Hybrydowy wizjer elektroniczno-optyczny

Wizjer, jaki zastosowano w X100, zasługuje na najwyższe słowa uznania. Jest to kombinacja wizjera optycznego z elektronicznym i sprawdza się w każdych warunkach oświetleniowych.

Po lewej: schemat układu wizjera optycznego (OVF), „migawka” wizjera znajduje się w pozycji otwartej
Po prawej: schemat układu wizjera elektronicznego (EVF), „migawka” wizjera znajduje się w pozycji zamkniętej.

Tym bardziej, że korzystając z wizjera optycznego kontrolujemy większość podstawowych parametrów ekspozycji: czas otwarcia migawki, wartość przysłony, kompensację ekspozycji, punkt ustawienia ostrości, tryb pracy lampy błyskowej, wartość ISO, tryb fotografowania (P, A, S, M), a przede wszystkim pole kadru, które ograniczone jest „pływającą” ramką, zmieniającą swoje położenie w zależności od fotografowanego obiektu. W tym wizjerze, typu Reverse Galilean, z elektronicznie wyświetlaną ramką kadru i zbliżeniem ok. 0,5× nie przeszkadza nawet fakt, że obejmuje on jedynie 90% pola kadru.

Nowy Hybrydowy wizjer aparatu FinePix X100 został tak opracowany, aby zapewnić użytkownikom komfort pracy bez względu na to, z której jego opcji korzystają.

W testowanym Fujifilm FinePix X100 przełączanie pomiędzy trybami pracy wizjera odbywa się za pomocą stylizowanej dźwigni umieszczonej w przedniej części korpusu. Do złudzenia przypomina to samowyzwalacz aparatów analogowych. Po przechyleniu dźwigni w prawą stronę przełączamy się na wizjer elektroniczny, który pokrywa ok. 100% widzenia kadru i ma rozdzielczość 1440 tys. punktów. Istnieje możliwość wprowadzenia korekcji dioptrycznej w zakresie od –2 do +1 dioptrii. Punkt oczny znajduje się na wysokości 15 mm.
Wizjer hybrydowy oceniamy na 6 punktów.

Klasyczny design nawiązujący do aparatów z minionej epoki, to olbrzymia zaleta X100.

Estetyka

Estetyka wykonania to też mocna strona aparatu. Miał być stylizowany, i taki jest. Miłośnikom nowoczesnego wzornictwa X100 nie spodoba się, ale nie do nich jest on adresowany, i dlatego – podobnie jak w przypadku ergonomii i z tych samych – powodów przyznajemy 5,9 punktu.

Intuicyjność obsługi

Testowany Fujifilm FinePix X100 nie jest aparatem dla fotoamatora, niemającego doświadczenia w pracy z lustrzanką. To aparat dla wybranych, patrz: zaawansowanych i świadomych użytkowników, i dlatego żaden z nich nie powinien mieć kłopotów z jego obsługą. Poza tym zawsze można skorzystać z – nazwijmy to: asystenta pomocy, czyli szeregu komentarzy ułatwiających obsługę danej funkcji w aparacie. Za intuicyjność przyznajemy 5,75 punktu.
 

Fotografując w trybie makro, wizjer przełącza się automatycznie z optycznego na elektroniczny.

Ekran LCD

Fujifilm FinePix X100 wyposażono w 2,8-calowy ekran LCD o rozdzielczości 460 tys. punktów. Jest on na stałe wbudowany w korpus aparatu, i szkoda, że nie umieszczono go na przegubie, tak jak w Canonie G-12, czy też w Samsungu EX1. Jak zwykle, w ostrym słońcu mało na nim widać. Można co prawda zwiększyć jego jasność zmieniając odpowiednio ustawienia w Menu, ale bez wątpienia w takich przypadkach lepiej jest skorzystać z hybrydowego wizjera, który sprawdza się bez zarzutu. Za ekran LCD przyznajemy 5,5 punktu.

Nowa konstrukcja matrycy zapewnia lepszę reprodukcję obrazu.

Możliwości fotograficzne

Typowe dla lustrzanek tryby fotograficzne, i system współpracy z dedykowanymi lampami błyskowymi, o których piszemy dalej, w połączeniu z 12-milionową, nowo opracowaną matrycą typu CMOS formatu APS-C, są gwarantem uzyskania zdjęć o najwyższej jakości. W dalszej części omówimy kilka z ciekawszych funkcji Fujifilm X100, głównie ze względu na nietypowe metody ich realizacji.

X100 w trybie makro, bez względu na to czy, zdjęcia wykonujemy z błyskiem wymuszonym (zdjęcie górne, 1/240 s; ISO 200; f/4,5; f=23 mm) czy też nie (zdjęcie dolne, 1/240 s; ISO 200; f/4; f=23 mm, ładnie rozmywa tło, a dopalenie lampą błyskową jest delikatne.