Rozdzielczość

Rozdzielczość Nikkora Z 24–70 mm f/4 S z 45,7-milionową matrycą Nikona Z 7 w centrum kadru jest bardzo dobra. W badanym zakresie przysłon w centrum kadru utrzymuje się na poziomie 65 linii/mm (13) . Na brzegach kadru jest troszkę słabiej, co nie oznacza że słabo. Tam w większości przypadków zarejestrowaliśmy 60 linii/mm, a czasem nawet 65. Za rozdzielczość przy przysłonie min. i optymalnej (przymknięta o 3 EV) przyznajemy po 5,3 pkt.

Winietowanie (14)

Nikkor Z 24–70 mm f/4 S to ani bardzo jasny obiektyw, ani mocno szerokokątny, a winietowanie jednak jest dosyć widoczne. Najbardziej zacienione rogi są przy skrajnych ogniskowych – o 2 i 2/3 EV ciemniejsze względem centrum kadru.

Przymykając przysłonę do f/8 (przy 24 mm) i do f/9 (przy 70 mm) winietowanie zanika. Najmniejsze winietowanie jest problemem przy ogniskowej ok. 45 mm. Tam wystarczy przymknąć przysłonę do f/5,6 i winietowanie (rogi ciemniejsze w stosunku do środka kadru o 1 i 2/3 EV) zanika. Za winietowanie przyznajemy 4,25 pkt.

Pod światło

Testowany Nikkor zarówno w warunkach studyjnych jak i w plenerze podczas prób pod światło zachowywał się bardzo dobrze. Bliki świetlne praktycznie nie pojawiały się, a jeżeli już to ledwo widoczne przy szerokim kącie i bardzo przymkniętej przysłonie. Za zdjęcia pod światło przyznajemy również 6 punktów.

Dystorsja

Podczas sprawdzania dystorsji Nikkor Z 24–70 mm f/4 S wypadł bardzo dobrze. Przy ogniskowej 24 mm odchylenie beczkowate jest na poziomie 0,03%, przy 45 mm zarejestrowaliśmy zniekształcenie poduszkowate na poziomie 0,17%, a przy maksymalnej ogniskowej 0,07%. Dystorsja w obiektywie jest zatem znikoma, a w praktyce jest ciężka do zauważenia. Za dystorsję przyznajemy 6 punktów.