Canon EF 70-200 mm f/2,8L IS II USM – układ optyczny. Żółtym kolorem zaznaczono elementy wykonane ze szkła ED, a pomarańczowym soczewkę fluorytową.

AF-S Nikkor 70-200 mm f/2,8G ED VR II jest optycznie skonstruowany inaczej niż jego poprzednik: 21 soczewek w 16 grupach, w tym 7 ze szkła ED (stara wersja: 21 soczewek w 15 grupach, w tym 5 ze szkła ED). W drugiej wersji dodano powłoki nanokrystaliczne, poprawiające kontrast i redukujące odbicia światła i blikowanie. Przysłona jest nadal 9-listkowa i pracuje w zakresie od f/2,8 do f/22. Bez zmian pozostała także minimalna odległość ustawiania ostrości – 1,4 m (chociaż w starej wersji 1,4 m było możliwe tylko przy ręcznym ustawianiu ostrości; w trybie AF ograniczenie stanowiło 1,5 m). Celem zmian konstrukcji optycznej była redukcja winietowania i poprawienie ostrości brzegowej, szczególnie przy ogniskowej 200 mm oraz przy zdjęciach z bliska; bo to właśnie winietowanie, miękkość obrazu na brzegach, pogorszenie jakości przy najdłuższej ogniskowej i z bliska uważano za wady starej konstrukcji. Poprawa jest widoczna, ale odbywa się pewnym kosztem; otóż przy zdjęciach z bliska nowa wersja znacznie skraca ogniskową i nie umożliwia tak ciasnego kadrowania jak stara. Więcej na ten temat napisaliśmy w części „Skracanie ogniskowej”.
W przypadku Canona również przeprojektowano konstrukcję optyczną: 23 soczewki w 19 grupach, w tym 5 soczewek UD oraz jedna soczewka fluorytowa w nowej wersji, wobec 23 soczewek w 18 grupach, w tym 4 ze szkła UD w starej. Zwraca uwagę skrócenie minimalnego dystansu ustawiania ostrości do 1,2 m w nowej wersji.

AF-S Zoom-Nikkor 70-200 mm f/2,8G ED VR II – układ optyczny. Żółtym kolorem zaznaczono elementy wykonane ze szkła ED.

Test

Testowanie obiektywu w izolacji nie daje odpowiedniego punktu odniesienia. Aby umieścić jakość AF-S Zoom-Nikkora 70-200 mm f/ 2,8G ED VR II w kontekście, przetestowano go w grupie z obiektywami o podobnych parametrach. Porównano go z poprzednią wersją, czyli AF-S VR Zoom-Nikkorem 70-200 mm f/ 2,8G IF-ED, oraz z dwoma wersjami jego odpowiednika w systemie Canona: Canon EF 70-200 mm f/2,8L IS USM oraz Canon EF 70-200 mm f/2,8L IS II USM. Test porównawczy wszystkich obiektywów dotyczy dystorsji, rozdzielczości, aberracji chromatycznej, winietowania, zdjęć pod światło i został wykonany w dużym studio przy wykorzystaniu oświetlenia błyskowego i zmodyfikowanej tablicy testowej Vuzort (rozdzielczość, dystorsja).

Nikon D700 + Nikkor 70–200 VR II. Par. eksp.: 1/400 s, ISO 200, f/5, f=200 mm. Pełny kadr.

 Plik w pełnej rozdzielczości >>>

Nikon D700 + Nikkor 70–200 VR II. Par. eksp.: 1/400 s, ISO 200, f/5, f=200 mm. wycinek 100%.

Rozdzielczość

Wszystkie obiektywy są na wysokim poziomie, chociaż nie dorównują stałogniskowym teleobiektywom, przy czym widać, że nowe wersje są lepsze od starych. Różnica jest szczególnie widoczna w przypadku Canona. W przypadku Nikkorów osiągi prawie wszędzie poprawiono, ale nie są to różnice znaczące. Tak czy inaczej, rozrzut między osiągami najsłabszymi (Canon EF 70-200 mm f/2,8L IS USM; środek: 55 linii, brzeg: 45 linii)­ a najlepszymi (AF-S Zoom-Nikkor 70-200 mm f/2,8G ED VR II; środek: 65 linii,­ brzeg: 55 linii) wynosi zaledwie 10 linii na milimetr. Mamy zatem do czynienia ze zmianami ewolucyjnymi, a nie rewolucyjnymi (oceny na końcu).

Wykresy słupkowe prezentujące rozdzielczość testowanych obiektywów: Canon EF 70–200 mm f/2,8L IS USM, Canon EF 70-200 mm f/2,8L IS II USM, AF-S VR Zoom-Nikkor 70-200 mm f/2,8G IF-ED, AF-S Zoom-Nikkor 70-200 mm f/2,8G ED VR II

Dystorsja

Wszystkie testowane obiektywy mają niską dystorsję, przy czym typowe jest to, że obydwa Canony mają beczkowatą przy ogniskowych 70 i 100 mm, a poduszkowatą przy 135 i 200 mm; natomiast Nikkory mają beczkowatą przy 70 mm, a poduszkowatą przy 105, 135 i 200 mm. Ogólnie obydwa obiektywy Canona są nieco lepsze od Nikkorów, ale są to różnice niewielkie. Nikony otrzymują w tej konkurencji po 5,5, a Canony po 6 punktów.

Wykres prezentujący dystorsję testowanych obiektywów.

« pierwsza « 1 2 3 4 5 » ostatnia »