Ruchańce

W 2004r. wynalazłem zestaw eksperymentalnych technik fotograficznych, polegających na rejestracji przez długi czas nieruchomych obiektów (drzew, gałęzi, liści) aparatem znajdującym się w ruchu. Występują 4 kategorie Ruchańców:

1/ Ruchańce poziome, czyli Speedluksy
2/ Ruchańce pionowe, czyli Vertiluksy
3/ Ruchańce obrotowe, czyli Rotoluksy
4/ Ruchańce podwodne, czyli Akwaluksy

W przypadku Akwaluksów przed nieruchomym aparatem przesuwają się obiekty niesione prądem rzeki. Nigdy nie stosuję fotomontaży ani przetworzeń komputerowych, jedynie zwiększam kontrast i nasycenie kolorów. Efektem tych technik są niezwykle malarskie obrazy, olśniewające feerią barw i kształtów. Mają przy tym głębszy wymiar – przekraczając banalną dosłowność świata stają sie pomostem miedzy tym, co znane, a tym, co przed nami ukryte. Ujawniają podskórne, tajemnicze wibracje Natury. Są jakby odbiciem absolutu; nie można zobaczyć piękna i doskonałości wprost, dostępne są jedynie ich emanacje...

Cezariusz Andrejczuk

Wernisaż wystawy: 22.10.2009 o godz. 17:30


Cezariusz Andrejczuk

Urodzony w 1966r. w Białymstoku, absolwent UW oraz PWSFTv i T, fotograf, operator i reżyser filmów niezależnych. W latach 1984-96, podróżując po świecie, fotografował architekturę starożytną i arabską. W latch 1990-98 realizował filmy dokumentalne i eksperymentalne oraz był autorem zdjęć i montażystą kilku krótkometrażowych fabuł, m.in. Fikcyjnych Pulpetów (pastisz Pulp Fiction). W 1997r., wspólnie z Kobasem Laksą, wyreżyserował film fabularny Sceny z użycia, nagradzany na festiwalach kina niezależnego. W latach 1995-2000 zajmował się fotografią aktu. W latach 1998-2005 pracował nad projektem fotograficznym Obrazy znad Narwi i Biebrzy, kreując nowy wymiar fotografii przyrodniczej w Polsce. Zdjęcia z tego projektu były publikowane w magazynie i albumach National Geographic oraz pokazywane na wystawie autorskiej (e)motions w Małej Galerii ZPAF/CSW w Warszawie. Pełny wyraz projekt znalazł w dwóch albumach autorskich: 100 obrazów znad Narwi Wydawnictwa Buffi (2007r.) oraz Biebrza National Geographic (2008r.). Od 2004 roku pracuje nad projektem Ruchańce, przesuwając granice fotografii w stronę „fotomalarstwa”. Zdjęcia z projektu były pokazywane na wystawie autorkiej w Galerii Fotart w Szczecinie w 2007r. Mieszka w Białymstoku, jest melomanem i audiofilem. 


DYNAMICZNY OBRAZ ŚWIATA

Klasyczna formuła fotografii wykonywanej w ułamku sekundy „zamraża” czas. Powstają obrazy dokumentujące wygląd świata, obrazy ostre i wyraźne, rozpoznawalne. Takie zdjęcia są powszechnie wykorzystywane do opisywania naszego najbliższego otoczenia. Mimo licznych zalet klasycznej technologii, część twórców, umysły niespokojne i twórcze, dąży do zmian. Artyści przekraczają progi technicznej poprawności, prowadzą próby i eksperymenty oraz wykorzystują wady i niedoskonałości tworzywa światłoczułego w celu zanotowania nowego, nieznanego, a nawet nieprzeczuwalnego krajobrazu świata. Do takich odkrywców należy autor wystawy.
Cezary Andrejczuk wynalazł, zbadał i opracował zestaw eksperymentalnych technik fotograficznych, polegających na rejestracji przez długi czas nieruchomych obiektów (drzewa, gałęzie, liście) aparatem fotograficznym, znajdującym się w ruchu. Obrazy uzyskiwane przy użyciu nowej techniki nazwał „ruchańcami” i podzielił je, w zależności od sposobu poruszania kamery na: poziome, pionowe, obrotowe i podwodne. Na obecnie prezentowanej wystawie autor przedstawił pełnię możliwości nowatorskiego projektu.

Poetyka ruchu wprowadziła do krajobrazu biologicznego istotne przewartościowania. Ruch kamery i ruch w przyrodzie (pnie, gałęzie, liście) uzupełniają się, a dynamiczne formy owego ruchu wzmacniają ekspresję fotografii, która upodabnia się do malarstwa. Ważny staje się stopień uogólnienia obserwacji. Czytelne elementy pejzażu biologicznego tracą swoje pierwotne znaczenie i w zamian zyskują wymiar ponadczasowy i symboliczny.

„Ruchańce” ewokują obraz świata wypełnionego odniesieniami malarskimi i muzycznymi. Ruch elementów świata rzeczywistego wraz z nakładającym się nań ruchem kamery fotograficznej, tworzą w zarejestrowanej fotografii przedziwną strukturę upodabniającą uderzenia światła do „dotknięcia” pędzla malarskiego. Drobne poruszenia elementów krajobrazu imitują „przecieranie barw”, spotykane często w obrazie olejnym. Charakterystyczne dla tych fotografii są połyskujące punkty i plamy świetlne (gałązki i listowie), w części rozmazane i rozmyte, niekiedy wirujące i wibrujące lub smużące się wśród wyraźnie zaznaczonych pni. Wypełniony niedopowiedzeniami, rozpływającymi się formami oraz tajemniczymi światłami, krajobraz zyskuje wymiar metafizyczny.
Uwolnione od funkcji dokumentowania świata „ruchańce” przywołują skojarzenia muzyczne. Światło i barwa snują autonomiczną linię melodyjną, kapryśną i fantazyjną. Nerwowe drgnięcia aparatu fotograficznego podkreślają siłę i rytmikę frazy muzycznej, równoważoną uspokajającym glissandem półtonów. Niezrównaną harmonię plam barwnych tworzą kolory „zimne” pomieszane z „ciepłymi”. Magiczny świat ożywiają kontrapunktyczne rozbłyski świetlistych plam i linii. Przywołany decyzją autora barwny świat mieni się przepychem zrównoważonych tonów.
W swojej 170 letniej historii fotografia zanotowała zdjęcia nieostre, poruszone świadomie bądź przypadkowo, a przy tym niekiedy bardzo piękne. Mistrzowie kamery często sięgają do metody noszącej znamiona „ręcznie wykonanej” fotografii. Pokonują bariery techniczne i technologiczne. Zapisują nowy obraz świata: ciekawy i piękny.

Paweł Pierściński