in. w aparatach Fujifilm X-Pro2.

Pełnoklatkowa matryca Nikon Z 7II (pełny kadr) w połączeniu z  Nikkorem Z 50 mm f/1,2 umożliwia ładne rozmycie tła uwypuklające istotne elementy obrazu. Par. eksp.: 1/3200 s; ISO 100; f/3,2; f=50 mm; korekta +2/3 EV; Poniżej fragment kadru na którym widoczne są detale znaku drogowego uzyskane dzięki wysokiej rozdzielczości matrycy; fot. K.Patrycy

Pomiary

W redakcyjnym studiu sprawdziliśmy: dynamikę przetwornika, zaszumienie obrazu oraz odwzorowanie barwne (czyli sprawność dedykowanych ustawień balansu bieli). ­Pomiarów dokonaliśmy wykorzystując testową tablicę barwną X-rite, którą oświetlaliśmy światłem ciągłym żarowym oraz błyskowym. Pomiary testowe wykonane zostały na plikach JPEG o najmniejszej kompresji, czyli na największych. Temperatura barwowa i ekspozycja ustawiane były ręcznie według wskazań urządzeń pomiarowych: Gossen Digipro F i Minolta Color Meter III.

Odwzorowanie barwne

Odwzorowanie barwne sprawdzaliśmy przy oświetleniu żarowym (3000 K) i błyskowym (5000 K).

Nikon Z 7II ma aż osiem rodzajów trybów balansu bieli w tym dwa rodzaje AWB. Ponadto temperaturę barwową można ustawić w Kelvinach oraz ustawić balans bieli na tzw. białą kartkę. W przypadku tego ostatniego dużą zaletą jest to, że możemy zapisać sześć różnych presetów [7], między którymi można się szybko przełączać. Dodatkowo każdy ustawiony tryb balansu bieli (czy to dedykowany czy ręczny) można ręcznie skorygować [8] – jest to duża zaleta.

Nikon Z 7II bardzo dobrze radzi sobie z odwzorowaniem barw. Przy oświetleniu żarowym, w przypadku automatycznego balansu bieli, występuje bardzo mało widoczna żółto-magentowa dominanta. Przy ustawieniu dedykowanym i ręcznym (w kelwinach) kolory są prawidłowo odwzorowane. Przy świetle błyskowym lekko żółto-magentowa dominanta wystąpiła przy dedykowanym ustawieniu – na światło błyskowe, przy ustawieniu AWB zarejestrowaliśmy ledwo widoczny niebieski zafarb. W pozostałych przypadkach (ustawienia „Słońce” i ręczne) aparat poradził sobie bardzo dobrze.
Za odwzorowanie barwne przyznajemy 5,6 pkt.