Ergonomia i intuicyjność obsługi

Wspólną cechą testowanych lustrzanek jest to, że mimo swoich niewielkich wymiarów aparaty dobrze leżą w ręku, mają dobrze wyprofilowane uchwyty [7], wygodnie się je obsługuje. Uchwyt Pentaksa jest głębiej wyprofilowany niż w testowanych Canonie i Nikonie, ale jest trochę mniej miejsca na palce między uchwytem a obiektywem [8]. Materiały pokrywający uchwyty Canona i Nikona są bardziej karbowane niż w KS-2, dzięki temu pewniej się je trzyma w dłoni.

Dla osób, które nie miały styczności z żadnym z tych trzech systemów największą intuicyjnością obsługi wykazał się Canon. Przy zmianie podstawowych parametrów takich jak ISO, balans bieli czy rodzaj działania systemu AF ma on przeznaczone do tego dedykowane przyciski. Podobnie jest w Pentaksie, ale w K-S2 z intuicyjnością przy np. wejściu do menu edycji zdjęć podczas ich przeglądania nie jest już tak dobrze. Aby to zrobić należy wcisnąć przycisk… WB [9]. Trochę to dziwne.

W Nikonie i Canonie są przyciski przekierowujące do szybkiego menu (Nikon – „i” [10]; Canon – „Q” [11]). Mamy w nim dostęp do wszystkich podstawowych parametrów ekspozycji. W Nikonie D3400 jest też konfigurowalny przycisk „Fn”. Możemy mu przypisać parametr, do którego chcemy mieć szybki dostęp nie odrywając oka od wizjera, np. czułość ISO. W Pentaksie jest przycisk INFO [13], po wciśnięciu którego mamy dostęp do filtrów, kompensacji cieni i prześwietleń, formatu zapisu, jakości zdjęć itp. W K-S2, obok wspomnianego wcześniej przycisku do kompensowania ekspozycji, znajduje się nieopisany przycisk z zieloną kropką [14]. Służy on do resetowania parametrów ekspozycji i ustawienia domyślnych, takich, przy których zdjęcie będzie prawidłowo naświetlone. Bardzo przydatna funkcja, ale niestety kolejna nieintuicyjna – nawet nie ma przy przycisku żadnego piktogramu obrazującego jego działanie. Z lewej strony korpusu K-S2, na przedniej jego części umieszczono przycisk RAW/Fx [12]. Służy on do przełączania rodzaju zapisu plików RAW – JPEG. Przeznaczenie przycisku jest intuicyjne, choć jego użycie już nie do końca. Aby zmieniać rodzaj zapisu nie wystarczy go tylko nacisnąć, ale również trzeba go chwilę przytrzymać. Z drugiej strony takie rozwiązanie zapobiega przypadkowej zmianie ustawień, co należy pochwalić. Do przycisku tego można przypisać jedną z kilku funkcji (np. Bracketing ekspozycji czy Shake Reduction – stabilizacja).