Stosunkowo duże matryce (APS-C) – w porównaniu do kompaktów – w połączeniu z małą odległością ustawiania ostrości umożliwia lekkie rozmycie tła uwypuklając jednocześnie główny obiekt, nie korzystając nawet z jasnych obiektywów. Zdjęcie wykonano Pentaksem K-S2 w formacie DNG i wywołano w konwerterze Camera Raw.
Pentax K-S2 + 18–50 mm. Par. eksp. 1/80 s; ISO 1600; f/5,6; f=43 mm. 

Po wejściu w menu wszystkich trzech testowanych aparatów problemu z odczytaniem funkcji nie powinny mieć nawet osoby mający pierwszy raz lustrzankę w ręku. Są one dobrze opisane i dobrze widoczne na 3-calowych ekranach. W Nikonie i Canonie, gdy wejdziemy w jakąś funkcję z menu, wrócimy do fotografowania i następnie wejdziemy do menu to znajdziemy się w nim w tym samym miejscu, w którym ostatnio byliśmy. W Pentaksię zawsze w takim przypadku zostajemy przekierowani na pierwszą pozycję menu. Gdy często zmieniamy jakąś funkcję, np. odszumianie, może okazać się to trochę uciążliwe. Ekran w Pentaksie jest osadzony na przegubie [16], w pozostałych dwóch aparatach ekrany nie są nawet uchylne. W żadnym aparacie nie ma czujnika zbliżenia oka, ekran gaśnie dopiero po przyciśnięciu do połowy spustu migawki.

Układ przycisków w Nikonie D3400 w stosunku do poprzedniego modelu nie zmienił się. Wszystkie pozostały dokładnie na tym samym miejscu. Canon również nie ma praktycznie zmian w stosunku do swojego poprzednika (wszystkie testowane modele – dane techniczne oraz zdjęcia – można porównać na naszej stronie.

Przyciski w K-S2 są dobrze osadzone, wypukłe, przez co dobrze się je czuje pod palcami. Główne funkcje są czytelnie opisane (oprócz wspomnianego ­zielonego przycisku). Po włączeniu aparatu obwódka spustu migawki oraz przycisk na tylnej ściance „OK” podświetlają się. W Pentaksie i Nikonie koła wyboru funkcji obracają się dookoła. Za ergonomię przyznajemy po 5 punktów, a za intuicyjność obsługi 5,25 punktu otrzymuje Pentax, 5,5 Nikon a 5,75 Canon.

Możliwości fotograficzne

Aparaty startują szybko, bez zbędnego opóźnienia. Cała trójka wyposażona jest w matryce CMOS formatu APS-C. Matryca Canona ma najmniejszą liczbę pikseli, a Nikona największą [17] . Wszystkie testowane modele mogą zapisywać pliki JPEG, RAW, lub JPEG + RAW (w przypadku Pentaksa mamy do wyboru format PEF lub DNG). Pentax jako jedyny z całej trójki ma możliwość zapisania jednocześnie pary RAW + mały JPEG. Przy tej rozdzielczości przetwornika jest to przydatne. W pełnej rozdzielczości para zdjęć RAW+ duży JPEG może zajmować nawet 45 MB.

W EOS-ie 1300D zastosowano procesor Digic 4+ (w EOS-ie 1200D był Digic 4), w D3400 taki sam co u poprzednika. W Pentaksie K-S2 jest procesor Prime MII. Pentax ma największą częstotliwość wykonywania zdjęć seryjnych. Zakres czasów otwarcia migawki jest taki sam w Nikonie i Canonie (1/4000 s – 30 s), w K-S2 najkrótszy czas to 1/6000 s. Wszystkie modele mają tryb B (Bulb).

W testowanych aparatach, oprócz typowych dla lustrzanek trybów P, A, S, M i pełnej automatyki, znajdziemy szereg trybów fotograficznych, np. portret, krajobraz, zdjęcia nocne itp. W Nikonie jest tryb Effects [18], w którym możemy cyfrowo ustawić m.in. noktowizor, miniatura, kolor selektywny czy łatwa panorama, w Pentaksie jest tryb TAv (preselekcja czasu i przysłony) oraz A-HDR (wykonywane są trzy zdjęcia i łączone w jedno dla uzyskania lepszej dynamiki).

Ponadto w aparatach możemy korygować wady obiektywu: w EOS-ie 1300D winietowanie, w Nikonie winietowanie i dystorsję a w K-S2 dystorsję, winietowanie, aberrację chromatyczną i dyfrakcję. Canon ma najuboższą tę funkcję, ale za to jako jedyny z testowanych aparatów wykrywa model obiektywu i do niego dopasowuje korektę obrazu. Canon i Nikon mają funkcje rozjaśniające ciemne partie obrazu: automatyczny optymalizator jasności (Canon) i D-Lighting (Nikon). W K-S2 można kompensować zakres dynamiczny – oddzielnie ustawiać poziom niedoświetleń i prześwietleń.

Wizjery w Canonie (powiększenie: ×0,80) i Nikonie (powiększenie: ×0,85) są lustrzane i mają 95-procentowe pokrycie kadru. W Pentaksie, jak przystało na produkt z wyższej półki (odpowiadający raczej Nikonowi D5600 i Canonowi EOS 760D), jest on pentapryzmatyczny (powiększenie: ×0,95) o 100-procentowym pokryciu kadru. Najjaśniejszy jest wizjer Canona, najciemniejszy w K-S2.

Więcej w Foto-Kurierze 12/2016
Całe wydanie można przejrzeć tutaj

Pełna treść artykułu jest również dostępna na zasadach przedstawionych poniżej
 

Wniesienie opłaty umożliwia Ci
pełny dostęp do danego artykułu przez 2 dni.
Zabrania się kopiowania i rozpowszechniania
tekstów i materiałów ilustracyjnych.

Zamawiany artykuł zawiera:
Liczba zdjęć: 55 ; Liczba tabel i ilustracji: 5 ;
Liczba znaków: 27154

Wybierz formę płatności
wybierz Płatność Online / Płatność kartą (4,90 zł)

Płatność Online / Płatność kartą

Skorzystaj z szybkiego przelewu przez internet lub płatności kartą. Kod autoryzacyjny zostanie dostarczony pocztą elektroniczną.



Gdy otrzymasz kod upewnij się czy masz włączoną obsługę plików cookie. Po zalogowaniu się wpisz kod tutaj:

Email:
Kod:

Płatność SMS

wyślij sms o treści KOD.FK1 na numer 7555
Koszt SMS to 5,00 zł plus VAT

Gdy otrzymasz kod upewnij się czy masz włączoną obsługę plików cookie. Po zalogowaniu się wpisz kod tutaj:

Uwaga! Nadesłany kod będzie aktywny tylko na danym komputerze z daną przeglądarką.