Opis produktu:

Na targach Photokina Nikon zaprezentował nową „flagową” lustrzankę przeznaczoną dla zawodowców – model D2X. Mimo że od prezentacji pierwszej cyfrowej lustrzanki Nikona minęło zaledwie pięć lat, modele serii D zdołały na dobre ulokować się w segmencie sprzętu dla fotografów zawodowych. Konsekwentny rozwój linii zapoczątkowanej Nikonem D1 doprowadził do powstania konstrukcji jak, D1X, D1H czy D2H. Nikon D2X jest bratem bliźniakiem Nikona D2H.

Konstrukcja mechaniczna

Nikon D2X jest bliźniaczo podobny do swojego poprzednika, co nie oznacza jednak, że jest z nim identyczny. Projektując nowy korpus, inżynierowie Nikona uwzględnili uwagi zebrane u fotoreporterów pracujących na co dzień Nikonem D2H. Opinie tych użytkowników wpłynęły na poprawę kilku szczegółów, co ma za zadanie ulepszyć ergonomię. W Nikonie D2X minimalnie zmieniono położenie elementów obsługi przeznaczonych do kadru pionowego: przesunięto nieco koło nastawcze obsługiwane przez kciuk oraz przycisk AF-On. D2X umożliwia mocniejsze niż dotychczas odchylenie pokrywy gniazda kart pamięci, co osobom o grubych palcach ułatwia szybką ich wymianę. Korpus ma masę 1070 g. Podobnie, jak w każdym profesjonalnym modelu serii D, konstrukcję korpusu stanowią elementy odlewane ze stopów aluminium i magnezu. Tradycyjnie już zadbano o możliwie najlepsze uszczelnienie wszelkich możliwych połączeń i szczelin, szczególnie zaś w okolicy bagnetu. Zewnętrzne powierzchnie korpusu pokryte zostały tworzywem zapewniającym pewniejszy chwyt dla dłoni, szczególnie gdy są spocone.

Zastosowana na zewnątrz guma ma także za zadanie tłumić drgania mogące przenosić się na korpus. Z tyłu aparatu umieszczono nowy monitor TFT-LCD o przekątnej aż 2,5 cala. Monitor posiada oczywiście regulację jasności, co w wielu przypadkach ułatwia ocenę ekspozycji wykonanych zdjęć.

Funkcje fotograficzne

Dane dotyczące ekspozycji i automatycznego ustawiania ostrości są praktycznie identyczne z danymi w modelu D2H: migawka szczelinowa ma czasy otwarcia od 1/8000 s do 30 s oraz pozycję „B”. Opóźnienie wyzwolenia migawki wynosi 0,037 s, dzięki czemu Nikon D2X sprawdza się w fotografowaniu szybkiej akcji. Za ustawianie ostrości odpowiedzialny jest moduł Multi-CAM 2000. Jego czujniki (a jest ich, jak nazwa wskazuje, 2000) pogrupowane zostały w 11 pól. Skrajne pola lewe i prawe to pola liniowe, pozostałe dziewięć pól krzyżowych kryje całą środkową część kadru. Próg czułości wynosi podobnie jak w D2H i F6 nadal –1 EV. Do wyboru fotograf ma następujące tryby automatycznego ustawiania ostrości:

-    AF wybranym polem ostrości,

-    Dynamiczny AF, w którym ruch obiektu w kadrze powoduje aktywację odpowiednich pól,

-    Dynamiczny AF z pierwszeństwem ostrości pierwszego planu,

-    Grupowy Dynamiczny AF, w którym użytkownik sam wybiera grupę pięciu aktywnych pól ostrości.

Poprawie uległy algorytmy odpowiedzialne za pomiar matrycowy 3D, powiększono również bazę danych, która jest podstawą działania tego pomiaru. Co ciekawe, pomiar matrycowy (bez uwzględniania odległości) działa również z obiektywami manualnymi AI lub AI-S, a to dzięki jednej z opcji menu, która pozwala ręcznie wprowadzić informacje o ogniskowej i otworze względnym aktualnie stosowanego manualnego obiektywu.

W zależności od zastosowanej lampy błyskowej, Nikon D2X pracuje w trybie D-TTL – z lampami od SB-29DX do SB-80DX, lub po założeniu na gorącą stopkę którejś z lamp SB-600/SB-800 – w najnowszym trybie i-TTL. W ramach nowej koncepcji sterowania pomiarem błysku „Creative Lighting System” możliwa jest wówczas bezprzewodowa kontrola ustawień trzech różnych zestawów Speedlightów.

Zestaw funkcji indywidualnych umożliwia dopasowanie ustawień aparatu do preferencji fotografującego; nowością jest natomiast opcja wskazania tzw. historii ustawień. Pozwala to fotografowi prześledzić, jakie zmiany w funkcji custom były ostatnio wprowadzane oraz umożliwia powrót do ustawień wcześniejszych.

Rejestracja i obróbka obrazu

Nikon zrezygnował z elementów CCD na  rzecz innej technologii: CMOS. Wbudowana w Nikona D2X matryca formatu DX, o wymiarach 23,7 x 15,7 mm, składa się w sumie z 12,84 mln pikseli, z których 12,4 mln należy do powierzchni aktywnej. Maksymalna wielkość zdjęcia to 4288 x 2848, co pozwala uzyskiwać wydruki w formacie 36,3 x 24,1 cm przy 300 dpi. Gdy najwyższa jakość nie jest potrzebna lub ilość wolnego miejsca na karcie pamięci jest ograniczona, fotografujący może wybrać jedną z niższych rozdzielczości: 3216 x 2136 lub 2144 x 1424. W pełnej rozdzielczości Nikon D2X może wykonać do 18 zdjęć typu JPEG lub 14 RAW z częstotliwością zapisu 5 kl./s.

Opcja „High Speed Crop”, umożliwia fotografowanie na „przykadrowanej” matrycy – wtedy do rejestracji zdjęć służy jedynie pole znajdujące się w centrum powierzchni aktywnej matrycy o wymiarach 18 x 12 mm i efektywnej rozdzielczości 6,8 megapiksela. Warto zauważyć, że w opcji tej współczynnik wydłużenia ogniskowej wynosi dokładnie 2x. Fotograf pracujący w plenerze aparatem małoobrazkowym i superteleobiektywem 600 mm f/4 uzyska takie samo powiększenie obiektu w kadrze, jak szczęśliwy posiadacz modelu D2X zaopatrzonego w znacznie mniejszy, tańszy, lżejszy i jaśniejszy obiektyw 300 mm f/2,8.

Warto zauważyć, że przykadrowanie brzegów i tak małego kadru DX sprawia, że obiektywy „kryjące” całą klatkę małoobrazkową pracować będą praktycznie tylko środkiem pola! W konsekwencji oznaczać to powinno doskonałą ostrość w całym kadrze oraz zupełny brak winietowania i dystorsji. Kolejny zysk to znaczne skrócenie czasu zapisu – w opcji „High Speed Crop” wzrasta do 8 kl./s. Gdy wybrana jest opcja „HSC”, odpowiedni wycinek matrycy widoczny jest na matówce, a jej załączenie potwierdzają ikony na wyświetlaczu w wizjerze oraz na górnym wyświetlaczu LCD. W opcji tej skraje pola AF nie mogą być stosowane (leżą bowiem już poza kadrem), a pozostałe 9 pól rozłożonych jest wtedy równomiernie w całym kadrze.

O możliwości szybkiego zapisu zdjęć w pamięci buforowej, a następnie na karcie pamięci decydują nowe algorytmy przetwarzania danych. Informacje z matrycy przesyłane są do dalszej obróbki równolegle czterema kanałami: po jednym dla pikseli kanału R i B; dwa kanały obsługują piksele G. Nowością jest także przestrzeń barwna sYCC – kodowanie barw jako parametrów jasności (luminancji) - Y i dwóch danych o kolorze (chrominancji) - CC, która ma być szczególnie wydajna przy współpracy z drukarkami kolorowymi.

Stosowane dotychczas standardy sRGB i AdobeRGB są również osiągalne. Naturalniejsze oddanie kolorów, szczególnie przy oświetleniu mieszanym, ma być osiągnięte dzięki hybrydowemu, trójdrożnemu pomiarowi barwy światła znanemu już z D2H. Ustalając balans bieli aparat bierze pod uwagę dane z trzech różnych źródeł: z matrycy CMOS, 1005-cio polowej matrycy pomiaru ekspozycji RGB oraz z wbudowanego na pryzmacie zewnętrznego sensora. Ocena równowagi barw możliwa jest również po zrobieniu zdjęcia na monitorze LCD, a to dzięki możliwości rozłożenia histogramu na trzy oddzielne wykresy dla kanałów R, G i B.

Inne możliwości

W D2X udało się znacznie zwiększyć prędkość transmisji danych przez złącze USB. Do bezprzewodowej transmisji danych służą dwa opcjonalne transmitery: WT-1 (zgodny z protokołem IEEE 802.11b) oraz nowy WT-2 (zgodny z protokołem IEEE 802.11b/g). Interesującym urządzeniem opcjonalnym jest odbiornik nawigacji satelitarnej GPS, umożliwiający dodanie do każdego zdjęcia informacji o współrzędnych geograficznych, wysokości nad poziomem morza i czasie UTC (czyli Greenwich).

Aparat na rynku polskim był dostępny od stycznia 2005 r.

ARW