Wszechstronny zakres ogniskowych obiektywu obejmuje klasyczne kąty widzenia dla formatu FX: od 75° do 32°10’, a dla formatu DX: od 53° do 21°20’. Stały otwór względny f/2,8 daje większą swobodę eksperymentowania zarówno fotografującym jak i filmującym. Tak jak pisaliśmy już wcześniej średnica mocowania filtra wynosi 67 mm (bardzo popularna wartość), taka sama jak w analogicznych obiektywach Tamrona z mocowaniem Sony. Minimalna odległość fotografowania to zaledwie 0,19 m przy ogniskowej 28 mm, co umożliwia tworzenie zbliżenia ze sporymi przerysowaniami szerokokątnymi (patrz zdjęcie na początku artykułu). Przy 75 mm, można w pełni wykorzystać minimalną odległość zdjęciową 0,39 m (mierzone od matrycy), aby wyodrębnić detale obiektu.

Pomiary

Obiektyw testowaliśmy z pełnoklatkowym bezlusterkowcem – Nikon Z 7 II (45,7 mln pikseli). Pomiarów dokonaliśmy w studiu oraz w plenerze. Badając dystorsję i rozdzielczość, fotografowaliśmy zmodyfikowaną tablicę Vuzort-Sigma, a winietowanie ocenialiśmy na podstawie równomiernie oświetlonej białej tablicy. Pomiary rozdzielczości wykonaliśmy dla środka kadru i jego brzegów.

Rozdzielczość

Rozdzielczość Nikkora Z 28–75 mm f/2,8 z 45,7-milionową matrycą Nikona Z7 II w centrum kadru jak i na jego brzegach jest na rzadko spotykanym, bardzo wysokim poziomie (11). W badanym zakresie przysłon osiąga 65–80 linii/mm, a właściwie powinniśmy napisać 75-80 linii/mm, gdyż jedynie przy 28 mm i przy otwartej przysłonie zanotowaliśmy rozdzielczość na poziomie 65 linii/mm Jest to bardzo dobry wynik. Za rozdzielczość przy przysłonie minimalnej przyznajemy 5,5 punktu, a przy optymalnej (przymknięta o 3 EV) 6 punktów.

Za winietowanie Nikkorowi 28–75 mm przyznajemy 3,8 punktu.

Podczas prób pod światło w plenerze fotografując pod ostre słońce na żadnym z fotografowanych kadrów przy szerokim kącie i przy 75 mm, bez względu na użytą przysłonę, nie zauważylibyśmy żadnych blików. Wydaje się to wręcz nieprawdopodobne. (13) Szacun dla projektantów z Nikona.

Za zdjęcia pod światło przyznajemy 6 punktów.