Przy opisywaniu ustawienia oświetlenia w tym artykule posługujemy się pojęciem stref świetlnych opisanych na powyższym schemacie. Literami zaznaczono rozmieszczenie lamp.

Sprzęt

W pracach poza studiem, w których wykorzystujemy oświetlenie studyjne, staramy się użyć jak najmniejszą ilość sprzętu oświetleniowego. Zazwyczaj są to dwie, najwyżej trzy jednostki. W tym przypadku wykorzystaliśmy jedną lampę o energii błysku 600 Ws i dwie o energii 300 Ws. Jako elementy formujące i modelujące wiązkę świetlną wykorzystaliśmy odbłyśniki standardowe, odbłyśnik Background do oświetlenia tła, paskową płaszczyznę rozpraszającą Stripbox 40×120 cm. Ponadto zabraliśmy 3 statywy oświetleniowe, nadajnik i odbiornik radiowy do wyzwalania lamp. Pomiary oświetlenia dokonaliśmy światłomierzem Sekonic L-758 Cine.

Sony α700 + Sony DT 16-105 mm f/3,5-5,6. Par. eksp.: tryb M, 1/160 s; ISO 100; f/22; f=50 mm.

Oświetlenie

Mając do dyspozycji 3 lampy, przypisujemy im następujące funkcje: dla lampy Fomei Mini Flash 300 (A) rolę światła kluczowego, dla lampy Mini Flash 300 (C) rolę światła rozjaśniającego, a dla lampy Digitalis 600 Pro (B) rolę bocznego światła rozjaśniającego. Drugi Mini Flash 300 pełni również rolę światła rozjaśniającego. Ponieważ zakładamy wysoki kontrast oświetlenia, w tym przypadku nie stosujemy światła wypełniającego.

Wybór akcesoriów

Dla światła kluczowego wybraliśmy odbłyśnik standardowy, którego kąt rozsyłu wiązki świetlnej wynosi 60°. Nawet z odległości 1 m plama świetlna jest zbyt duża dla osiągniecia wymaganego efektu oświetleniowego, toteż w celu zmniejszenia jej średnicy, jak też zmiany rozkładu jej jasności wykorzystaliśmy plaster miodu 10°. Dla bocznego światła rozjaśniającego wykorzystaliśmy płaszczyznę rozpraszającą Stripbox 40×120 cm. Trzecią lampę z odbłyśnikiem do tła wykorzystaliśmy dla doświetlenia zeszytu z nutami, który odbijał światło rozjaśniając dolne partie twarzy.

Lampa Fomei Mini Flash 300 z odbłyśnikiem standardowym.