Pomiary

W redakcyjnym studiu sprawdziliśmy: dynamikę przetworników, zaszumienie obrazu oraz odwzorowanie barwne (czyli sprawność dedykowanych ustawień balansu bieli). Pomiarów dokonaliśmy wykorzystując testową tablicę barwną X-rite, którą oświetlaliśmy światłem ciągłym żarowym (3000 K). Pomiary testowe wykonane zostały na plikach JPEG o najmniejszej kompresji, czyli na największych. Temperatura barwowa i ekspozycja ustawiane były ręcznie według wskazań urządzeń pomiarowych: Gossen Digipro F i Minolta Color Meter III.


Dynamika

Aparat ma niezły zakres dynamiki (6 i 1/3 EV), który umożliwia ładne odwzorowanie szczegółów w światłach i cieniach. fot. K. Patrycy

Zakres dynamiki w Fujifilm X-A10 wynosi 6 1/3 EV. To niezły wynik. W tej kategorii przyznaliśmy 5,15 punktu.

Rozpiętość dynamiki przetwornika sprawdziliśmy przy oświetleniu żarowym o temperaturze barwowej 3000 K oraz ekwiwalencie czułości ISO 100.
Zakres dynamiki w testowanym Fujifilm jest na przyzwoitym poziomie i wynosi 6 i 1/3 EV. Charakterystyka dynamiki przesunięta jest minimalnie w stronę niedoświetleń. W tej kategorii przyznajemy 5,15 punktu.

Szumy

Powyżej ISO 6400 nie widać drastycznie pojawiającego się szumu, ale jakość obrazu wyraźnie spada i zaczyna następować większa degradacja szczegółów.

Od ISO 800 przy redukcji „0” pojawia się lekkie zaszumienie, które staje się bardziej intensywne dopiero po przekroczeniu ISO 3200.

Pomiary testowe wykonaliśmy na plikach JPEG o najmniejszej kompresji, czyli na największych. Ekspozycja i balans bieli zostały ustawione ręcznie wg wskazań światłomierza Gossen Digipro F i kolorymetru Minolta Color Meter III. Pomiary przy świetle żarowym i błyskowym wykonaliśmy przy redukcji szumów na poziomie –2, 0 i +2.
Fujifilm X-A10 ma 5 poziomów odszumiania, od –2 do +2. Ciężko stwierdzić czy poziom –2 to jest małe odszumianie czy nie ma go w ogóle. W modelu X-T2 – testowanym w FK 3/2017 – odszumianie można było ustawiać w zakresie od –4 do +4. Na poziomie odszumiania –2 (najmniejsze), podczas pomiarów, aparat z szumami radzi sobie bardzo dobrze. Dopiero od ISO 6400 pojawia się lekkie zaszumienie (patrz wykresy na następnej stronie), które staje się bardziej intensywne dopiero po przekroczeniu ISO 12 800.
W praktyce w pełni użyteczną wartością czułości przy redukcji „0” (patrz zdjęcia przykładowe s. 52) jest nawet ISO 6400. Szum na zdjęciach do tej wartości jest bardzo mało widoczny. Powyżej ISO 6400 nawet nie widać drastycznie pojawiającego się szumu, ale jakość obrazu wyraźnie spada i zaczyna być widoczna większa degradacja szczegółów.
Za szumy przyznajemy 5,5 punktu.

ISO 6400 wydaje się być w pełni użyteczną czułością podczas wieczornych spacerów. fot. K. Patrycy