Canon EOS M50 II + 55–200 mm f/4,5–6,3; par. eksp.: 1/200 s; ISO 100; f/6,3; f=200 mm; fot. K.Patrycy

Od zewnątrz, estetyka, ergonomia i intuicyjność obsługi

Korpus Canona EOS M50 Mark II wykonano z poliwęglanu, a nie jak w przypadku Canona EOS RP ze stopu magnezu. Ma być wytrzymały i jest lekki (tylko 397 g, z kartą pamięci i akumulatorem). Ma niewielkie wymiary (116,3 × 88,1 × 58,7 mm), czyli jest o ok. 24% mniejszy od Canona EOS RP (132,5 × 85 × 70 mm). Występuje w dwóch wersjach: czarnej i białej z szaro wykończonym uchwytem. W teście mieliśmy wersję białą i sprawiała ona naprawdę przyjemne dla oka i estetyczne wrażenie. W materiałach prasowych nie ma informacji na temat tego czy model ten jest pyło- i bryzgoszczelny. Pewnie w porównaniu do pełnoklatkowców tej marki od modelu RP wzwyż wygląda to dość słabo, ale w praktyce z aparatem przebywaliśmy cały czas na powietrzu w górach podczas mieszanki pogodowej: słońce, deszcz, śnieg i nas nie zawiódł, nie zaparował i po prostu działał. A zatem można przypuszczać, że M50 II jakiś system pyło- i bryzgoszczelny ma, choć z pewnością nie należy on do tych najwyższych lotów oferowanych w profesjonalnych modelach Canona.

W górnej części korpusu znajdziemy 2 pokrętła: wyboru trybów pracy [1], zmiany parametrów ekspozycji [2] otaczający przycisk spustu migawki. Jest też wyłącznik główny aparatu w postaci dźwigni [3]. Są też dwa przyciski: nagrywania [4] i programowalny M-Fn [5]. Podczas testu do tego przycisku mieliśmy przypisaną funkcję ISO, ale można do niego przypisać też jedną z 35 innych funkcji. Możliwości przeprogramowania funkcji przypisanych do poszczególnych przycisków w aparacie jest naprawdę sporo. Aparat, a właściwie jego obsługę, można w praktyce mocno zindywidualizować.

Pomimo małych wymiarów korpusu wyprofilowany uchwyt z prawej strony jest dość daleko odsunięty od osi obiektywu co poprawia ułożenie aparatu w dłoni. Co prawda osoby mające duże dłonie i długie place nie będą miały zbyt wielkiego komfortu w trzymaniu tego aparatu, ale tzw. miniaturyzacja wymaga poświęceń. Dla tych osób ważne będzie jedynie to, że ten uchwyt po prostu jest. Pozostałym poprawi on ergonomię obsługi aparatu. Włącznik zasilania umieszczono po prawej stronie co jest dobrym i ergonomicznym rozwiązaniem.

Pojedyncze gniazdo karty SD, na której rejestrowane są zarówno filmy jak i zdjęcia umieszczone jest, podobnie jak w Canonie EOS RP, w dolnej części korpusu w komorze z akumulatorem [6]. Niestety nie jest ono odsunięte na tyle daleko od gwintu statywowego, żeby założenie płytki statywowej nie utrudniało zmiany karty lub akumulatora podczas fotografowania z ustawionym aparatem na statywie. Na pewno lepszym rozwiązaniem i wygodniejszym byłoby wstawienie tej karty np. w boku prawej części korpusu.

W tylnej części korpusu jest, tak jak w RP, osadzony na przegubie ekran LCD co spotka się z uznaniem fotografujących i filmujących i co umożliwia zabezpieczenie ekranu podczas transportu.

Tarnica (1346 m n.p.m.) we mgle. Ten najwyższy szczyt Bieszczad ma swój krzyż. pomimo olbrzymiej mgły system AF aparatu dał radę. fot.K.Patrycy

Przyciski sterujące w tylnej części korpusu rozmieszczone i oznaczone są logicznie, ale podczas fotografowania, tak jak w RP, wyraźnie daje o sobie znać brak mini joysticka wykorzystywanego m.in. do zmiany położenia punktu AF. To może być spory dyskomfort dla osób, które na co dzień posługują się pełnoklatkowym modelem Canona wyższej klasy, a szukają czegoś poręczniejszego na wakacje. Te osoby będą musiały nieco zmienić swoje przyzwyczajenia w obsłudze pochodzące z bardziej zaawansowanych modeli, ale dla początkujących ambitnych fotografujących nie będzie to wielką wadą. Nie można bowiem żałować braku czegoś, czego się nie doświadczyło.

Aparat testowaliśmy m.in. z kitowym zoomem 15–45 mm f/3,5–6,3 IS STM i w zestawie z tym obiektywem (530 g) M50 II jest o ok. 170 g lżejszy od pełnoklatkowego RP z kitowym 24–105 mm f/4. Czy to duża różnica? To już muszą ocenić Państwo sami.